Τηλεδιάσκεψη με μέλη του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είχε χτες ο Αλ. Τσίπρας, στη διάρκεια της οποίας διατύπωσε ερωτήματα για τη στάση του ΤΧΣ στις πρόσφατες εξελίξεις με την Τράπεζα Πειραιώς, κάνοντας λόγο για μεγάλες απώλειες στο ελληνικό Δημόσιο.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε την ανάγκη «να διατηρηθεί η ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος», λέγοντας με θράσος πως «γνωρίζουμε πολύ καλά τις προσπάθειες που γίνανε και επί των ημερών μας» αυτή να διατηρηθεί (με τις συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις και την επιχείρηση μείωσης των «κόκκινων» δανείων, που φορτώθηκαν στο λαό), εκφράζοντας την ελπίδα του «να μην ξανάρθουν τέτοιες δυσκολίες, διότι φοβάμαι ότι και η πανδημία θα αφήσει πολύ μεγάλες πληγές και στην οικονομία και στο τραπεζικό σύστημα» και θέτοντας ως... στόχο «το τραπεζικό σύστημα, η οικονομία, η αγορά να λειτουργήσει με βάση τους κανόνες της αγοράς. Και με βάση τους κανόνες της αγοράς να έχει και το ελληνικό Δημόσιο ως μέτοχος τις ίδιες δυνατότητες για κέρδη και να μη συνεισφέρει μόνο στις ζημιές»!

Στο μεταξύ, με τον ίδιο να «συνυπογράφει» όλους τους στόχους κεφαλαίου και ΕΕ που βρίσκονται στο λεγόμενο «εθνικό σχέδιο ανάκαμψης», ετοιμάζοντας νέα δεσμά στο λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση για αδιαφάνεια, μονομέρεια και εξόφληση πολιτικών γραμματίων ως προς τη διανομή τους.

Με άρθρο του στην κυριακάτικη «Αυγή» ο Δ. Παπαδημούλης καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι επεξεργάστηκε εν κρυπτώ το σχέδιο, δίχως διαβούλευση, και ενώ «είχε τη δυνατότητα να προχωρήσει σε διευρυμένο και ουσιαστικό διάλογο, ωστόσο επέλεξε για ακόμη μία φορά την πλήρη αδιαφάνεια, τα στεγανά και τη μυστικοπάθεια. Αυτή η συνειδητή επιλογή υπηρετεί κομματικές σκοπιμότητες και συγκεκριμένες επιδιώξεις και συμφέροντα».

Οπως γράφει, επαναφέροντας το παραμύθι της «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα κονδύλια αυτά «αποτελούν μια ισχυρή ένεση ρευστότητας που αν χρησιμοποιηθούν σωστά και κατευθυνθούν με σχέδιο στις πραγματικές ανάγκες και προκλήσεις, μπορούν να θέσουν τις βάσεις για μια δίκαιη και βιώσιμη ανάκαμψη χωρίς αποκλεισμούς», αλλά «η κυβερνητική σπουδή καταργεί σκόπιμα κάθε δυνατότητα ουσιαστικής και εις βάθος μελέτης και αξιολόγησής του...». Ζητάει ως κεντρικό άξονα του σχεδίου τον «εκσυγχρονισμό και ενίσχυση» των υποδομών και «δημόσιων αγαθών», «ώστε να προσελκύσουν με τη σειρά τους περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις» και την «επικέντρωση των επενδύσεων στην παραγωγή. Για να βελτιωθούν οι εξαγωγές, η ανταγωνιστικότητα και τελικά η εθνική προστιθέμενη αξία».