Οι μετανάστες που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δεχτεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση και χαρακτηρισμούς ανομολόγητους, είναι οι Αλβανοί. Ο Φέιν Οσμάνι, είναι πρόεδρος του Συλλόγου Αλβανών Αθήνας, ζει στην Αθήνα τα τελευταία εφτά χρόνια, είναι εργαζόμενος κι ένας άνθρωπος που πολλές φορές έχει δεχτεί την πόρτα στα μούτρα, συνοδευόμενη πάντα απ' τη φράση «είσαι Αλβανός»...

«Αυτή η νομιμοποίηση πιστεύω ότι δε θα λύσει κανένα απ' τα προβλήματά μας», είναι η πρώτη φράση του. Και εξηγεί: Στη χώρα μας οι Αλβανοί που κατόρθωσαν να πάρουν το περιβόητο χαρτί της νομιμότητας δεν ξεπερνούν τις 200.000. Υπολογίζει, ωστόσο, ότι οι παράνομοι Αλβανοί είναι πολύ περισσότεροι. «Γιατί δεν έκαναν κι αυτοί τα χαρτιά τους;», είναι η εύλογη ερώτηση. «Πολύς κόσμος δεν είχε τα απαιτούμενα χρήματα. Ξέρω πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Αλλοι πάλι δεν κατόρθωσαν να μαζέψουν τα απαιτούμενα χαρτιά. Για παράδειγμα ένα απ' τα δικαιολογητικά που μπορούσαμε να μαζέψουμε, για ν' αποδείξουμε πως ζούμε στην Ελλάδα, ήταν το συμβόλαιο του σπιτιού. Και εγώ ρωτώ: Οταν σ' ένα σπίτι μένουν έξι άνθρωποι είναι φυσικό το συμβόλαιο να το προσκομίσει μόνο αυτός, στου οποίου το όνομα έγινε. Οι υπόλοιποι πέντε πώς θα το αποδείξουν;», αναρωτιέται ο Φέιν.

Η μεγάλη παγίδα για τον Φέιν είναι η συγκέντρωση των ενσήμων. «Πώς θα ανανεώνουμε την κάρτα παραμονής μας, όταν κανένας εργοδότης δε δέχεται να μας κολλήσει ένσημα; Και πού θα βρίσκουμε κάθε έξι μήνες το ποσό των 500.000 δραχμών περίπου για να αγοράζουμε, έστω, τα απαιτούμενα ένσημα; Εδώ με το ζόρι κατορθώνουμε και επιβιώνουμε. Δεν έχουμε περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες», υπογραμμίζει. Κι αναφέρεται σ' έναν συμπατριώτη του, που δούλευαν μαζί στο αεροδρόμιο των Σπάτων (ως οικοδόμοι). Πριν ένα χρόνο, περίπου, ο άνθρωπος αυτός είχε σοβαρό εργατικό ατύχημα (έσπασε τη μέση του) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξαναεργαστεί. Τότε δούλευε χωρίς ένσημα, που σημαίνει ότι δεν μπορεί σήμερα να αποδείξει ούτε πως βρίσκεται χρόνια στη χώρα μας, ούτε τίποτα. «Πώς θα μπορέσει αυτός ο άνθρωπος να πάρει χαρτιά, αφού δεν μπορεί να ξαναδουλέψει; Και πώς θα εγκαταλείψει την Ελλάδα, αφού εδώ είναι πλέον η οικογένειά του;», ρωτά και ξαναρωτά.

Υπεύθυνο για το αδιέξοδό τους, αλλά και για το ρατσισμό που τους «χαστουκίζει» σε κάθε βήμα τους, ο Φέιν θεωρεί το ίδιο το κράτος. «Το κράτος δεν προστατεύει ποτέ τους αδύναμους, προστατεύει καθαρά τα συμφέροντα των λίγων αετονύχηδων. Γι' αυτό μας κρατά εγκλωβισμένους, γι' αυτό δε μας δίνει ίσα δικαιώματα. Γι' αυτό και όλα αυτά τα χρόνια, μέσω των ελεγχόμενων απ' την εξουσία ΜΜΕ, καλλιεργήθηκε αυτό το άσχημο κλίμα εις βάρος μας. Εγώ δε λέω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι απ' τη χώρα μου που κάνουν πράγματα ανεπίτρεπτα. Αυτοί να τιμωρηθούν, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους. Οι άλλοι, όμως, αυτοί που χύνουν αίμα και ιδρώτα για ένα κομμάτι ψωμί αξίζουν αυτή τη μεταχείριση;», είναι το τελευταίο ερώτημα που απευθύνει ο Φέιν.