Η έννοια της τύχης, που θεοποιήθηκε μάλιστα από τους αρχαίους χρόνους, είναι ένα ακόμη εφεύρημα των καταπιεστών ενάντια στους καταπιεζόμενους στην ιστορία των ταξικών κοινωνιών. Είναι γνωστές οι αντιλήψεις που φτάσαν ως τις μέρες μας: «Ο καθένας γεννιέται με την καλή ή την κακή τύχη του» και στην πορεία όλα αυτά ενσωματώθηκαν στις διάφορες μονοθεϊστικές θρησκείες: «κισμέτ» για τους μουσουλμάνους, «θέλημα Θεού» για τους χριστιανούς και πάει λέγοντας. Και φυσικά, μαζί με τα παραπάνω, το αμερικάνικο όνειρο: όποιος είναι εργατικός, υπομονετικός, μεθοδικός και τυχερός θα την «πιάσει την καλή».
Στόχος και τότε και τώρα ένας: Να πειστούν, να συμβιβαστούν οι καταπιεζόμενοι (από τους δούλους της αρχαιότητας έως τους μισθωτούς σκλάβους του καπιταλισμού) ότι ήταν η κακιά η τύχη, η μοίρα που καθόρισε τη θέση τους. Οι σκλάβοι και οι κολίγοι να γεννιούνται και να πεθαίνουν σαν σκλάβοι και κολίγοι, οι αριστοκράτες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι να γεννιούνται και να πεθαίνουν σαν αριστοκράτες, εφοπλιστές, βιομήχανοι. Και, φυσικά, η εκάστοτε καθεστηκυΐα τάξη να παραμένει ως έχει, να μην αμφισβητείται η κυριαρχία των εξουσιαστών απέναντι στους καταπιεζόμενους.
«Θέλημα Θεού» ο θάνατος, η αρρώστια για τους «πατατοφάγους» του Βαν Γκονγκ και «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Αφέντης και στη γη και στον ουρανό για τους «κολασμένους της Γης». Δε γλιτώνεις δηλαδή, από πουθενά.
Ηθικό δίδαγμα: «Θανάση, κάτσε φρόνημα να γίνεις νοικοκύρης. Συμβιβάσου, σκύψε και άλλο τη μέση, γονάτισε, γιατί αλλιώς δεν τη βγάζεις. Τι παριστάνεις; Εσύ θα σώσεις τον κόσμο;».
Υπάρχει μήπως καμιά διαφορά στο πολιτικό επίπεδο;
Ενώ, λοιπόν, όλο το σύστημα από την εκπαίδευση έως την κοινωνία (αυτοί που ελέγχουν και καθοδηγούν την κοινή γνώμη) προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορούμε να γίνουμε Ωνάσηδες και Λάτσηδες.
Οταν τα «πλουραλιστικά» ΜΜΕ των Λαμπράκηδων και των Βαρδινογιάννηδων βομβαρδίζουν τον έρμο το Θανασάκη (αυτόν που λέγαμε να κάτσει φρόνημα να γίνει νοικοκύρης), με τις διακοπές των διαφόρων σταρ στις καταγάλανες, και πανέμορφες αλήθεια, παραλίες της πατρίδας μας, πώς να αντέξει ο έρμος ο Θανασάκης;
Πώς να μη βλαστημά την ατυχία του, την κακούργα τη μοίρα και φυσικά πώς να μην ψάχνει τρόπους να γευτεί και αυτός λίγο από τα καλούδια, το νέκταρ των θεών και την αμβροσία που απολαμβάνουν οι κάθε λογής σταρ (καλλιτέχνες - πολιτικοί κλπ.) το διάστημα των διακοπών και όχι μόνο;
Και μη μας πει κανείς ότι από τη δουλιά τους τα κάνανε οι Ωνάσηδες και οι Λάτσηδες. Θα γελάσει και το «παρδαλό κατσίκι». Βέβαια, υπεραξία - κλοπή υπεραξίας, είπαμε σαν το διάολο το λιβάνι, ούτε κουβέντα.
Γι' αυτό και οι κάθε λογής Θανασάκηδες το ρίχνουν στον τζόγο. Καζίνο - φρουτάκια - μπαρμπουτιέρες - λέσχες κλπ. ανθίζουν και σπίτια κλείνουν.
Α! και φυσικά μέσα σε όλα αυτά κουβέντα από τους λαλίστατους δημοσιογράφους, αρθρογράφους, από τους παπάδες (όπως ο μητροπολίτης της Ξάνθης) για τον κρατικό τζόγο. Κρατικό λαχείο - Λαϊκό λαχείο - ΠΡΟΠΟ - ΛΟΤΤΟ - ΠΡΟΤΟ - ΤΖΟΚΕΡ - ΞΥΣΤΟ - Ιππόδρομος κ.λπ., κ.λπ. Και φυσικά ο ναός του τζόγου, το χρηματιστήριο. Κουβέντα για αυτά.
Η βαθιά ταξική πολιτική σας φαίνεται και στο ζήτημα του τζόγου. Να μην αμφισβητηθεί, να μη φανεί ξεκάθαρα στα μάτια των «Θανασάκηδων» αυτής της πλάσης η αιτία του κακού. Να μη βγει στην επιφάνεια η σαπίλα του συστήματός σας. Του συστήματος που υπηρετείτε συνειδητά αστοί πολιτικοί, δημοσιογραφούντες (δήθεν δημοσιογράφοι), επίσημη εκκλησία, μη και τυχόν ξυπνήσουν οι «Θανασάκηδες» και «'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» και χάσετε την κουτάλα και τα ζουμιά.
Ομως, να είστε σίγουροι. Η εξουσία σας δεν είναι αιώνια, δεν είναι παντοτινή. Η εξουσία σας σε γη και ουρανό. Το λέει και ο ποιητής πολύ παραστατικά στο διάλογο του Ιησού με τον Προμηθέα και το Μώμο.
«- ΜΩΜΟΣ (απαντώντας στον Ιησού):... Εξόν αυτό δε θα σας ρίξω μονάχος μου. Θα σας ρίξουν οι σκλάβοι σαν ξυπνήσουνε μια μέρα.
- ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ: Για να γίνουν αυτοί θεοί!
- ΜΩΜΟΣ: Για να γίνουν άνθρωποι.
Τι να την κάνουν τη θεότητά σας!
Τι να την κάνουν την εξουσία της Πρόληψης και του Μύθου;
Και ούτε καν θα κοπιάσουνε για να σας ρίξουνε. Θα πέσετε μονάχοι σας, χωρίς να μεταχειριστούν ενάντιά σας ούτε σαγίτες, ούτε σφεντόνες, ούτε αστροπελέκια.
Αυτά θα τα μεταχειριστούν ενάντια στους αφέντες της Γης!
Αμα ρίξουν αφτουνούς, θα πέσετε και σεις ο επουράνιος ίσκιος τους...».
Τρέμετε, λοιπόν, υποκριτές, γραμματείς και φαρισαίοι... Ενα φάντασμα συνεχίζει και πλανιέται πάνω από τα κεφάλια σας. Το φάντασμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, του Κομμουνισμού.