Είναι αλήθεια ότι το «σχέδιο Ανάν» για το Κυπριακό - όπως, άλλωστε και τα σχέδια «λύσης» του Παλαιστινιακού, του Κουρδικού, του Ιρλανδικού κ.ά. - είναι ενδεικτικό ισχύος της «νέας τάξης», που επιβλήθηκε μετά την ανατροπή του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος και η οποία, προκειμένου να εμπεδωθεί πλήρως, επιχειρεί την άρση όλων των επί Γης «εκκρεμοτήτων», προς όφελος, φυσικά, των ηγετριών δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Κι έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι αν υπήρχε η ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο δε θα τολμούσε ο ΓΓ του ΟΗΕ - στην ουσία οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η ΕΕ - να παρουσιάσει ένα τέτοιο σχέδιο, απαιτώντας, μάλιστα, την άμεση αποδοχή του από τις κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδας.

Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν οι κυβερνώντες στη χώρα μας να επικαλούνται τις «δυσμενείς διεθνείς εξελίξεις» για να δικαιολογήσουν την ντροπιαστική υποταγή τους στα «μεγάλα αφεντικά». Οχι μόνο γιατί «στα δύσκολα» τους χρειάζονται, γενναίους κι ικανούς, τους κυβερνώντες τους οι λαοί, αλλά και γιατί είναι κι αυτοί από εκείνους που «έβαλαν το χεράκι τους» για ν' ανατραπεί ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ και στην Ευρώπη και να χάσει, έτσι, η Κύπρος και η Ελλάδα ένα σταθερό στήριγμα στον αγώνα για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού...