Δύο μέρες μετά τις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια για την επέτειο του Πολυτεχνείου και τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην εν εξελίξει ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, βγαίνει η κ. Διαμαντοπούλου, επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και προτείνει την καθιέρωση των αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας της χώρας. Τι σχέση έχουν τα παραπάνω; Την απάντηση την έδωσε πριν από χρόνια ο Χ. Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, όταν έλεγε, ότι αν θέλουν οι ΗΠΑ να ελέγξουν και να υποτάξουν τον ελληνικό λαό, τότε θα πρέπει να του στερήσουν τη γλώσσα.

Εύστοχη και καίρια η παρατήρηση-πρόταση του κ. Κίσινγκερ. Στηρίζεται στο γεγονός ότι η γλώσσα αντικαθρεφτίζει το πολιτισμικό υπόβαθρο και την ψυχική ιδιοσυστασία κάθε λαού. Η γλώσσα κλείνει μέσα της τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης, τις αναζητήσεις, τις ιδέες ενός λαού, ενώ συγχρόνως συνιστά και ψυχογραφία του, αφού σ' αυτή είναι καταγραμμένες οι παραδόσεις, η ευαισθησία, ο συναισθηματισμός. Η κατάκτησή της, επομένως, συνεπάγεται την αποδοχή από το άτομο αυτών των παραδόσεων και της κουλτούρας του λαού. Κάθε λαός έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και παραδόσεις, που τον διαφοροποιούν από τους άλλους. Αυτά αποτελούν την εθνική του ταυτότητα. Αν ένας λαός θέλει να διατηρεί την εθνική του ανεξαρτησία και την ιδιαίτερη υπόστασή του, πρέπει να διατηρεί τα στοιχεία της εθνικής του ταυτότητας. Διαφορετικά, η απώλεια των στοιχείων αυτών θα οδηγήσει νομοτελειακά στην υποταγή. Βασικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας είναι, φυσικά, η γλώσσα. Χωρίς να υποτιμούμε τους άλλους λαούς, αυτό που μας χαρακτηρίζει ως λαό διαχρονικά είναι η αντίσταση σε κάθε προσπάθεια υποταγής και ελέγχου. Πολύ περισσότερο σήμερα, που κάποιοι θέλουν να νομίζουν ότι η «νέα τάξη πραγμάτων» έχει επιβληθεί, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να αντιστέκεται και να τους αμφισβητεί, δίνοντας το «κακό» παράδειγμα και στους άλλους.

Είχε δει (ο προαναφερόμενος ιέραξ), πολύ πριν τους ντόπιους υπηρέτες της «νέας τάξης», την αναποτελεσματικότητα μεθόδων καταστολής των αντιιμπεριαλιστικών αγώνων του λαού. Τρομοκρατία, χρήση «γνωστών-άγνωστων», απαγόρευση κινητοποιήσεων (όπως έγινε στην περίπτωση της επίσκεψης Κλίντον), εξαφάνιση και υποτίμηση των κινητοποιήσεων από τα ΜΜΕ (όπως έγινε και με τις τελευταίες για το Πολυτεχνείο).

Δεν είναι τυχαίο ότι στρέφονται στη νεολαία. Χρησιμοποιώντας την αναγκαιότητα και χρησιμότητα της γλωσσομάθειας, προσπαθούν να δημιουργήσουν παθητικές συνειδήσεις. Οχι βέβαια μόνο με αυτό, αλλά σε συνδυασμό με άλλα. Δεν είναι τυχαίο ότι το προηγούμενο διάστημα είχαμε την προσπάθεια, από το υπουργείο Παιδείας, περιορισμού-υποβάθμισης των εκδηλώσεων στα σχολεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, η οποία ακυρώθηκε από τις αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Στην προσπάθειά τους για εκμηδένιση της αντίδρασης- αντίστασής μας τίποτα δεν είναι ασήμαντο και τίποτα δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτο. Αυτό το πρώτο βηματάκι για αλλαγή της γλώσσας έρχεται να συνδυαστεί, για παράδειγμα, με τα «trendy» (σ.σ. μοδάτα) πρότυπα που προβάλλουν στη νεολαία μας.

Οσον αφορά τώρα στην εκ των υστέρων δικαιολογία της κ. Διαμαντοπούλου, δε χρήζει ιδιαίτερου σχολιασμού. Η ελληνική μαθητιώσα νεολαία είναι πρωταθλήτρια στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Αν πραγματικά θέλει να ελαφρύνει τους γονείς από το κόστος της εκμάθησης ξένων γλωσσών, τότε θα πρέπει να δει τον τρόπο και την ποιότητα διδασκαλίας των ξένων γλωσσών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και να ζητήσει από την κυβέρνηση του κόμματός της τη λήψη των αναγκαίων μέτρων έτσι ώστε να σπάσει το μονοπώλιο των φροντιστηρίων.