Η γνωστή τακτική Λαλιώτην - Αβραμόπουλου, όπου για κάθε πλάκα πεζοδρομίου, στήνει ο καθένας τους σειρά από φιέστες, παρουσιάζοντας εαυτόν ευεργέτη της πόλης, ακολουθείται και στην περίπτωση της συμπλήρωσης των εισφορών των μακροχρόνια ανέργων που βρίσκονται κοντά σε ηλικία συνταξιοδότησης. Το πρόβλημα έχει προκύψει από την εποχή ακόμα που έκλειναν το ένα μετά το άλλο τα εργοστάσια και πετάγονταν στο δρόμο εργάτες λίγο πριν συμπληρώσουν τα ένσημα της σύνταξης. Για τη σχετική ρύθμιση έχουν γίνει ουκ ολίγες παράτες μέχρι τώρα κι απ' ό,τι φαίνεται θα γίνουν κι άλλες. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι η κάλυψη του σχετικού κόστους έχει προβλεφτεί χρόνια πριν να γίνει από το Λογαριασμό για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση (ΛΑΕΚ), στον οποίο η κυβέρνηση δεν καταθέτει δραχμή. Νομοθετικά λύθηκε με το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις. Μέχρι τώρα το δικαίωμα των παππούδων ανέργων να συμπληρώσουν ένσημα και να βγουν στη σύνταξη, σε διαφορετικές χρονικές φάσεις, το έχουν παρουσιάσει σαν δική τους παροχή - χειρότερα κι από ελεημοσύνη - η διοίκηση της ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση και προχτές η διοίκηση του ΙΚΑ. Η ξεφτίλα δε βρίσκεται στο μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Βρίσκεται στο γεγονός πως όλοι αυτοί είναι ακριβώς οι ίδιοι που πέταξαν στον καιάδα εργάτες που έχουν χτίσει με αίμα αυτοκρατορίες. Και συνεχίζουν να σπεκουλάρουν όλοι μαζί πάνω απ' το πτώμα.