«Ελλάς - Γαλλία συμμαχία» είναι το ξαναζεσταμένο φαΐ που σερβίρει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση, με αφορμή την επικείμενη υπογραφή της «στρατηγικής συμφωνίας» ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις, που περιλαμβάνει και τη στάθμευση γαλλικών αεροσκαφών σε ελληνικές βάσεις. Προπομπός αυτής της συμφωνίας είναι η αγορά γαλλικών φρεγατών νέας τεχνολογίας, που θα οριστικοποιηθεί τις επόμενες μέρες και προβάλλεται ως «βελτίωση» της επιχειρησιακής ικανότητας του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απέναντι στις τουρκικές αμφισβητήσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που η αναβάθμιση των διμερών στρατιωτικών σχέσεων με κάποιον από τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους της Ελλάδας παρουσιάζεται ως «απάντηση» στην τουρκική προκλητικότητα. Το ίδιο έγινε και με τον «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ, που υπηρέτησαν η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση, αποδείχτηκε όμως «όχημα» για την επίσπευση επικίνδυνων διευθετήσεων, που περιλαμβάνουν και τα Ελληνοτουρκικά, στο όνομα της διασφάλισης της ΝΑΤΟικής συνοχής. Ούτε έχουν να κερδίσουν κάτι οι λαοί από τη δημιουργία «αξόνων» και «αντιαξόνων» της αστικής τάξης, όπως έγινε, για παράδειγμα, με τη «συμμαχία των χωρών του Νότου» απέναντι στην οικονομική πολιτική της Γερμανίας, ή με τη συμμαχία Ελλάδας - Ισραήλ - Κύπρου για τα Ενεργειακά. Καμιά διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και των συμφερόντων του λαού δεν έφεραν όλα αυτά. Αντίθετα, όπως θα γίνει και με την ελληνο-γαλλική στρατηγική συμφωνία, η Ελλάδα μπλέκεται βαθύτερα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, εγκλωβίζοντας το λαό σε ένα επικίνδυνο σπιράλ, που του επιφυλάσσει μόνο περιπέτειες.