«Η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα συνεχίζεται»... Είναι ο τίτλος που θα ταίριαζε στην υπόθεση της «διεύρυνσης του ΝΑΤΟ». Βέβαια, συνεχίζεται αλλά με άλλους πρωταγωνιστές σήμερα. Τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι πραγματοποιείται πάνω στους ίδιους αντικειμενικούς σκοπούς, στους ίδιους γεωστρατηγικούς στόχους. Οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν εξαπολύσει μια επίθεση για την καθυπόταξη των χωρών και των λαών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Ευρασίας για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι μια ιστορία που συμβαδίζει με το όλο σύστημα των εξελίξεων και των ανατροπών στο παγκόσμιο σκηνικό. Μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας πολλοί, τελείως αφελώς και παραβλέποντας τους πραγματικούς λόγους ύπαρξης του ΝΑΤΟ, είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι αφού δεν έχει σκοπό ύπαρξης σύντομα θα οδηγηθεί σε διάλυση. Τώρα το πώς θα διαλυόταν δεν το 'λεγαν, αλλά αυτό μόνο με αυτοδιάλυση μπορούσε να γίνει. Ομως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Γιατί αν γινόταν σήμαινε ότι ο ιμπεριαλισμός αυτοκαταστρέφεται, ή αυτοαναιρείται. Μόνου που η ιστορία των κοινωνιών γράφεται διαφορετικά. Η άποψη αυτή αν δεν ήταν σκόπιμη προπαγάνδα, ήταν αυταπάτη.

Ο λόγος είναι απλός. Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε για να επιβάλει παγκόσμια την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, έχοντας στόχο πρωταρχικά το σοσιαλιστικό σύστημα. Γι' αυτό και αιχμή ήταν η ΕΣΣΔ (απόκρουση της λεγόμενης «Σοβιετικής Απειλής»). Εξάλλου, η ίδρυση του ΝΑΤΟ προηγήθηκε αυτής του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Είναι ο στρατιωτικός βραχίονας του ιμπεριαλισμού. Η συνέχιση της λειτουργίας του, το νέο δόγμα του και εν γένει η δράση του τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνουν αυτόν τον επιθετικό του χαρακτήρα.

Το ΝΑΤΟ σήμερα αναπροσαρμόζεται ώστε να παίξει το ρόλο του ως παγκόσμιος χωροφύλακας. Ενας παγκόσμιος κατασταλτικός μηχανισμός στα χέρια της PAX AMERIKANA. Είναι η σιδερένια γροθιά της νέας τάξης, της νέας Ιεράς Συμμαχίας που έχει συσταθεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για να υποτάξει λαούς.

Ετσι το ΝΑΤΟ διαμόρφωσε το νέο δόγμα του, που αποτελεί αναπροσαρμογή της ίδιας στρατηγικής στη βάση των νέων δεδομένων. Σήμερα, απουσία αντιπάλου δέους, οι λαοί και τα κινήματα είναι πλέον ο κύριος και άμεσος αντίπαλος των ιμπεριαλιστικών κρατών του ΝΑΤΟ και στη βάση αυτή προσαρμόζονται τα επιθετικά του σχέδια. Αποκαλυπτικά είναι και τα συμπεράσματα ενός Διεθνούς Συνεδρίου περί δόγματος χερσαίων δυνάμεων, που έγινε τον Μάη του 1998 στην Πορτογαλία και συμμετείχαν εκπρόσωποι των Γενικών Επιτελείων Στρατού ΝΑΤΟικών και άλλων χωρών.

Το αντικείμενο της συνάντησης ήταν η αναθεώρηση - διαμόρφωση του δόγματος επιχειρήσεων Στρατού Ξηράς στις χώρας του ΝΑΤΟ «με βάση τις παγκόσμια δημιουργηθείσες συνθήκες, το μελλοντικό επιχειρησιακό περιβάλλον, τις νέες αποστολές στις οποίες φαίνεται ότι θα έχουν ενεργό εμπλοκή χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις».

«Κοινή διαπίστωση, αναφερόταν σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδοθεί τότε, είναι ότι στις μελλοντικές επιχειρήσεις δε θα υπάρχουν σταθερά μέτωπα, οι αντίπαλοι δε θα είναι κράτη, στις περισσότερες των περιπτώσεων οι αντίπαλοι θα είναι ομάδες ανθρώπων, με κοινά χαρακτηριστικά και επιδιώξεις. Επίσης, βασικό ρόλο θα παίξουν τα νέα οπλικά συστήματα και οι ευέλικτοι σχηματισμοί επιπέδου ταξιαρχίας».

Ηταν ο προάγγελος του αντιτρομοκρατικού δόγματος που βγήκε στην επιφάνεια με αφορμή τα χτυπήματα στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτέμβρη 2001. Από κοντά έσπευσε και η Ελλάδα που ανταποκρίθηκε πλήρως σε αυτές τις προσταγές με το νέο αμυντικό δόγμα που προωθείται και τη νέα δομή των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ έχει μια προϊστορία. Την τελευταία δεκαετία, πιο έντονα από το 1999 και μετά, η ιμπεριαλιστική τακτική εκφράζεται γύρω από έναν άξονα, που ακούει στο όνομα «διεύρυνση», είτε αυτή είναι εδαφική είτε αποστολών και ρόλων. Το ΝΑΤΟ ενέταξε στους κόλπους του το 1999 την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχία. Ενώ και η Ρωσία φέτος συνδέθηκε με ειδική σχέση με το ΝΑΤΟ.

Στη σύνοδο κορυφής που γίνεται τις επόμενες μέρες στην Πράγα, θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες του νέου κύματος διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς 7 ακόμα πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Παράλληλα, λειτουργεί και το ΝΑΤΟικό παραμάγαζο, ο λεγόμενος «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη».

Ειδικότερα, όσον αφορά την διεύρυνση των ορίων δράσης και των αποστολών του ΝΑΤΟ, εδώ οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία έκανε τον πρώτο του πόλεμο στην 50χρονη ιστορία του. Δημιουργείται έτσι μια νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις, όπου το Διεθνές Δίκαιο ανατρέπεται και βασικές αρχές του, όπως της μη επέμβασης και του σεβασμού των συνόρων, αποκτούν σχετική και μόνο αξία. Οι διεθνείς σχέσεις επιστρέφουν στην εποχή της βαρβαρότητας.

Τελικά τα όρια δράσης του ΝΑΤΟ επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη, με αντικείμενο συνολικά τη συμπεριφορά των χωρών και των λαών τους. Με τη διεύρυνση αυτή το ΝΑΤΟ ενισχύει το ρόλο του ως στρατιωτικός βραχίονας της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Εξάλλου, στην εποχή των πολυεθνικών μονοπωλίων δεν μπορεί - σύμφωνα με την καπιταλιστική λογική - παρά και σε στρατιωτικό επίπεδο να εφαρμόζεται μια αντίστοιχη δομή.

Ολος ο πλανήτης αποτελεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο του ΝΑΤΟ. Δημιουργούνται πολυεθνικές δυνάμεις. Ωστόσο, όπου λόγοι τακτικής το επιβάλουν, ενισχύονται οι εθνικισμοί και οι θρησκευτικοί φανατισμοί και νέα σύνορα χαράσσονται με το αίμα των λαών. Το προπαγανδιστικό οικοδόμημα του ΝΑΤΟ παραπέμπει κατευθείαν στις βασικής αρχές της γκεμπελίστικης προπαγάνδας. Δημιουργούν ένα μόρφωμα που το ονομάζουν «διεθνή ασφάλεια και σταθερότητα» και στο όνομα του σπέρνουν πολέμους και καταστροφές, αποσταθεροποιούν και καταστρέφουν ολόκληρες χώρες.

Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ σηματοδοτεί την παραπέρα στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων. Εντείνει τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και αυτό όχι πλέον στο όνομα της διατήρησης μιας κάποιας ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των χωρών, αλλά κυρίως ως εργαλείο υποταγής μικρότερων χωρών.

Προκειμένου να ξετυλιχτεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ, να τεθούν δηλαδή σε εφαρμογή τα νέα ιμπεριαλιστικά σχέδια, δημιουργούνται «κίνδυνοι», είτε υπαρκτοί είτε υποθετικοί. Στη βάση αυτή η Συμμαχία «νομιμοποιείται» να επεμβαίνει ακόμα και για προληπτικούς λόγους εάν κρίνει ότι διακυβεύονται τα συμφέροντά της.

Ενα είδος ιδιώνυμου και καταναγκαστικών νόμων, όπως αυτά που έζησαν οι κομμουνιστές στην Ελλάδα περασμένες δεκαετίες, σε επίπεδο ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, τώρα διεθνοποιείται, δηλαδή «παγκοσμιοποιείται» και εφαρμόζεται στις διεθνείς σχέσεις, στις διακρατικές σχέσεις.

Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις ως κατάσταση που τελεί υπό καθεστώς στρατιωτικού νόμου. Ηδη στο αμερικανικό Πεντάγωνο καταστρώνονται σχέδια για «αυτεπάγγελτες» επεμβάσεις, όπου Γης, των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ εκτός από επιχείρηση επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, είναι και μια γιγαντιαία επιχείρηση οικονομικού περιεχομένου των γερακιών του πολέμου. Από τη μια, οι σημερινές χώρες - μέλη θα πρέπει να εκσυγχρονίσουν το οπλοστάσιό τους ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του νέου δόγματος και, από την άλλη, οι νέες χώρες θα πρέπει να αλλάξουν το οπλοστάσιο τους και να αποκτήσουν όπλα ΝΑΤΟικών προδιαγραφών.

Οι Αμερικανοί και οι άλλες κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, φορτώνουν στις πλάτες των λαών το κόστος της επικυριαρχίας τους, φορτώνουν ιδιαίτερα στις νέες χώρες που εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, το κόστος του παγκόσμιου μηχανισμού καταστολής που στήνουν. Σύμφωνα μάλιστα με παλαιότερη ανακοίνωση της αμερικανικής κυβέρνησης, το κόστος της διεύρυνσης προς Ανατολάς, αυτό που θα πληρώσουν σε πρώτη φάση οι υπό ένταξη χώρες, τα αμέσως επόμενα χρόνια, θα ξεπεράσει τα 35 δισ. δολάρια, περισσότερα από 12 τρισ. δραχμές.

Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο στη Σύνοδο Κορυφής στις 21-22 του Νοέμβρη στην Πράγα, θα κινηθούν οι ηγέτες των χωρών του ΝΑΤΟ. Στη Σύνοδο αυτή θα κωδικοποιηθεί το νέο παγκόσμιο αντιλαϊκό «ευαγγέλιο» σε συνδυασμό με την πρόσδεση της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ και τη νέα ΝΑΤΟική διεύρυνση.

Ταυτόχρονα, δρομολογείται μια αναθεώρηση της δομής του ΝΑΤΟ ώστε να έχει ακόμα πιο σαφή «αντιτρομοκρατικό» προσανατολισμό, η οποία θα συνοδεύεται και από μια εσωτερική αναθεώρηση που θα θίγει, με άλλοθι τη διεύρυνση, τον υφιστάμενο τρόπο λήψης των αποφάσεων στη βάση της αρχής της ομοφωνίας.

Στη νέα αντιτρομοκρατική περίοδο το ΝΑΤΟ πρέπει να γίνει «ευέλικτα» πλειοψηφικό, αφού πλέον δεν απειλούνται χώρες αλλά συμφέροντα, ιμπεριαλιστικά συμφέροντα δομημένα σε ένα παγκόσμιο υπερεθνικό πεδίο.

Οι ΗΠΑ κατά την τελευταία σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες έθεσαν ένα πακέτο θεμάτων για τα οποία οριστική απόφαση αναμένεται να ληφθεί στην Πράγα:

Συγκεκριμένα απαιτούν:

- Διακλαδική συμφωνία εξοπλισμών, που θα υποτάσσει το σύνολο των εθνικών εξοπλισμών στα ΝΑΤΟικά σχέδια.

- Συγκεκριμένες εσωτερικές ΝΑΤΟικές δεσμεύσεις όσον αφορά τα βιολογικά και χημικά όπλα.

- Πακέτο αντιτρομοκρατικών μέτρων που θα δεσμεύουν εκ των προτέρων πολιτικά ολόκληρο το ΝΑΤΟ.

- Εσωτερική μεταρρύθμιση με στόχο την κατάργηση του βέτο.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η υπόθεση της λεγόμενης δύναμης ταχείας ανάπτυξης του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για τον πρώτο πυρήνα του αμιγώς ΝΑΤΟικού στρατού, που σε πρώτη φάση θα αριθμοί 20.000 στρατιώτες. Θα είναι μια πλήρης δύναμη που θα της ανατίθενται από τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία πολεμικές αποστολές.

Ο λεγόμενος ευρωστρατός, που συγκροτείται στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, θα είναι μια δύναμη συμπληρωματική στη νέα δομή του ΝΑΤΟ, με σκοπό να παίξει επικουρικό ρόλο στις αποστολές επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Η υπόθεση του ευρωστρατού απειλεί άμεσα και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, καθώς δρομολογείται ένα είδος θεσμοθέτησης, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, της αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και της επικυριαρχίας της Τουρκίας επί της Κύπρου. Πρόκειται για μια ρύθμιση που είναι στα πρότυπα των άλλων που έχουν γίνει στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Είμαστε μπροστά σε μια γενίκευση της νεοταξίτικης λογικής της εγκατάλειψης της έννοιας της Εθνικής Αμυνας υπέρ ευρύτερων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΕ), στο όνομα της διεκδίκησης ενός κάποιου ρόλου στον ιμπεριαλιστικό καταμερισμό.

Το ΝΑΤΟ λοιπόν διευρύνεται, ο ιμπεριαλισμός ενισχύεται, το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπάρχει άλλος δρόμος, αν υπάρχει άλλη επιλογή για τους λαούς πέρα από την υποταγή στη νέα τάξη. Η απάντηση είναι θετική. Υπάρχει αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό, στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, σε όλες αυτές τις δυνάμεις που θέλουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας πίσω. Είναι οι λαοί. Η συνείδησή τους. Η στάση τους. Η κοινωνικοπολιτική τους δράση σε κάθε χώρα, αλλά και η κοινή τους πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.