Στην παρέμβασή της με θέμα «Οι πραγματικοί ένοχοι για τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Εκτασης (ΒΑΜΕ)», η Εύη Γεωργιάδου, δρ. χημικός μηχανικός, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, μεταξύ άλλων σημείωσε πως:

«Η εμπειρία από καταστροφές στην Ελλάδα και διεθνώς καθώς και ο κίνδυνος ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης, που παραμονεύει σε πολλές περιοχές της χώρας μας, υπογραμμίζουν ότι το σημερινό κράτος δεν προσφέρει ουσιαστική προστασία απέναντι σε φυσικά φαινόμενα και τεχνολογικούς κινδύνους.

(...) Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης στη χώρα μας;

Ας σκεφτούμε μόνο φίλες και φίλοι ότι στο Θριάσιο, στον Πειραιά, στο Πέραμα, στην Ανατολική Αττική, στη Θεσσαλονίκη, στην Κόρινθο, στην Κρήτη, στην Καβάλα και σε πολλές άλλες περιοχές, λειτουργούν εγκαταστάσεις που υπάγονται και τυπικά στην Οδηγία Σεβέζο. Πανελλαδικά ο αριθμός τους προσεγγίζει τις 200 (...)

Ο αντίλογος που ακούμε από κυβερνητικά χείλη, της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι ότι «η πιθανότητα εκδήλωσης ενός ατυχήματος δεν είναι μεγάλη, γιατί λαμβάνονται μέτρα για να μην εκδηλωθεί, γιατί υπάρχει η νομοθεσία που μας προστατεύει». (...) Ξέρουμε από την ίδια μας την πείρα ότι έστω και αυτή η σημερινή νομοθεσία δεν εφαρμόζεται ουσιαστικά.

Κάθε εργοδότης εξετάζει το αν και ποια μέτρα θα λάβει με κριτήριο την επίδραση που θα έχουν αυτά στην κερδοφορία του. Ταυτόχρονα, το αστικό κράτος θωρακίζει την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου με την απουσία ουσιαστικού ελέγχου για την εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας, αλλά και με τη διατήρηση κενών στη νομοθεσία, ώστε να μην εφαρμόζεται αυτή αποτελεσματικά. Είναι τόσο μικρός ο αριθμός των Επιθεωρητών Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας και των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, που για να γινόταν έστω και μια απλή επίσκεψη για έλεγχο σε όλους τους χώρους, θα απαιτούνταν χρόνια! (...)

Ως Κόμμα έχουμε απαιτήσει επανειλημμένα να απαντηθούν τα πραγματικά ερωτήματα:

Υπάρχουν αποδεκτά κριτήρια για το πώς θα αποφασιστεί η ενδεδειγμένη δράση προστασίας του πληθυσμού; Δηλ. αν θα πρέπει να γίνει εκκένωση ή παραμονή σε κατάλληλους χώρους; Τι θα γίνει αν πάει να πραγματοποιηθεί εκκένωση και φρακάρουν οι δρόμοι;

Τα σχέδια που υπάρχουν λαμβάνουν υπόψη το σύνολο των κινδύνων και την αλληλεπίδρασή τους σε κάθε περιοχή;

Υπάρχει επαρκές προσωπικό, οργάνωση, εξοπλισμός και μέσα για την αποτελεσματική εφαρμογή του κάθε σχεδίου;

Υπάρχουν δρόμοι και μέσα διαφυγής, αν αυτό απαιτηθεί για το σύνολο του πληθυσμού;

Υπάρχουν ασφαλείς και κατάλληλοι χώροι καταφυγής του πληθυσμού;

Υπάρχουν επαρκείς υποδομές για την περίθαλψη και αποκατάσταση της υγείας των πληγέντων;

Εχει ληφθεί υπόψη στα υπάρχοντα σχέδια το ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας Covid-19 και τι επιπλέον προβλήματα δημιουργούνται;

Εχουν δοκιμαστεί στην πράξη τα όποια σχέδια;

Εχει ενημερωθεί και εκπαιδευθεί ο πληθυσμός;

Δυστυχώς, γνωρίζουμε ήδη την αρνητική απάντηση σε όλα αυτά... (...)

Για αυτήν την εγκληματική πολιτική είναι συνένοχες όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) και η σημερινή της ΝΔ. Ολες υπηρετούν μια πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες μας στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

(...) Υπάρχει διέξοδος στον αντίποδα αυτής της πολιτικής; Υπάρχει! Υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στην κοινωνική ευημερία. Ο σοσιαλισμός! (...)

Τόσο τα επιτεύγματα της γρήγορης και ασφαλούς μεταφοράς πληθυσμού μετά από ατύχημα, όσο και η αρνητική πείρα απ΄την περίοδο της υποχώρησης του κεντρικού σχεδιασμού στη Σοβιετική Ενωση και της χαλάρωσης της κρατικής επαγρύπνησης για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας, επιβεβαιώνουν την υπεροχή του σοσιαλισμού. Σε ορισμένα παραδείγματα όπως του Τσερνομπίλ, η θετική και η αρνητική πλευρά ανεδείχθησαν ταυτόχρονα.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική μπαίνουμε μπροστά στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή (...) Σας καλούμε να βαδίσουμε σε αυτόν τον δρόμο, για να σταματήσουμε να ζούμε μέσα στην ανασφάλεια, για να ζήσουμε επιτέλους τη ζωή που μας αξίζει!»