Ο σύντροφος Δήμος γεννήθηκε στο Σχηματάρι Βοιωτίας το 1951. Από μικρή ηλικία βγήκε στη βιοπάλη, το 1970 ξεκίνησε να εργάζεται σε εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Το 1976 οργανώνεται στο Κόμμα, το οποίο υπηρέτησε από πολλές υπεύθυνες θέσεις. Υπήρξε υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος, υποψήφιος δήμαρχος Τανάγρας και διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος στον δήμο. Ηταν για χρόνια χρεωμένος στη διοίκηση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής και μέλος από την ίδρυσή του το 1978. Υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΑΚ, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜΕ και για χρόνια πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος.

Εκ μέρους της ΚΕ τον σύντροφο Δήμο αποχαιρέτησε το μέλος της Γιώργος Καλύβας, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Είμαστε εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε σεμνά και μαχητικά, όπως σου αρμόζει. Οπως ήσουν και εσύ σεμνός μαχητής και με αγωνία για την υπόθεση της τάξης μας σε όλη σου τη ζωή (...) Πάντα είχες αγωνία και συνέβαλες για να πατήσει το Κόμμα πόδι μέσα στα εργοστάσια, εκεί που δένεται τ' ατσάλι.

Αφησες το αποτύπωμά σου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι συνάδελφοί σου σε αγάπησαν και σε τίμησαν βλέποντας στο πρόσωπό σου έναν τίμιο εργάτη, έναν μπροστάρη, ακούραστο και αποφασιστικό συνάδελφο με όλη τη σημασία της λέξης (...)

Αγαπούσες τη ζωή και γι' αυτό πάλεψες πάντα όρθιος με το κεφάλι ψηλά. Είχες διαλέξει την πλευρά των ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου, την πλευρά των αδικημένων. Δέθηκες μαζί τους και κέρδισες επάξια τον τίτλο του λαϊκού αγωνιστή (...)

Μείνε ήσυχος, σύντροφε Δήμο, γιατί χάρη σε σένα και τους άλλους συντρόφους της γενιάς σου και των προηγούμενων γενιών, είμαστε εμείς εδώ σήμερα και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε όπου χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης που με τόση ανιδιοτέλεια υπηρέτησες.

Με την πίστη, που μας διδάσκει η Ιστορία της ταξικής πάλης, πως το δίκιο, η ειρήνη, η ευτυχία είναι πράγματα κατορθωτά. Με τη βεβαιότητα ότι ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Σε αποχαιρετούμε με σεβασμό και περηφάνια, εκφράζοντας τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά σου».

Τον λόγο πήρε επίσης ο Γιάννης Καρανικόλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος. Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε ότι «μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του αγωνιζόταν, υπερασπιζόταν αταλάντευτα το δίκιο των εργατών και του λαού».

Τόνισε ότι ακόμη και την τελευταία δεκαετία, που είχε βγει στη σύνταξη, «είχε καθημερινή παρουσία στη δραστηριότητα της Ομοσπονδίας, όπου με την εμπειρία του και τη στάση διαπαιδαγωγούσε και εμάς τους νέους αγωνιστές». Συμπλήρωσε πως «ακόμη και με το πρόβλημα υγείας που είχε, δεν θα ξεχάσουμε ότι πριν από περίπου ενάμιση μήνα, στο 11ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, ήρθε και έδωσε το στίγμα του».

Τέλος, τον σύντροφο Δήμο αποχαιρέτησε με συγκινητικά λόγια η κόρη του, συντρόφισσα Αντιγόνη. Τόνισε ότι ήταν αγωνιστής σε όλες τις πτυχές της ζωής του, παράδειγμα μαχητικής αλληλεγγύης παντού, στον χώρο δουλειάς αλλά και για την οικογένειά του. «Πρόσφερε σε όλους διότι, όπως έλεγε ο ίδιος, "δεν μπορούμε να είμαστε καλά αν δεν είναι και οι γύρω μας καλά"». Εκλεισε με λίγους στίχους από το ποίημα του Τ. Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», όπως θα ήθελε και ο ίδιος.