Το χειρότερο ίσως είναι, πως υποδείχνουν μαζικά και «ντάλα μεσημέρι», ότι η μη υποταγή ανατρέπει τις κατασκευές των πολυεθνικών (θεσμούς, κυβερνήσεις, άδικο «δίκαιο», απολογητικές θεωρίες, ολοκληρώσεις, «μονόδρομους» κ.ά.). Ακόμα χειρότερα έχουν λόγο και πράξη που σκορπίζει καλοστημένες αυταπάτες (από το σύστημα της εκμετάλλευσης μέχρι τη συνενοχή της «ήσυχης ζωής», που αφήνει τους άλλους να βγάλουν «το φίδι από την τρύπα»).

Είναι αναμενόμενο, αφού μόνιμα χαλάνε τις παρτίδες που στρώνει η ολιγαρχία για να παίζει και να κερδίζει μόνη της, με τον ένα ή άλλο τρόπο, είναι αυτοί που ή θα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν ή να «υπάρχουν»... χωρίς να υπάρχουν. Δηλαδή δε θα χαλούσε και πολύ ο κόσμος αν λέγονταν κομμουνιστές, αλλά έκαναν και λίγο πως δεν έβλεπαν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ή αν διέδιδαν πως είναι δυνατόν «να βελτιωθούν...». Ισα - ίσα τέτοιους «συμπαίκτες» είναι που ζητάει η ολιγαρχία στα στημένα παιχνίδια της.

***

Είναι φανερό πως γι' αυτούς τους «αδιόρθωτους», δε φτάνουν οι καθιερωμένοι τρόποι αντιμετώπισης και ο παραδοσιακός αντικομμουνισμός από μόνος του. Πρέπει να χτυπηθούν από εκεί που «αναπνέουν», από εκεί που καταφέρνουν να ανοίγονται σε καινούριο ακροατήριο και να συσπειρώνουν δυνάμεις της μη υποταγής. Με άλλα λόγια θα έπρεπε να δοθεί καίριο χτύπημα στο «διάφραγμα» κάθε κομμουνιστικού κόμματος που είναι η δυνατότητά του να κάνει συνεργασίες.

***

Ετσι για παράδειγμα, ο «μικρός σοφός» που αποστολή ζωής του έχει κάνει να δωρίσει στα μονοπώλια τη νεοφιλελεύθερη κεντροαριστερά, από την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή του «όλως τυχαίως», εκεί την πήγαινε την κουβέντα. Με το καθιερωμένο πλέον ιδεολογικό του μείγμα από Φρόυντ και Κέυνς μέχρι Φρήντμαν και Ευριπίδη (κατά πώς τον βολεύει κάθε φορά) από εδώ το είχε από εκεί το πήγαινε, πάντα σε αυτή του την «ανησυχία» κατέληγε. Παίζοντας μάλιστα με τους συνειρμούς, έτσι που να μην πιάνεται εύκολα και να διατηρεί ανοιχτές τις γέφυρες, έφτασε στο σημείο να φτιάξει «σχήμα» (επαναστάτης -εθνικιστής - φασίστας) με αφορμή το βιογραφικό του Μουσολίνι και εκεί πάλι όλως τυχαίως, να θυμηθεί τους «πρώην συντρόφους»... Μα σε ποιους τα πουλάνε αυτά;

Μετά και εφ' όσον έχει γίνει από διάφορους καλοθελητές αυτή η ιδεολογική «προθέρμανση», ήρθε στη δημοσιότητα η επιστολή στελέχους του Κόμματος που δεν επιθυμεί πλέον να είναι υποψήφιος βουλευτής. Για όποιο άλλο κόμμα αν είχε προκύψει τέτοιο ή ανάλογο ζήτημα (και προκύπτουν καθημερινά), η υπόθεση θα περνούσε από τα ψιλά έως τα ανύπαρκτα των εφημερίδων και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Στην περίπτωση του ΚΚΕ όμως πίστεψαν πως βρήκαν «κερκόπορτα» ανοιχτή, να ορμήσουν και τότε ήταν που γέλασε κάθε πικραμένος...

Εκείνοι που πήγαιναν πριν λίγα μόλις χρόνια μπροστά - μπροστά στα συλλαλητήρια για τα Σκόπια (για να μην μένουν έξω «από τα πράγματα»), βγήκαν τώρα να ξεπετάξουν ταχύρυθμα μαθήματα στους Κουκουέδες για τον εθνικισμό, τον πατριωτισμό και τον διεθνισμό. Πέρα από εκείνους που πήραν φόρα και ξέχασαν πάνω στη ζέση τους, για ποιους μιλάνε, υπάρχει και σ' αυτή την επιλογή, πονηρός μακροπρόθεσμος σκοπός. Οποιος δεν είναι έτοιμος να παραστήσει τον Χατζηαβάτη της Νέας Τάξης Πραγμάτων, θα φακελώνεται εθνικιστής όχι μόνο για να εξουδετερωθεί ο ίδιος αλλά για να δίνεται και έτοιμο άλλοθι σε όλους εκείνους που είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν.

***

Πάνω στον οίστρο τους και με δεδομένο ότι επιχειρούσαν εφ' όλης της ύλης γιουρούσι, κατασκεύασαν και κάποια αστεία σενάρια, όλα πανομοιότυπα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Αλλο «τυχαίο»... Τα κατάπιαν όμως αμάσητα, σκληρά και άγευστα, όπως τα είχαν κατασκευάσει. Μάλιστα μερικοί αναγκάστηκαν σχεδόν να «πνιγούν» καταπίνοντάς τα αφού τους πρόλαβαν οι ειδήσεις στον αέρα... Τουλάχιστον να ήταν προς γνώση και συμμόρφωση...

***