«Πηλοφόρι, πηλοφόρι, ανοίγονται οι λεωφόροι», του εκσυγχρονισμού...

Το σύνθημα αυτό δεν ακούγεται - ακόμα - στους δρόμους και τις πλατείες. Είναι, όμως, ο διαχεόμενος σε ολοένα και πλατύτερα κοινωνικά στρώματα ψίθυρος, που φουσκώνει σα βουβό κύμα, σαν υπόγειο γιγάντιο ρεύμα. Γιατί οι πολίτες συνειδητοποιούν, καθημερινά πια, πως αυτή η λάσπη τούς αφορά, μας αφορά όλους, αφού στα μούτρα μας εκτοξεύεται.

Αυτή ήταν η αρχική επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης, μελετημένη με τη βοήθεια των συμβούλων της αμερικάνικης πρεσβείας και υλοποιούμενη με τη βοήθεια κουστουμαρισμένων τσιρακίων στα ΜΜΕ. Ο Νίκολας Μπερνς, ο ακατονόμαστος και πολύ αγαπητός στα εκσυγχρονιστήρια, παρήγγειλε και παρέλαβε προχτές ένα γκάλοπ διόλου ευχάριστο για τον εκλεκτό της Ουάσιγκτον, τον κ. Σημίτη. Πέφτει και η «πατσαβούρα» του λυκάνθρωπου της Αντίστασης, βλέπουν και τον ορίζοντα να κοκκινίζει από πιο ατσαλωμένους κομμουνιστές, όπως τους προειδοποίησε κι ο Χαρίλαος, και πέφτει πανικός στο ίσιωμα του ισοπεδωτικού εκσυγχρονισμού. Μαζεύονται στη Χαριλάου Τρικούπη και υπό υψηλή νεοταξίτικη εποπτεία αποφασίζουν αλλαγή οπλοστασίου.

Η ...νέα επικοινωνιακή εξουσιαστική πολιτική θα είναι, μέχρι νεωτέρας, η περιφορά μερικών «πράσινων αγίων» από κανάλι σε κανάλι κι από εφημερίδα σε εφημερίδα, που γλυκά γλυκά θα περνούν το αυτοκρατορικό μήνυμα του πράσινου βασιλιά - ήλιου Σημίτη: «Μετά από μας, το χάος, αλλά ας μη συζητήσουμε τώρα ποιο ακριβώς χάος».

Για να μην χρεωθούν οι «πράσινοι άγγελοι» της κόλασης του εκσυγχρονισμού τον αναγκαίο και χυδαίο τους αντικομμουνισμό, αποσύρουν τις «πατσαβούρες» και ρίχνουν στη μάχη της εξουσίας τα εκσυγχρονισμένα καθαριστικά που κάνουν τα προβλήματα του εργάτη, του μαθητή, του δασκάλου, του αγρότη, του φοιτητή, του γραφιά και του ποιητή, αόρατα. Στο αυτόματο πλυντήριο όλα. Τους ακούτε και τους βλέπετε. Επιμένουν. «Μόνο με μας θα έχετε ό,τι θελήσετε, αφού μόνον εμείς, με τους τεράστιους συμμάχους μας, μπορούμε ν' αποφασίσουμε τι θα θελήσετε για σας και τα παιδιά σας».

Η συνέχεια επί της οθόνης της μικρής και με τα μέσα, τις δημοσκοπήσεις και τις γραφίδες της δήθεν Νέας, της παμπάλαιης ιμπεριαλιστικής Εποχής. Τα πράγματα, δηλαδή εμείς, της Νεοταξίτικης πραγματικότητας ή θα φοβηθούν ή θα κοιμηθούν. Η ...γραμμή απλή: «Εκσυγχρονισμός. Κάνει τα βάσανα αόρατα». Ο Γκαίμπελς το 'λεγε πιο απλά, αλλά δεν κορόδευε ούτε τη γιαγιά, «πες πες κάτι θα μείνει».

Εμείς, που δεν είμαστε πράγματα, ούτε γινόμαστε πολίτες του καναπέ και της βολής, ακούμε, βλέπουμε, θυμώνουμε, γελάμε και παλεύουμε. Αντιστεκόμαστε και απαντάμε πως στο μέτωπο στρατεύονται κι ανήκουν όσοι δε φοβούνται κι όσοι δεν αποκοιμιούνται μια ζωή. Και ξέρουμε πως ήδη αυτοί φοβούνται. Την ήττα.