«Το σίγουρο είναι πάντως ότι μέσα από τις βίαιες αντιδράσεις των αγορών, πραγματοποιούνται και στοχευμένες ρευστοποιήσεις από παλαιές φούσκες και ανακατανομή "πλούτου" σε νέους τομείς όπως υψηλής τεχνολογίας, τεχνητής νοημοσύνης, πράσινη ανάπτυξη και περιβαλλοντικά προϊόντα, ρομποτική και φαρμακευτική στοχευμένη ιατρική». Αυτό γράφτηκε τις προηγούμενες μέρες στον οικονομικό Τύπο, στο φόντο των όσων γίνονται στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία αυτές τις μέρες. Κι αν έχουν κάποιο ενδιαφέρον τέτοιες επισημάνσεις, είναι γιατί δείχνουν, έστω και εμμέσως, πως οι μεγάλες «αναταραχές», με το ενδεχόμενο ύφεσης ή ακόμα και μιας νέας διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, δεν είναι το αποτέλεσμα του κορονοϊού, όπως λένε τα αστικά επιτελεία, προσδίδοντάς τους περίπου ένα μανδύα «φυσικού φαινομένου». Αντίθετα, ο κορονοϊός είναι η «θρυαλλίδα» με την οποία έρχονται στην επιφάνεια τα βαθύτερα και «αγιάτρευτα» προβλήματα της καπιταλιστικής οικονομίας: Η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας που οξύνεται, τα τεράστια υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δεν βρίσκουν κερδοφόρες διεξόδους και που αποτελούν την πηγή των μεγάλων αδιεξόδων και των εκάστοτε καπιταλιστικών κρίσεων.