Για τους «βαθύτερους στόχους του νέου αστικού σχεδίου για τη δασοπροστασία» μίλησε στην εκδήλωση ο Αντώνης Ραλλάτος, υπεύθυνος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Τα άμεσα μέτρα προστασίας των καμένων, άμβλυνσης των επιπτώσεων από τις καταστροφές και αποζημιώσεων στους πληγέντες, στις περιουσίες, στα προϊόντα κ.λπ., περιορίζονται στην έγκριση έκτακτων χρηματοδοτήσεων - "ψίχουλα", για να λειτουργήσουν ως "πυροσβέστες" της δικαιολογημένης αγανάκτησης των κατοίκων της Εύβοιας και των άλλων περιοχών.

Η κυβέρνηση δεν έχει αλλάξει προσανατολισμό σε σχέση με την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Το νήμα που τις συνδέει, είναι ότι αντιμετωπίζουν τα δάση ως εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους, στη λογική κόστους - οφέλους. Χαρακτηρίζεται από την αποφασιστικότητά της, αξιοποιώντας τις καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες), να επιταχύνει τα σχέδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ιεραρχώντας περιοχές όπως της Βόρειας Εύβοιας.

(...) Η κυβέρνηση επιδιώκει να πείσει ότι το ζήτημα των δασικών πυρκαγιών είναι κυρίως ένα επιχειρησιακό - τεχνικό ζήτημα. Παρά το ότι αναδείχθηκε η ανάγκη οργάνωσης των επίγειων δυνάμεων, με κύριο βάρος στην πρόληψη, δίνει το βάρος σε ενίσχυση των εναέριων μέσων, ενώ είναι γνωστό παγκόσμια στους ειδικούς επιστήμονες ότι τα εναέρια μέσα μόνο βοηθούν στην κατάσβεση (...) Τις πυρκαγιές σβήνουν εξειδικευμένες επίγειες δυνάμεις, διασκορπισμένες μέσα στο δάσος, με ιδιαίτερη για κάθε δασικό οικοσύστημα οργάνωση, στο πλαίσιο ενός σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού με κύριο βάρος στην πρόληψη και εκπαίδευση για την πρώτη προσβολή, στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης διαχείρισης.

Το πιο βασικό είναι ότι με πρόσχημα την αντιπυρική προστασία η κυβέρνηση αλλάζει τον προσανατολισμό της στο πλαίσιο του Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας - ΗΠΑ και σε θέματα Πολιτικής Προστασίας, μετατρέποντάς την στην ουσία σε στρατιωτικού χαρακτήρα και όχι μόνο επιχείρηση (...)

Η αναφορά του κ. Στυλιανίδη ότι το υπουργείο θα παρέμβει και στη διαδικασία αντιπυρικής προστασίας των δασών, με υλοποίηση αντιπυρικών ζωνών, καθαρισμών κ.λπ., τα οποία δεν μπορούν να γίνουν αποσπασματικά αν δεν εντάσσονται στην ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών, οδηγεί σε υποκατάσταση της υποστελεχωμένης, απαξιωμένης και υποχρηματοδοτούμενης Δασικής Υπηρεσίας από τη διαχείριση των δασών. Κυρίως, όμως, ανοίγει το δρόμο διεύρυνσης της ιδιωτικοποίησης τομέων της διαχείρισης των δασών (...) Συμπερασματικά, λοιπόν, η δημιουργία του υπουργείου Κλιματικής Αλλαγής και Πολιτικής Προστασίας αποτελεί ευκαιρία ενίσχυσης κρίσιμων κατασταλτικών μηχανισμών, στο όνομα της δήθεν πολυδιάστατης περιβαλλοντικής πολιτικής της και της συμβολής στην ενίσχυση της κερδοφόρας δράσης των μονοπωλιακών ομίλων.

Τον ίδιο στόχο εξυπηρετεί η αναβίωση του "χορηγικού θεσμού" του "Αναδόχου Αποκατάστασης και Αναδάσωσης", που θα μπορούν να ενταχθούν διάφορα γνωστά και μη εξαιρετέα "ευαγή ιδρύματα" και όμιλοι και να χρηματοδοτήσουν δασοτεχνικές μελέτες και έργα αποκατάστασης, αναδάσωσης, αντιδιαβρωτικά έργα ανάσχεσης, αντιπλημμυρικά, σε περιοχές που έχουν καεί με πρόσχημα την άμεση υλοποίησή τους (...) Ο θεσμός αυτός αποτελεί εργαλείο εκχώρησης και ιδιωτικοποίησης αντικειμένων της διαχείρισης και προστασίας των δασών, διευρύνει τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων.

Η ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος, η ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών από κάθε κίνδυνο, ιδιαίτερα από τις πυρκαγιές, με ενιαίο αντιπυρικό σχεδιασμό και βάρος στην πρόληψη και διαφορετική οργάνωση των επίγειων δυνάμεων, τις πλημμύρες και τους σεισμούς, απαιτεί ανάπτυξη με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος που υπηρετεί το πράσινο New Deal σε ΕΕ και ΗΠΑ. Απαιτεί διαφορετική κοινωνική οργάνωση.

Τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, που θα υπηρετεί το σύνολο των διευρυμένων λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος και θα εξασφαλίζει την προστασία του λαού από κάθε φυσική καταστροφή και του περιβάλλοντος».