Συνήθως, οι δηλώσεις των εκπροσώπων του δικομματισμού είναι έτσι διατυπωμένες, ώστε να διαβάζονται με δυο τρόπους. Και αυτό, βέβαια, δε γίνεται τυχαία. Εξυπηρετεί συγκεκριμένες επιδιώξεις και στόχους.

Πάρτε, για παράδειγμα, την παρακάτω πρόσφατη δήλωση της Β. Παπανδρέου: «Η πορεία προς την ΟΝΕ χτύπησε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Οι θυσίες δεν κατανεμήθηκαν με δίκαιο τρόπο. Πρέπει να προχωρήσουμε στην ολοκλήρωση της πολιτικής της νέας αναδιανομής, που ξεκινήσαμε το φθινόπωρο».

Τι θέλει να πει, άραγε; Πως θα πάρουν από την ολιγαρχία για να δώσουν στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους; `Η πως θα φροντίσουν καλύτερα, με την πολιτική της νέας αναδιανομής, τα συμφέροντα εκείνων των τμημάτων της ολιγαρχίας, που θεωρούν τους εαυτούς τους «ριγμένους», από τη μέχρι σήμερα μοιρασιά;

Εμείς λέμε το δεύτερο. Και δεν το λέμε αυθαίρετα. Στηρίζουμε την εκτίμησή μας σε αδιαμφισβήτητα και μπόλικα στοιχεία. Πρώτον, στην κατεύθυνση της γενικότερης, φιλομονοπωλιακής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, στις δεσμεύσεις, που έχει αναλάβει έναντι της Κομισιόν και της ΕΕ, με το «επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης». Τρίτον, στις προοπτικές των πολύ μεγαλύτερων κερδών, όπως περιγράφονται με σιγουριά από τους εκπροσώπους των βιομηχάνων. Τέταρτον, είδατε καμιά φιλολαϊκή πολιτική, που να ξεκίνησε το φθινόπωρο; Εμείς, όσο κι αν ψάξαμε, δεν τη βρήκαμε πουθενά...