Στην Κορέα υπήρχε ένα μεγάλο αντιστασιακό κίνημα, που οι αντιπρόσωποί του στις επαρχίες συνήλθαν και σχημάτισαν εθνική κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπούσε ολόκληρο τον κορεατικό λαό.

Οι ΗΠΑ, αγνοώντας την πανεθνική κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας, συγκρότησαν στο νότιο τμήμα αμερικανική στρατιωτική κυβέρνηση και από υποτιθέμενοι απελευθερωτές μετατράπηκαν σε καταπιεστές. Η κυβέρνηση αυτή αποτελέστηκε από συνεργάτες των Ιαπώνων κατακτητών, αλλά και από ιαπωνικά στοιχεία! Λίγο αργότερα σχημάτισαν νοτιοκορεατική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον αιμοσταγή πράκτορά τους Σίγκμαν Ρι, που γέμισε τις φυλακές με αντιπάλους του καθεστώτος, ενώ παρέμεινε πρωθυπουργός, αν και μειοψήφησε στις εκλογές που έγιναν στο νότιο τμήμα! Ταυτόχρονα, στις τοπικές επιτροπές, που οι αντιπρόσωποί τους είχαν δημιουργήσει την πανεθνική κυβέρνηση, οι κομμουνιστές πλειοψήφησαν και διαμόρφωσαν νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κιμ Ιλ Σουνγκ. Η ενοποίηση της Κορέας, που ήταν πόθος και του νοτιοκορεατικού λαού, έμεινε ανεκπλήρωτος στόχος, αφού και τα στρατεύματα της Βόρειας Κορέας, που εισέβαλαν στη Νότια, για να ανατρέψουν την αμερικανοστήρικτη κυβέρνηση του Σίγκμαν Ρι, χτυπήθηκαν από τα αμερικανικά στρατεύματα, τα οποία επιτέθηκαν αδιακρίτως κατά «νοτίων» και «βορείων» πολιτών. Παράλληλα, κινήθηκε ο 7ος αμερικανικός στόλος και δυνάμεις της αεροπορίας των ΗΠΑ, για να υποστηρίξουν τα νοτιοκυβερνητικά στρατεύματα. Ο στρατηγός Μακάρθουρ με τελεσίγραφό του κάλεσε τους βορειοκορεάτες να παραδώσουν τα όπλα «κάτω από μια τέτοια στρατιωτική εποπτεία, όπως θα την καθορίσω ο ίδιος»!! Το τελεσίγραφο, βεβαίως, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό, κι έτσι τα αμερικανο-νοτιοκορεατικά στρατεύματα πέρασαν τον 38^ο παράλληλο, που χώριζε την Κορέα, και μπήκαν στο βόρειο τμήμα της. Ταυτόχρονα ο ΟΗΕ, με αγγλοαμερικανική πρόταση, επικύρωσε την εισβολή! Από την άλλη η Κίνα, βλέποντας ότι η αμερικανική εισβολή στόχευε και στη στήριξη του καθεστώτος του Τσανγκ - Κάι - Σεκ, στη Φορμόζα, και επίσης ότι απειλούνταν η ίδια, προσέτρεξε με στρατό σε βοήθεια της κυβέρνησης του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Ο πόλεμος ανάμεσα σε Κίνα - Βόρεια Κορέα και ΗΠΑ- Νότια είχε ανάψει.

Τελειώνοντας ο πόλεμος, σημειώθηκε κι ένα ακόμη ποιοτικής σημασίας γεγονός: Οι ΗΠΑ έγιναν κάτοχος της ατομικής βόμβας, που ήδη χρησιμοποίησαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, σκορπώντας τον όλεθρο και τη φρίκη! Είχαν αποκτήσει το μονοπώλιο στην κατοχή των πυρηνικών. Οι βόμβες, που έριξαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, ήσαν πολεμικό μήνυμα προς τη Σοβιετική Ενωση! Ο νέος ηγέτης της κρατικής τρομοκρατίας είχε «ανατείλει», παίρνοντας τα πρωτεία από τη Βρετανία, που αδυνατούσε πια να παίζει τον ρόλο της κοσμοκράτειρας. Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, που λειτουργούσε (και λειτουργεί) στα σπλάχνα του καπιταλιστικού κόσμου, «τούμπαρε» την κατάσταση.

Η ψυχροπολεμική επίθεση είχε τις συνέπειες - και άμεσο στόχο - στο εσωτερικό των χωρών του καπιταλισμού, στους λαούς. Στις ίδιες τις ΗΠΑ ο «μακαρθισμός», όπως ονομάστηκε η αντικομμουνιστική υστερία, πήρε διαστάσεις αμόκ. Διώκονταν οι πάντες, ως κατάσκοποι της Μόσχας, αρκεί να υπήρχε και μια απλή υποψία ότι δε συμφωνούσαν με την πολιτική των ΗΠΑ! Αρκούσε ο κάθε χαφιές να καταγγείλει κάποιον - και τον μη κομμουνιστή - ως ...ύποπτο ιδεολογικής συγγένειας (!), ως συνοδοιπόρο, όπως λεγόταν, ακόμη και για να σταλεί στην ηλεκτρική καρέκλα ή να απελαθεί από τις ΗΠΑ (Τσάρλι Τσάπλιν) ή να απολυθεί απ' τη δουλιά του ή να γραφτεί στη μαύρη λίστα του FBI (εκατοντάδες ηθοποιοί και άλλοι καλλιτέχνες) ή ν' απαγορευτούν τα βιβλία που έγραψε (Λίλιαν Χέλμαν, Ντάσιελ Χάμετ κ.ά.).

Το αντικομμουνιστικό κλίμα κυριαρχούσε φυσικά και στην Ελλάδα, στην οποία είχε προηγηθεί ο εμφύλιος πόλεμος και οι νικητές είχαν ήδη βάλει σε ενέργεια τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τα στρατοδικεία, τα βασανιστήρια και τους τόπους φυλάκισης και εξορίας. Σ' αυτό το κλίμα, που πήγαινε μαζί με την πατριδοκαπηλία και την προετοιμασία του ελληνικού στρατού να επιτεθεί - αν έτσι αποφάσιζαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, παρέα με την εγχώρια αστική τάξη - κατά της Αλβανίας ή και της Βουλγαρίας, σ' αυτό, λοιπόν, το κλίμα αποφασίστηκε να στείλει και η Ελλάδα στρατό στην Κορέα!

Ετσι, στις 25 Οκτώβρη 1950, ο υποστράτηγος Σόλων Γκίκας (μεταδικτατορικός υπουργός Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης Καραμανλή - της ΝΔ), επικεφαλής του ενισχυμένου τάγματος, πήρε τη σημαία του ΟΗΕ σε πανηγυρική εκδήλωση αναχώρησης και το ελληνικό στρατιωτικό Σώμα ξεκίνησε για την Κορέα. Εφυγαν 800, αλλά επέστρεψαν 614! Οι υπόλοιποι 186 «γύρισαν» μέσα στα φέρετρα!... Πήγαν για τα «ιδεώδη» του ιμπεριαλισμού, που καλύπτονταν απ' τους κυβερνώντες με τις κορόνες του χρέους προς την πατρίδα, την υπεράσπισή της από τον «κόκκινο κίνδυνο» και άλλα ηχηρά παρόμοια...

Τότε ο εχθρός της ανθρωπότητας ήταν ο κομμουνισμός, βασικά το σοσιαλιστικό σύστημα, κυρίως η Σοβιετική Ενωση! Τώρα οι ιμπεριαλιστές έβαλαν την τρομοκρατία στη θέση του εχθρού που δεν υπάρχει! Παρότι είναι οι ίδιοι αρχιτρομοκράτες! Παρότι χρειάζονται τις τρομοκρατικές οργανώσεις, που κυρίως τις ελέγχουν!

Τότε το χτύπημα των λαών επέβαλλε τη δημιουργία ενός ωμά αυταρχικού πλαισίου, που εκφράστηκε με στρατιωτικές δικτατορίες, διώξεις, περιορισμό ή και κατάργηση στοιχειωδών δικαιωμάτων, ανοιχτή ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία. Τώρα γίνεται το ίδιο, αλλού με κάποιες παραλλαγές στις μορφές, αλλά σαν καρμπόν. Και από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και από την ελληνική κυβέρνηση. Και φυσικά τις ΗΠΑ.

Τότε είπαν στον ελληνικό λαό, ότι η Ελλάδα οφείλει να στείλει στρατό, γιατί έτσι υπερασπίζεται και τον εαυτό της, που κινδυνεύει απ' τον επεκτατισμό του κομμουνισμού!!! Τώρα λένε ακριβώς τα ίδια, μόνο που βάζουν τη λέξη τρομοκρατία, αντί της λέξης κομμουνισμός. Και το ζήτημα δεν είναι μόνο αν η κυβέρνηση και η ΝΔ στείλουν στρατό. Είναι και το ότι ήδη έχουν παραχωρήσει τις βάσεις, που θα παίξουν ρόλο στον πόλεμο! Αν αυτό δε λέγεται συμμετοχή μέχρι τα μπούνια, τότε πώς λέγεται;

Τότε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά της Κορέας έγινε για λόγους στρατηγικούς, πολιτικούς, οικονομικούς. Για τους ίδιους λόγους γίνεται και τώρα, με πρόσχημα τους τρομοκράτες, που πρώτη απ' όλες η κυβέρνηση των ΗΠΑ δε θέλει να τους βρει...