Στη «συνεπή και συνεχή» επιλογή του να μετατραπεί η «πράσινη ανάπτυξη», δηλαδή οι «πράσινες» μπίζνες του κεφαλαίου, «σε ατμομηχανή ανάπτυξης», αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, στην ομιλία του στη Βουλή σχετικά με το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο.

Περιγράφοντας το «διακύβευμα», ο Κυρ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε εκτενώς στην «αναπτυξιακή λογική» του νομοσχεδίου, σημειώνοντας πως θα «διευκολύνει επενδυτικά σχέδια που σήμερα λιμνάζουν», «δεκάδες επενδύσεις οι οποίες βαλτώνουν στα δίχτυα της γραφειοκρατίας και της νομικής αβεβαιότητας» με τα έως τώρα ισχύοντα, και με βασική κατεύθυνση του νομοσχεδίου «τη μεταρρύθμιση του υφιστάμενου πλαισίου περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ώστε να διευκολύνονται οι επενδύσεις».

Δεσμευόμενος απέναντι στο κεφάλαιο ότι «τα περιττά γραφειοκρατικά εμπόδια αίρονται» και ισχυριζόμενος προκλητικά πως στη χώρα μας υπάρχει «υπερ-ρύθμιση» σε νόμους και απαγορεύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος - επικαλούμενος και τη σχετική ευρωενωσιακή πραγματικότητα - ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις βασικές κατευθύνσεις του νομοσχεδίου, σημειώνοντας ότι αυτές αφορούν: «Τη μεταρρύθμιση του υφιστάμενου πλαισίου περιβαλλοντικής αδειοδότησης, ώστε να διευκολύνονται οι επενδύσεις και κυρίως οι επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης των δασών και των προστατευόμενων περιοχών της χώρας. Και τέλος την αλλαγή προτύπου για την επεξεργασία και την αξιοποίηση των αστικών αποβλήτων». Επιχείρησε έτσι να πείσει ότι οι στόχοι του κεφαλαίου, που αποτυπώνονται και στο τερατούργημα της κυβέρνησης, μπορούν τάχα να συμβιβαστούν με τις λαϊκές ανάγκες και σε αυτούς τους τομείς.

Σε αυτό το πλαίσιο, υποστήριξε ότι «η ευημερία με οικολογικό πρόσημο είναι κεντρική προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης» και ότι «το μέλλον της πατρίδας μας συνδέεται απόλυτα με την ικανότητά μας να προστατεύουμε και να αξιοποιούμε το μοναδικό φυσικό και πολιτιστικό μας περιβάλλον», αξιοποίηση βέβαια που μεταφράζεται σε εμπορευματοποίησή του, με βάση τα συμφέροντα των επιχειρηματικων ομίλων.

Αλλωστε χαρακτήρισε «βέβαιο ότι την επόμενη μέρα της πανδημίας όλες οι χώρες θα πασχίζουν να αναπληρώσουν τις απώλειές τους, διαγκωνιζόμενες για την προσέλκυση νέων πόρων και νέων επενδύσεων. Επείγει λοιπόν και η Ελλάδα να είναι παρούσα σε αυτό το μέτωπο, με ένα πρόσωπο δυναμικό και ελκυστικό για τις επενδύσεις. Και οφείλουμε να επιταχύνουμε τους ρυθμούς ανάπτυξης, γεφυρώνοντάς τους με τις ανάγκες του περιβάλλοντος», επιχειρώντας να παρουσιάσει την καπιταλιστική κερδοφορία ως συμβατή με τη λαϊκή ανάγκη για την προστασία του περιβάλλοντος.

Συνεχίζοντας, επανέλαβε το στόχο της κυβέρνησης για «πλήρη απολιγνιτοποίηση» μέχρι το 2028, κάτι που σηματοδοτεί ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων στον συγκεκριμένο κλάδο, γιγάντωση της ενεργειακής φτώχειας και μεγάλες επιπτώσεις στο περιβάλλον, ώστε να διευρυνθούν τα πεδία κερδοφορίας για «πράσινες» μπίζνες.

Σε αυτήν τη βάση, επιλέγοντας ως «αντίπαλο» τη βολική κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός καταλόγισε υποκρισία στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τόνισε μεταξύ άλλων ότι επί ΣΥΡΙΖΑ αδειοδοτήθηκαν περιοχές Νatura για έρευνες υδρογονανθράκων, τις οποίες νομοθετεί και με τη βούλα η κυβέρνηση της ΝΔ, δείχνοντας και εδώ την κοινή στρατηγική βάση όπου κινούνται. Βάζοντας βέβαια το θέμα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, με περισσότερες προεκτάσεις, παρατήρησε ότι «αυτή η συζήτηση μπορεί να είναι και "περί όνου σκιάς" τελικά. Διότι με τις τιμές του πετρελαίου εκεί που βρίσκονται σήμερα, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν υπάρχει πραγματικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον για νέες εξορύξεις πετρελαίου στη χώρα μας».

Σημειωτέον, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε την ομιλία του με αναφορά στους νεκρούς της «Marfin» το 2010, ανακοινώνοντας πως τις επόμενες μέρες η πολιτεία θα τιμήσει τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν με μια «ειδική πλακέτα στο κτίριο της φωτιάς και του μίσους» που «θα πολεμά τη λήθη και θα καλεί σε ενότητα και δημοκρατική επαγρύπνηση».