Με την εισήγησή του στη συζήτηση ο εκτελεστικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης Θ. Παφίλης μεταξύ άλλων, αφού έκανε μια εκτενή αναφορά στη χρονική στιγμή που γίνεται η συνδιάσκεψη (υπό την απειλή του πολέμου στο Ιράκ) καθώς και στις πραγματικές αιτίες της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, σημείωσε:

«Θεωρούμε πως άμεσα και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει το αντιπολεμικό κίνημα να κινηθεί όχι μόνο με το σύνθημα "όχι στον πόλεμο - καμία συμμετοχή των ευρωπαϊκών χωρών", αλλά να εκφράσει και τη συνολική του αντιπαράθεση στη νέα ιμπεριαλιστική τάξη».

Η κλιμάκωση των αντιπολεμικών κινητοποιήσεων το επόμενο διάστημα, τόνισε, είναι βέβαιο ότι θα εκφραστεί και στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνιο του 2003 στη Θεσσαλονίκη. Οι πολύμορφες κινητοποιήσεις που θα γίνουν για διάφορες πλευρές και για το σύνολο της πολιτικής της ΕΕ, θα πρέπει να εμπεριέχουν σημαντικά στοιχεία που αφορούν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της. Σοβαρό και κομβικό σημείο αποτελεί το ΝΑΤΟ, η διεύρυνσή του, ο αυξανόμενος επιθετικός του χαρακτήρας.

Είναι γεγονός ότι ορισμένες δυνάμεις για λόγους σκοπιμότητας επιχειρούν να υποβαθμίσουν την ύπαρξη, δράση και ραγδαία μετατροπή του ΝΑΤΟ σε παγκόσμιο χωροφύλακα, στο όνομα της ευρύτητας του αντιπολεμικού κινήματος. Οι ίδιες δυνάμεις - και δεν είναι τυχαίο αυτό - αποσιωπούν το σοβαρό γεγονός της συγκρότησης του Ευρωστρατού. Παρά τις αντιθέσεις που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που σχετίζονται με τον αγώνα για το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αγορών, το ΝΑΤΟ αποτελεί την αιχμή του δόρατος της επιβολής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Η δημιουργία δε του Ευρωστρατού δε θέτει σε αμφισβήτηση τη ΝΑΤΟική ύπαρξη και κυριαρχία.

Το γεγονός ότι ο Ευρωστρατός μπορεί να εκφράζει τη θέληση των ισχυρών κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αποκτήσουν κάποια αυτονομία από τις ΗΠΑ, δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για να μην αποκαλύπτεται ο πραγματικός του χαρακτήρας, ότι δηλαδή πρόκειται για επιθετικό στρατό σε βάρος των λαών και των λαϊκών κινημάτων.

Γι' αυτό και θεωρούμε πως τα θέματα του ΝΑΤΟ, του Ευρωστρατού πρέπει να προβληθούν ιδιαίτερα συνδεδεμένα και με τους άλλους κατασταλτικούς μηχανισμούς της Ευρωαστυνομίας, με το Ευρωένταλμα, τη Σένγκεν, τους κάθε λογής "τρομονόμους".

Τα αντιπολεμικά κινήματα, τα υπόλοιπα κοινωνικά κινήματα, στην πορεία αυτού του διαστήματος που απομένει, χρειάζεται να οργανώσουν την πλατιά ενημέρωση του λαού. Να οριοθετήσουν μια σαφή και ευδιάκριτη γραμμή αντιπαράθεσης στο σύνολο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο αγώνας όμως αυτός θα πρέπει να συνδυάζεται με την ανάπτυξη κινημάτων σε εθνικό επίπεδο και με τη διαμόρφωση αιτημάτων που δε θα παραπέμπουν μόνο στο διεθνές επίπεδο κινητοποίησης, αλλά θα προβάλλουν την ανάγκη σε εθνικό επίπεδο της ρήξης με την πολιτική των κυβερνήσεων μελών της ΕΕ».

Ο ίδιος ζήτησε «να εκφραστεί η λαϊκή δυναμική, η συσπείρωση και πάλη που με σαφείς στόχους και αιτήματα θα διαγράφει μια πορεία λαϊκής αντεπίθεσης, να δείχνει και να ανοίγει το δρόμο μιας νικηφόρας προοπτικής, να προσπερνά τις διάφορες αυταπάτες που μπορεί να σπέρνονται στο κίνημα, για δήθεν δυνατότητες μετάλλαξης της βάρβαρης πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ιμπεριαλιστικής τάξης σε ανθρώπινη».