Εκδήλωση τιμής και μνήμης στο πάρκο Γουδή, στον τόπο όπου εκτελέστηκε πριν από 69 χρόνια ο Νίκος Μπελογιάννης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και οι συγκρατούμενοί του, Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος και Δημήτρης Μπάτσης, πραγματοποίησαν την Κυριακή το πρωί οι Οργανώσεις Α' Αθήνας - Γαλατσίου, Ανατολικών Συνοικιών και ΑΕΙ Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Ηταν 69 χρόνια πριν, όταν ο Ν. Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του μεταφέρθηκαν τα ξημερώματα από τις φυλακές της Καλλιθέας στου Γουδή και εκτελέστηκαν υπό το φως των προβολέων. Ηταν 30 Μάρτη 1952, όταν ο Ν. Μπελογιάννης «με ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία. Με ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει...», όπως έγραψε εκείνες τις μέρες ο εξόριστος στον Αη Στράτη ποιητής Γιάννης Ρίτσος.

Σε αυτόν τον τόπο, μπροστά από το μνημείο που έχει στήσει η ΚΕ του ΚΚΕ συγκεντρώθηκαν, με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, τιμώντας τον Ν. Μπελογιάννη που «ζει και θα ζει στην καρδιά και τη συνείδησή μας», τους συντρόφους του, τιμώντας το ΚΚΕ που «γεννά Μπελογιάννηδες, μπροστάρηδες στον αγώνα και σήμερα για τη λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό», όπως αναγραφόταν στο πανό.

Μίλησε ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, στο μνημείο που έχει στήσει το Κόμμα στο σημείο της εκτέλεσης, και τήρηση ενός λεπτού σιγής.

Ο Θ. Γκιώνης σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Ζούμε και δρούμε σε μια περίοδο από τις πιο δύσκολες για το επαναστατικό - κομμουνιστικό κίνημα. Εχουμε όμως τεράστια πείρα, άνω των 100 χρόνων, έχουμε την πείρα των τελευταίων 30 χρόνων δράσης σε συνθήκες αντεπανάστασης, που το Κόμμα, για πρώτη φορά από την ίδρυσή του στηριζόμενο στις δικές του δυνάμεις, έδωσε τη μάχη για τη διατήρηση της κομμουνιστικής του ταυτότητας. Εχοντας ισχυρές ιστορικές παρακαταθήκες αντέξαμε, κάναμε νέα βήματα μπροστά, μελετήσαμε και αναπτύξαμε τη θεωρία μας στην επεξεργασία επαναστατικής στρατηγικής μέσα στις νέες, συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες, πατώντας βέβαια σταθερά στη συσσωρευμένη πείρα 102 χρόνων. Δεν επαναπαυόμαστε. Θέτουμε νέους στόχους συλλογικά και ατομικά, για να δυναμώσει το Κόμμα εκπληρώνοντας την αποστολή του ως ο νους, η καρδιά, ο οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης, για τον σοσιαλισμό, όπως λέει το σύνθημα για το 21ο Συνέδριο».

Τόνισε πως πρόκειται για στόχο «που πρέπει να αντιπροσωπεύει κάθε κομμουνιστή, που κάνει έως το τέλος το καθήκον του, όπως μας φωτίζει το παράδειγμα του Ν. Μπελογιάννη. Ενός κομμουνιστή που συνδυάζει κατά τον καλύτερο τρόπο σε δύσκολες συνθήκες τον πρακτικό αγωνιστή και τον διανοητή αγωνιστή», προσθέτοντας ότι «μπορεί την εποχή που έζησε ο Μπελογιάννης οι δυνατότητες των κομμουνιστών να ήταν λιγότερες, σήμερα όμως παρά τις νέες δυσκολίες μπορούμε να φτάσουμε σε ένα τέτοιο επίπεδο προσφοράς και δράσης αναπτύσσοντας όλες τις ικανότητές μας συνεχώς. Να είμαστε δηλαδή πολύπλευροι, πολυσύνθετοι, εχθροί της μονομέρειας, της αποσπασματικότητας αλλά και της γενικότητας, ώστε να πλήττουμε τον αντίπαλο σε όλα τα μέτωπα, στην ιδεολογική, στην πολιτική, στην πρακτική του δράση. Αλλωστε, ο ταξικός αγώνας είναι και πολιτικός και ιδεολογικός και μαζικός».

Συνεχίζοντας υπογράμμισε ότι «αναγκαιότητα των καιρών είναι ο πολύπλευρος κομμουνιστής, που συνδέει την επαναστατική θεωρία με την επαναστατική πράξη, που εμπλουτίζει τη θεωρία με τη μελετημένη πείρα της πράξης» και αυτό «είναι το κλειδί για να σταθούμε παλικαρίσια στην επιχείρηση τρομοκράτησης, χειραγώγησης, ενσωμάτωσης», που πλήττει ιδιαίτερα τις νέες ηλικίες.

Μια τέτοια «σχεδιασμένη, προγραμματισμένη δράση που αναπτύσσεται και κλιμακώνεται» και η επίδραση της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας, συμπλήρωσε, μπορούν να συμβάλουν «στην καλλιέργεια του μοναδικού αισθήματος της κοινωνικής αισιοδοξίας», που «βασίζεται στη γνώση, στη συνεχή επαφή με το λαό και τα προβλήματά του, βασίζεται στην ιδεολογική σταθερότητα αλλά και στην ετοιμότητα, στην επίγνωση της ευθύνης, στη γνώση ότι κανένα ουσιαστικό βήμα μπροστά δεν μπορεί να γίνει χωρίς θυσία και σκληρή δουλειά. Ο προσανατολισμός προς το μέλλον, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, είναι υποχρεωτικός, αναγκαστικός. Μόνο έτσι θα κατακτήσουμε την ικανότητα να είμαστε βαθιά στο λαό, δίπλα και στο πλευρό του σε κάθε πρόβλημα, κάθε ανησυχία. Μόνο έτσι μπορούμε να εμπνεύσουμε θέληση και ικανότητα αντίστασης και αντεπίθεσης. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φέρουμε στην επιφάνεια τις βαθύτερες ταξικές ρίζες των σύγχρονων προβλημάτων, θα καταπολεμάμε τις αυταπάτες περί εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, την απαισιοδοξία, την παραίτηση, την αναποτελεσματικότητα». Και κατέληξε λέγοντας: «Τιμώντας τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, τη θυσία τους, συνεχίζουμε απτόητοι και ακούραστοι. Μελετάμε την πείρα, δουλεύουμε για να είμαστε μπροστά στα προβλήματα του σήμερα με το βλέμμα στο μέλλον που θα 'ρθει, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».