Πριν από 50 χρόνια, στις 30 Μάρτη του '52, το αμερικανόδουλο μοναρχοφασιστικό καθεστώς της χώρας μας, δολοφονούσε τον Νίκο Μπελογιάννη και πέντε συντρόφους του, στελέχη του ΚΚΕ. Ηταν τα πέτρινα χρόνια, όταν οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές «παρέδωσαν τη σκυτάλη» στους Αμερικανούς φονιάδες, όταν οι δοσίλογοι βαφτίζονταν «πατριώτες», ενώ οι αγωνιστές για τη λευτεριά βαφτίζονταν «προδότες», όταν οι αντιδραστικές δυνάμεις της άρχουσας τάξης, τυφλά όργανα των αφεντικών τους, προσπαθούσαν να καταστείλουν ένα λαό που δε σταματούσε να παλεύει, έστω και «παράνομος». «Ετσι αγαπάμε εμείς οι κομμουνιστές την πατρίδα μας, με την καρδιά μας και με το αίμα μας» είχε πει στην απολογία του ο Νίκος Μπελογιάννης. Οι «φλόγες» του γαρούφαλου υπεράσπιζαν τις επαναστατικές εφόδους και τις απόπειρες μιας νέας κοινωνίας, δίχως πολέμους, πείνα, εκμετάλλευση και καταπίεση. Υπεράσπισε τους αγώνες του ΚΚΕ στην απολογία του και έγινε θρύλος! Προς τους στρατοδίκες: «Και τώρα θέλω να τονίσω ότι: το Κομμουνιστικό Κόμμα με τις ρίζες του ριζώνει στο λαό. Το Κόμμα κι ο λαός είναι ενωμένοι με αίμα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν μπορείτε να το ξοντώσετε, ούτε με στρατοδικεία, ούτε με τις εκτελέσεις. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας. Γι' αυτό ο λαός υποστηρίζει το Κόμμα. Ζητάει την ειρήνευση της χώρας».

Επαναστάτης σ' όλα του. Γι' αυτό βάδισε προς το εκτελεστικό απόσπασμα με παραδειγματική κομμουνιστική γενναιότητα, εκείνο το ξημέρωμα της Κυριακής. Ηταν μια βιαστική «στα κρυφά» εκτέλεση, μέρα που ούτε οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν.

«

Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας» πρόλαβε να φωνάξει. Οι αμερικανικές σφαίρες τρουπούσαν το στήθος του λαϊκού ήρωα: «Ορκίζονται στον τάφο σου οι λαοί, όλου του κόσμου / Μέρα αξέχαστη. Η 30 Μαρτίου είναι αιώνια για την ειρήνη /Στους νέους, άγιους ήρωες δίνοντας τη ζωή τους για ειρήνη/ Συ έφυγες από μας Νίκο... /Ομως οι φλόγες του γαρούφαλου / ανάβουν στους λαούς χαρά. / Μ' αυτό το γαρούφαλο σαν με το κλειδί / άνοιξες την πόρτα της Αθανασίας / για να μην κατέβει η νύχτα στη Γη!» (Γ. Ρίτσος). Ο Νίκος Μπελογιάννης, με το κεφάλι ψηλά, κράτησε την Ελλάδα όρθια, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Γι' αυτό θα ζει για πάντα στις καρδιές μας: Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο. Το μήνυμά του είναι διαχρονικό «Δεν μπορούμε να απουσιάσουμε / απ' τις μεγάλες μέρες που έρχονται» (Θάνος Ασίκης).