Μάρτυρες αντικομμουνιστικής εκστρατείας και μάλιστα απόλυτα συντονισμένης και ενορχηστρωμένης, πασιφανέστατα εκπορευόμενης από το ίδιο ακριβώς κέντρο, γίναμε τη βδομάδα που πέρασε. Ρεπορτάζ «καρμπόν» έβαλαν με τον χειρότερο τρόπο εναντίον της ηγεσίας του ΚΚΕ και της πολιτικής του, αφού επί της ουσίας αυτός ήταν ο στόχος «να πλήξουν την προσπάθεια του ΚΚΕ να προωθήσει τις πολιτικές εκλογικές συνεργασίες, να κατακτήσει ένα μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό, που θα επιτρέψει από καλύτερες θέσεις να συνεχίσει τις προσπάθειές του για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου»!

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία...

Τα όσα γράφτηκαν ή λέχτηκαν τη βδομάδα που πέρασε δεν ήταν για τους κομμουνιστές κεραυνός εν αιθρία.

Σε ανύποπτο χρόνο δημοσιεύονταν στον Τύπο πληροφορίες και εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες ο Αμερικανός πρέσβης είχε υπογραμμίσει στην κυβέρνηση ότι πρέπει να ξεμπερδεύει με τους κομμουνιστές. Δεν είναι επίσης τυχαίες οι δηλώσεις Κοέν στη Θεσσαλονίκη, πριν έρθει για επίσκεψη στην Ελλάδα ο Μπιλ Κλίντον. Εκανε τότε μια υποκριτική, αλλά μελετημένη δήλωση, ότι δεν πιστεύει πως οι κομμουνιστές της Ελλάδας είναι τρομοκράτες. Μάλλον ήταν μια προειδοποίηση προς το ΚΚΕ, αλλά και προς την κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει, να αναχαιτίσει και να καθυποτάξει το λαϊκό κίνημα με το πρόσχημα της τρομοκρατίας. Ηταν φανερό πως στο στόχαστρό τους είχαν το ΚΚΕ.

Δεν ήταν δυνατό μετά τις μεγαλειώδεις λαϊκές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις για την υπόθεση Οτσαλάν και κυρίως για το ΝΑΤΟικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία να αφήσουν το ΚΚΕ στο απυρόβλητο. Μαζί και όσους ανθρώπους συσπειρώνονταν σ' αυτή την πάλη ενάντια στη «νέα ιμπεριαλιστική τάξη», μαζί με τους κομμουνιστές. Και βεβαίως στόχος τους γίνεται αυτή η συσπείρωση που μέσα στους αγώνες πλαταίνει. Επιδιώκουν μετά μανίας χρησιμοποιώντας τα πιο χοντροκομμένα επιχειρήματα παλιών εποχών να διαιρέσουν το λαό, όταν συσπειρώνεται αγωνιστικά ενάντια σε μια πολιτική που επιβάλλεται σε βάρος του, προκειμένου να ισχυροποιείται η πλουτοκρατία. Και με την ολοένα και πιο στυγνή εκμετάλλευση και με τη συμμετοχή της Ελλάδας στα πολεμικά σχέδια και το πλιάτσικο ενάντια στους γειτονικούς λαούς.

Ετσι κατηγορούσαν το ΚΚΕ για ανίερες συμμαχίες στις αγροτικές κινητοποιήσεις, λες και όταν υπάρχουν δυνάμεις που βρίσκονται μαζί του στο ίδιο μετερίζι, στην ίδια απεργία, στα μπλόκα, στους αποκλεισμούς των δρόμων πρέπει να τους ζητά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Τώρα κατηγορούν το ΚΚΕ για συμμαχίες με δυνάμεις τάχα εθνικιστικές. Και εδώ παίζεται στις πλάτες του λαού το πιο εχθρικό για τον ίδιο έργο, με τα κηρύγματα δήθεν κατά του εθνικισμού. Οι ίδιοι που έριχναν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες λαού για να υπερασπιστούν το όνομα της Μακεδονίας, γιατί τότε έτσι βόλευε, τώρα φθάνουν να κατηγορούν το ΚΚΕ, αλλά και ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού μας, που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους ιμπεριαλιστές. Ολα τα περί διεθνοποίησης και παγκοσμιοποίησης, που προβάλλουν αυτές οι δυνάμεις με επικεφαλής την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και τα περί της ισχυρής Ελλάδας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, ένα πράγμα κρύβει: Τη δίψα της πλουτοκρατίας να πάρει μέρος στη διεθνή λεία σε βάρος των λαών. Ετσι βαφτίζουν εθνικισμό την αντίσταση στη νέα τάξη πραγμάτων, στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, στη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Τα χειρότερα έρχονται μετά...

Και βεβαίως τα σύννεφα του πολέμου δεν έφυγαν πάνω από τα Βαλκάνια, αλλά πυκνώνουν. Δεν είναι μόνο η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο που μυρίζει ξανά μπαρούτι. Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) έχει θέσει τις δυνάμεις της σε κατάσταση υψίστης επιφυλακής και αρκετά δημοσιεύματα ευρωπαϊκών και αμερικανικών εντύπων αναφέρουν εκτιμήσεις ΝΑΤΟικών ιθυνόντων, ότι ο «τέταρτος πόλεμος» στα Βαλκάνια βρίσκεται προ των πυλών. Το ΝΑΤΟ στέλνει και άλλες δυνάμεις κατοχής, ενώ απαιτεί από την κυβέρνηση το πέρασμα κι άλλων στρατιωτικών δυνάμεων από τα ελληνικά εδάφη και την αύξηση του ελληνικού στρατού στο Κοσσυφοπέδιο. Μια νέα εμπλοκή στο ενδεχόμενο ενός νέου πολέμου είναι όχι μόνο πιθανή, αλλά σίγουρη. Και γνωρίζουν πώς η συνείδηση του ελληνικού λαού ταυτίζεται με την αντιιμπεριαλιστική αντιΝΑΤΟική δράση. Εχουν πείρα απ' αυτή τη δράση και ξέρουν καλά τη συμβολή του ΚΚΕ στην ανάπτυξη της.

Ταυτόχρονα τα χειρότερα για την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα έρχονται μετά τις εκλογές στη διαβόητη μεταΟΝΕ εποχή. Είναι ήδη γνωστό πώς αμέσως μετά τις εκλογές επιταχύνονται οι ρυθμοί των ιδιωτικοποιήσεων σε ό,τι απέμεινε μέχρι τώρα υπό κρατική ιδιοκτησία. Επιβάλλονται ολοκληρωτικά οι ευέλικτες μορφές εργασίας με κατάργηση παντού του 8ωρου, με γενίκευση της μερικής απασχόλησης. Κατεδαφίζουν την κοινωνική ασφάλιση, αυξάνοντας τα όρια συνταξιοδότησης, μειώνοντας τις αποδοχές των συντάξεων, παραδίδοντας το μεγαλύτερο μέρος της στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, ενώ θα απαλλάξουν από τις εισφορές τους εργοδότες, στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας, και αυτό όχι μόνο δεν κρύβεται, αλλά λέγεται πλέον και από επίσημα χείλη, όπως η Ελληνίδα κοινοτική επίτροπος. Η λεγόμενη σφιχτή δημοσιονομική πολιτική στη μεταΟΝΕ εποχή, σημαίνει σχεδόν κατάργηση, σ' ότι απέμεινε από τη δημόσια παροχή υγείας και πρόνοιας, ενώ επιβάλλεται και η κατάργηση των αυξήσεων στους μισθούς και τα μεροκάματα. Παρόμοια τύχη περιμένει και τους μικρομεσαίους της πόλης και τους αγρότες. Ετσι φροντίζουν από τώρα να ανακόψουν τη δύναμη που αντιστέκεται σταθερά, που συσπειρώνει πλατιά το λαό.

Είναι γεγονός ότι η πορεία προς την εκλογική αναμέτρηση δεν είναι και τόσο ρόδινη για την κυβέρνηση. Οχι μόνο σε σχέση με τη δική της επιδίωξη για ανανέωση της λαϊκής εντολής στα επόμενα χρόνια, όσο κυρίως γιατί οι φόβοι της ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια μπορεί να εκφραστεί με συνειδητή ριζοσπαστική διάθεση και πράξη ενίσχυσης της πολιτικής του ΚΚΕ και με την ψήφο. Αυτό το ενδεχόμενο, σε συνδυασμό με τον ολοένα και πιο πλατιά συμπαράταξη δυνάμεων με το ΚΚΕ, τρομάζει τα επιτελεία της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Φοβούνται ότι μια τέτοια εξέλιξη και αδύναμη κυβέρνηση θα αναδείξει και ισχυρό ΚΚΕ, που μετεκλογικά σημαίνει ενίσχυση της πολιτικής του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης, που θα ορθώνει εμπόδια τόσο στην πολεμοκάπηλη πολιτική της όσο και στα αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα προσαρμογής στη μεταΟΝΕ εποχή. Την ένταση της ταξικής πάλης φοβάται, την ενίσχυση της προοπτικής μιας λαϊκής διακυβέρνησης, που γίνεται με ενισχυμένο το ΚΚΕ, αρκετά πιο ορατή στο λαό. Αυτό θέλει να εμποδίσει η ενορχηστρωμένη αντικομμουνιστική εκστρατεία.

Αλλά εδώ το λόγο και την ψήφο τα έχει ο λαός. Και θα δώσει τη δική του απάντηση.