Σε κάποια στήλη, που επιμένει να θυμίζει ότι την ουσιαστική Ιστορία, το ποτάμι της, το δρομολογούν οι λαοί, στήλη του «Ριζοσπάστη» βέβαια, κι όχι απ' αυτές που καταγράφουν τα εγκλήματα των παλατιών ως θριάμβους, διάβασα ότι η Κόστα Ρίκα, μια 11η Νοέμβρη, πριν από μερικά χρόνια αποφάσισε με δημοψήφισμα να πει ΟΧΙ! Στην πιο δελεαστική πρόταση που θα μπορούσε να της έχει γίνει από τον υπερκείμενο βόρειο γίγαντα γείτονα κι αφέντης της.

Οι Κοσταρικανοί είχαν την πολιτική(;) πρόταση να προστεθούν ως 51ο αστέρι στην αστερόεσσα των ΗΠΑ. Να γίνουν μια ακόμη αμερικανική πολιτεία του νότου κι η χώρα τους να αντικρίζει το μέλλον με την οίηση και τη ρηχή, πεισματάρικη αυτοπεποίθηση της Σκάρλετ Ο' Χάρα στο «Οσα παίρνει ο άνεμος». Κι είπαν ΟΧΙ, οι αθεόφοβοι. Προτίμησαν να μείνουν σαν χώρα ανεξάρτητη και κυρίαρχη, με δύναμη κουνουπιού στην κοιλιά του ελέφαντα, να πετάνε υπό το βλέμμα του περήφανου αμερικάνικου γυπαετού, που, όταν πεινάει, θέλει χιλιάδες κουνούπια για να χορτάσει.

Δε βρήκα χρόνο ν' ανοίξω κιτάπια, να μελετήσω κοσταρικανική ιστορία. Ξέρετε, σύντροφοι, καλά πως όλα τα χρόνια της αστικής μας εκπαίδευσης, η Παιδεία συρρικνώνεται αργά και σταθερά σ' εκείνα τα χρήσιμα που επισπεύδουν την οικειοθελή υποδούλωσή μας στις σκοπιμότητες της κυρίαρχης τάξης. Με παρηγόρησε, όμως, το γεγονός ότι όσο και ζοφερός να είναι τώρα ο καιρός για ...εξωτικές μελέτες, πάντα θα βρίσκεται ένας σύντροφος - «σκαφτιάς» στα ιστορικά κιτάπια να με ξεστραβώσει και να μου πει για τους αγώνες των Κοσταρικανών, πολύ περισσότερα απ' όσα τα σίριαλ, τα βιντεοκλίπ και τα πονήματα των πρωινών καφέδων.

Πωλείται εκ νέου νήσος τινα, εκπάγλου φυσικής και ιστορικής καλλονής, σε ευρωΝΑΤΟική δημοπρασία, πλην των τριών της βρετανικών βάσεων που κοσμούν το στέμμα της Ελισάβετ, την καρφίτσα στη γραβάτα του μπάτλερ της και τις βλεφαρίδες της γκόμενας του διαδόχου. Ημικατεχόμενη, ημιανεξάρτητη, ημιελεύθερη, ημικυρίαρχη, νήσος μισακή με άλλες Τουρκοκύπριες να βαστάνε άθικτες τις φωτογραφίες της Ελληνοκύπριας συμπατριώτισσάς τους στα δανεικά σπίτια, ώσπου να φύγουν, να ξεκουμπιστούν οι «πολιτισμένοι» στρατοί που μιλάνε όλοι τη γλώσσα της φτυσιάς και του αίματος.

Σ' αυτήν τη δημοψηφισματική αγοραπωλησία δε θ' απαντήσει η Κόστα Ρίκα. Τουλάχιστον, ας επιλεγεί ένα κατάλληλο όνομα για το νέο κράτος - προϊόν, κύριε Ανάν. Πώς σας φαίνεται το... GCC; Δηλαδή Great Cyprus Cola; Μεγάλη Κυπριακή Κόλα;