«Προκειμένου οι δημόσιοι πόροι να πιάνουν τόπο, είναι κρίσιμο (...) να εστιάσουμε λιγότερο στο "πόσες" επιχειρήσεις θα πάρουν ΕΣΠΑ ή "πόσο" ΕΣΠΑ θα πάρουν, και περισσότερο στο "σκοπό" για τον οποίο θα το πάρουν». «Θα έχει η χώρα (...) στη διάθεσή της σημαντικά κονδύλια για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει αυτή τη φιλόδοξη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο (...) Να αρχίσουμε για τα καλά να σχεδιάζουμε τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσουμε αυτούς τους πόρους». «Δεν αρκεί να δίνουμε χρήματα» αλλά «να καταλάβουμε τι αναδιάρθρωση θέλουμε, τι σχέδιο έχουμε, πώς βοηθάνε αυτά τα εργαλεία». Θα μπορούσε να είναι το γνωστό κουίζ «μάντεψε ποιος», αλλά μάλλον πρόκειται για το «μπίνγκο» του κεφαλαίου, αν σκεφτεί κανείς πως οι παραπάνω παρεμβάσεις δεν έγιναν από το ίδιο πρόσωπο, αλλά από τον ΣΕΒ, τον πρωθυπουργό και τον τομεάρχη Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ, Τσακαλώτο, μόλις την περασμένη βδομάδα. Αλλά και παραμέσα, αν διάβαζε κανείς τις παρεμβάσεις τους, καμία διαφορά δεν θα έβρισκε ως προς το πού τελικά θα πάει ο πακτωλός των χρημάτων και των άλλων παρεμβάσεων, που ο λογαριασμός τους θα σταλεί στο λαό, αφού τα «διαφορετικά σχέδια» είναι ...το εξής ένα: Πώς θα τρέξουν ακόμα πιο γρήγορα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, σαρώνοντας εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και ανοίγοντας έτσι νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο εκεί που οσμίζεται περισσότερα κέρδη, όπως στην «πράσινη» ανάπτυξη, στην ψηφιακή οικονομία κ.ο.κ. Το ζήτημα για τους εργαζόμενους και το λαό είναι να ανοίξουν κι εκείνοι τη δική τους συζήτηση για τον μόνο δρόμο που μπορεί να ικανοποιήσει τις δικές τους ανάγκες: Αυτόν της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις προτεραιότητές του.