Σα να είμαι εκεί, στο καράβι στον Ναύσταθμο, μερικές μέρες ή και ώρες πριν τον απόπλου! Βαριά η καρδιά! Σκέψεις, σκέψεις και πάλι σκέψεις! Τι εκκρεμότητες έχουμε στο πλοίο ο καθένας στον τομέα του. Τι αφήνεις πίσω! Και δεν είναι μόνο τα δικά σου. Εχεις και τα βάσανα του καθενός από τους «κατωτέρους» του πληρώματος! Εχεις να προσπαθήσεις να τους στηρίξεις σε ό,τι πρόβλημα, οικογενειακό ή προσωπικό!
Αυτήν τη φορά όμως δεν πρόκειται για κάτι συνηθισμένο. Δεν βαραίνει μόνο η τυχόν μεγάλη διάρκεια του επόμενου ταξιδιού! Τώρα δεν φεύγεις π.χ. για την επιχείρηση «IRINI», ή τον «Λίβανο». Δεν πρόκειται να λείψεις ούτε καν για «SEA GUARDIAN» με τη μία ή με την άλλη μορφή συμμετοχής. Δεν είναι το ίδιο ούτε με μια αποστολή στην Αδριατική, στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο για τη συνοδεία αεροπλανοφόρων ή άλλων «συμμαχικών» αποστολών, ακόμα και γι' αυτές που πραγματοποιούνται τα δύο τελευταία χρόνια, που μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία! Ακόμα και τότε είχαμε - έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο απειλές. Σοβαρές μεν, αλλά απειλές! Αλλωστε, ο βρεγμένος βροχή δεν φοβάται, οι απειλές αυτές διατρέχουν από άκρου εις άκρον όλη τη χώρα, από τη Σούδα, τη Λάρισα, τον Βόλο, έως την Αλεξανδρούπολη και τις εκεί βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αφορούν λιμάνια, αεροδρόμια, όλο τον λαό της χώρας μας.
Θα παρατήρησες, φίλε αναγνώστη, ότι δεν συζητάμε βέβαια για «εθνικές», όπως λέμε, ασκήσεις ή επιχειρήσεις. Κανένας τέτοιος λόγος! Αλλα καίνε! Ολα όσα αναφέραμε πιο πριν έχουν μεγάλη βαρύτητα και επίπεδο κινδύνου. Τώρα μιλάμε για προδιαγεγραμμένη και στα σίγουρα φονική αποστολή στην Ερυθρά! Τώρα είναι διαφορετικά μετά και την υποτιθέμενη «αυτοάμυνα» του Ισραήλ (σαν δεν ντρέπονται και οι «δικοί μας» που τη στήριξαν), που συνεχίζει να σφάζει τον Παλαιστινιακό λαό! Είναι διαφορετικά τώρα που τα φονικά χτυπήματα απλώνονται ήδη και στις γειτονικές χώρες του Ισραήλ. Στην Ερυθρά Θάλασσα δεν κυκλοφορούν μόνο «απειλές». Κυκλοφορούν κατευθυνόμενα βλήματα! Το πολεμικό πλοίο αναλαμβάνει ρόλο γκολκίπερ πυραύλων!
Τι να πεις στον νεαρό συνάδελφο του πλοίου, ή στον άλλον που ήρθε σ' αυτό ειδικά το ταξίδι (και ήταν πολλοί αυτοί που χρειάστηκε να 'ρθουν) για το «στόμα του λύκου»; Τι να του πεις, που του ζητούν να μπει μπροστά για την προστασία «της διεθνούς ναυσιπλοΐας», με άλλα λόγια την «κονόμα» του κεφαλαίου! Του ζητούν να κινδυνέψει για να προστατέψει επιχειρηματικά συμφέροντα και επιδιώξεις. 'Η μπας κι είναι λαϊκή περιουσία και έχουμε οι λαοί «μερτικό» από τα κοινωνικοποιημένα βαπόρια, εμπορευματοκιβώτια, και το περιεχόμενό τους είναι φτιαγμένο από εργαζόμενους με δίκαιες αμοιβές, δικαιώματα κ.λπ.;
Τι να πεις στον νεαρό συνάδελφο; Δεν πρέπει κι αυτός να κοιτάξει το συμφέρον του; Αλήθεια, πόσο κοστολογεί ο ίδιος τη ζωή του και πόσο η «υπηρεσία» από κοινού με τους παγκόσμιους δολοφόνους, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ; Αξίζει 120 ευρώ τη μέρα και εφάπαξ 1.500 στην κάθε οικογένεια του κάθε ....«μισθοφόρου»; (Επίδομα κηδείας το είπαν κάποιοι, και είχαν δίκιο!).
Μισθοφόρος;! Τι λες κύριε ναύαρχε, εγώ δεν ήρθα στο Ναυτικό για να γίνω μισθοφόρος! Εγώ ήρθα για την πατρίδα και να φάω μαζί με την οικογένειά μου ένα κομμάτι ψωμί! Μεταξύ μας, οι κυβερνήσεις μάς μετατρέπουν σε μισθοφόρους, όλους εμάς που δεν είχαμε τα «φόντα» να τους σβουρίξουμε μια παραίτηση. Αφενός εμάς μας θέλουν μισθοφόρους, αφετέρου αδυνατίζουν την άμυνα των συνόρων, αν χρειαστεί με μια φρεγάτα χιλιάδες μίλια μακριά, ακόμα και δύο αργότερα στη διάρκεια της «σκάντζας»!
Εγώ και αρκετοί άλλοι στα πλοία του στόλου είμαστε παιδιά αγροτικών οικογενειών. Μάλιστα! Σαν εκείνους που είναι στα μπλόκα και διαμαρτύρονται αυτόν τον καιρό! Και ξέρεις ένα από τα αιτήματά τους κύριε ναύαρχε; Ζητούν χρόνια τώρα, ανάμεσα στα άλλα, αφορολόγητο πετρέλαιο για τα τρακτέρ τους. Για να οργώνουν τη γη και να παράγουν ό,τι παράγουν, να βγάλουν κάτι κι αυτοί, που δεινοπαθούν κυριολεκτικά. Το κράτος - δηλαδή η κυβέρνηση - όπως λέμε εμείς, η «υπηρεσία», δεν δίνει αφορολόγητο στον πατέρα και στον θειό μου. Βρίσκει όμως και το 'χει χρόνια τώρα αφορολόγητο για τα βαπόρια σε «αναξιοπαθούντες» πλοιοκτήτες, ακτοπλόους και λοιπούς εφοπλιστές. Είναι ή δεν είναι να βγαίνεις απ' τα ρούχα σου;
Και ξέρεις κάτι άλλο κύριε ναύαρχε, το έψαξα στο google, η προηγούμενη ή προ-προηγούμενη κυβέρνηση θεσμοθέτησε «εθελοντική» εισφορά στην εφορία από τους εφοπλιστές. Εγώ, στέλεχος του ΠΝ, ο πατέρας μου, ο αδερφός μου, ο γείτονας, ο φίλος μου, γιατί υποχρεωτικά, ε; Γιατί; Πώς με στέλνει τώρα η κυβέρνηση να διακινδυνέψω τη ζωή τη δική μου και των συναδέλφων μου για χάρη τους; Διάβασα ακόμη ότι η επικίνδυνη περιοχή απ' την οποία κερδίζουν αυξημένα ναύλα και αποζημιώσεις οι εφοπλιστές θα έπρεπε να είχε κηρυχθεί «εμπόλεμη ζώνη». Ετσι θα είχαν άλλα δικαιώματα τα πληρώματα των εμπορικών πλοίων, αλλά δεν το κάνουν, γιατί θα στοίχιζε ακριβά στους εφοπλιστές! Εμείς τους στοιχίζουμε λιγότερο φαίνεται! Εμάς όμως θα κινδυνέψει η ζωή μας εκεί που μας στέλνουν για χάρη τους! Και έχουμε οικογένεια πίσω!
Είμαστε ενάντια στις αποστολές όλων των ειδών έξω από τα σύνορα της χώρας μας και στη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Τι να σου πω παιδί μου; Να σου πω ότι δεν έχεις δίκιο; Αλίμονο, έχεις δίκιο και πολύ μάλιστα, άσε που δεν ξέρεις πού οδηγεί μια νέα πολεμική επιχείρηση όπως αυτή! Ξέρεις, όμως, είναι ένα ακόμη ζήτημα! Ο «κίνδυνος για τη ναυσιπλοΐα» ειδικά στην Ερυθρά προέκυψε μετά την έναρξη της σφαγής των Παλαιστινίων, από το «αυτοαμυνόμενο» κράτος - δολοφόνο! Στην ουσία σε στέλνουν εσένα και τους συναδέλφους σου στην Ερυθρά, λίγο πιο εκεί - λίγο πιο εδώ, δεν έχει σημασία, για να κάνεις πλάτες στο Ισραήλ να συνεχίσει τη σφαγή και τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων! Να κάνεις πλάτες στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικάνους, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, να σφαγιάζουν λαούς. Εχουμε όμως εμείς, όλος ο ελληνικός λαός να χωρίσει τίποτα με τους άλλους λαούς; Με κανέναν και τίποτα. Κουμάντο όμως, βλέπεις, δεν κάνουν οι λαοί! Κουμάντο και τις αποφάσεις τις παίρνουν σε κάθε τόπο, προς το παρόν, εκείνοι που έχουν σαν επιδίωξή τους το κέρδος και όχι την πραγματική ευημερία των λαών: Του αγρότη, του εργάτη, του υπαλλήλου, γυναίκας ή άντρα! Γι' αυτό βλέπεις πολέμους, καταστροφές, αδικία, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, φτώχεια, προσφυγιά! Η φιλία, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο από μια άλλη κοινωνία, με άλλη εξουσία, που θα εξασφαλίζει υγεία, μόρφωση, δικαιώματα, προκοπή για όλους και όχι μόνο για όσους έχουν να ξοδέψουν χρήμα, όπως συμβαίνει σήμερα!
Τι θα κάνεις όμως; Ακούω και διαβάζω πολλά! Πυκνώνουν καθημερινά οι φωνές που λένε να μη λύσει κάβους η φρεγάτα για την Ερυθρά. Καλούν σε ξεσηκωμό! «Κανένας ναύτης και στρατιωτικός σε ξένα νερά και εδάφη»! Να σου θυμίσω, φίλε και συνάδελφε, το 1999 - μπορεί να μην ήσουν στο ΠΝ ακόμα - ο λαός είχε αντιδράσει έντονα, τότε που το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε, με ελληνική συμμετοχή (διαχρονική στάση ελληνικών κυβερνήσεων!), τον λαό της Γιουγκοσλαβίας. Μάλιστα, ένας ναύτης του Α/Τ «Θεμιστοκλής», καλή του ώρα όπου και να βρίσκεται, αρνήθηκε να ακολουθήσει το πλοίο στην Αδριατική. Και δεν ήταν μόνο ο ναύτης, υπήρξαν διάφορες αντιδράσεις από αρκετά και μόνιμα μέλη του πληρώματος του πλοίου...
Γιάννης ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ
Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.
Feeds
Κοροϊδεύει ασύστολα για την πανάκριβη λαϊκή στέγη
