Πριν από λίγες μέρες, σε ένα κατάστημα «Starbucks» στις ΗΠΑ, οι εργαζόμενοι ίδρυσαν το πρώτο σωματείο στην ιστορία της μεγάλης αυτής αλυσίδας. Το ότι μέχρι τώρα δεν υπήρχε συνδικαλιστική οργάνωση στον χώρο είχε να κάνει με τις αφόρητες πιέσεις, τις απειλές και τις άλλες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας. Ολα αυτά όμως δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά τον κανόνα στην εργασιακή ζούγκλα των ΗΠΑ, όπως φανερώνει η κατάσταση και σε άλλους μεγάλους χώρους δουλειάς (βλ. «Amazon»). Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή την πολυδιαφημισμένη διαδικτυακή «σύνοδο κορυφής για την δημοκρατία», που έγινε τις προάλλες με πρωτοβουλία του Προέδρου Μπάιντεν. Η ελευθερία που απολαμβάνει το κεφάλαιο να ξεζουμίζει εκατομμύρια εργαζόμενους, να τους στερεί ακόμα και τα ελάχιστα δικαιώματα στη συλλογική οργάνωση και δράση, είναι ένα τυπικό παράδειγμα στη λειτουργία της αστικής δημοκρατίας, της δικτατορίας δηλαδή του κεφαλαίου, από τα πολλά που θα μπορούσε να αναφέρει κανείς. Οπως φάνηκε άλλωστε και από το ίδιο το περιεχόμενο της συνόδου, στην οποία πήρε μέρος και ο Ελληνας πρωθυπουργός ως «πυλώνας» της ευρωατλαντικής πολιτικής στη ΝΑ Μεσόγειο, το διακύβευμα δεν ήταν άλλο από το πώς θα θωρακιστεί η γεωπολιτική ισχύς των ΑμερικανοΝΑΤΟικών απέναντι στους ανταγωνιστές τους: Χαράσσοντας κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον «δημοκρατικό» και «μη δημοκρατικό κόσμο», ως πρόσχημα για την κλιμάκωση της σύγκρουσης και των πολεμικών απειλών, όπως δείχνουν και οι τελευταίες εξελίξεις στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.