Η σεμνότατη συντρόφισσα της ζωής του Γιάννη Ρίτσου, Γαρυφαλιώ (Φαλίτσα) Γεωργιάδου, «έφυγε» τα ξημερώματα της Κυριακής προς Δευτέρα, σε ηλικία 82 χρόνων, χάνοντας τη μάχη, που έδινε εδώ και έναν περίπου χρόνο με την επάρατη νόσο. Η Φαλίτσα Γεωργιάδου - Ρίτσου ποτέ δε θέλησε να μιλήσει για τον εαυτό της, ούτε για τη δουλιά που έχει προσφέρει ως γιατρός (η πρώτη γυναίκα γιατρός στη Σάμο), δεκαετίες ολόκληρες, στην πατρίδα της, τη Σάμο.

Γεννήθηκε το 1919, στο Καρλόβασι. Ξεκίνησε την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1938, αλλά, λόγω της Κατοχής, πήρε το πτυχίο το 1950. Πρωτογνώρισε τον Γιάννη Ρίτσο το 1947. Η ΕΠΟΝίτικη παρέα της Φαλίτσας την παρακάλεσε να ζητήσει μερικά βιβλία από τον ποιητή για κάποιον σύντροφο που είχε πρόβλημα υγείας. Στη συνέχεια, βλέπονταν τακτικά, μέχρι την εποχή που άρχισαν οι εξορίες για τον Γιάννη Ρίτσο. Οταν γύρισε, όμως, οριστικά από τον Αϊ-Στράτη, ήθελε να γίνει ο γάμος το συντομότερο. Κι έτσι, παντρεύτηκαν στις 7 του Δεκέμβρη 1954, στην Αθήνα. Το 1955 γέννησε τη μονάκριβή τους κόρη, την Ερη - Ελευθερία. Η Φαλίτσα, κατά τη διάρκεια όλων των δίσεκτων χρόνων της καταπίεσης και της δικτατορίας, στάθηκε δίπλα στον Γ. Ρίτσο, «βράχος» ακλόνητος. Κι όταν ήρθαν πια καλύτεροι καιροί, έμεινε διακριτικά στα παρασκήνια, συνεχίζοντας τη δουλιά της στη Σάμο, αλλά προσφέροντας και στον ποιητή το πανέμορφο καταφύγιο του τριανταφυλλώνα της στο Καρλόβασι, κάθε καλοκαίρι για σχεδόν 35 χρόνια. Μονάχα προς το τέλος της ζωής του, η Φαλίτσα έμεινε συνέχεια, χειμώνα - καλοκαίρι, πλάι του - φύλακας άγγελος.

Αλλά και ο ποιητής απεικονίζει περισσότερες από 12 φορές μέσα στο «Εικονοστάσιο», αυτήν την ταπεινόφρονα, αλλά τόσο πολύτιμη γυναίκα. Ισως, το πιο αποκαλυπτικό απόσπασμα απ' όλα βρίσκεται στο τέλος του 3ου τόμου, εκεί που η Φαλίτσα παρακαλεί τον ποιητή, να 'ρθει στο τραπέζι για το μεσημεριανό γεύμα με το παιδί τους.

«Εκτός από τις εξαίσιες λεπτομέρειες για την προετοιμασία του φαγητού - με την πάλαι ποτέ φουφού», όπως γράφει η μεταφράστρια του Γ. Ρίτσου Αμυ Μιμς - Σιβηρίδη, «και τα υπομονετικά χείλη της Φαλίτσας, που φυσάνε τα κάρβουνα για να ψηθούν τα κεφτεδάκια της σχάρας - υπάρχει εδώ και το φιλοσοφημένο σχόλιο για τη μεταμόρφωση του αρχικού τους έρωτα σε μία πιο ουσιαστική, ανθρώπινη σχέση, βασισμένη στη στοργική κατανόηση. Αμέσως πριν από τούτη την τρυφερή οικογενειακή σκηνή - περιγράφεται απλά, χωρίς ίχνος συναισθηματισμού - ο Ρίτσος διακόπτει τις πιο έντονες αναμνήσεις του από συνεξόριστους στο Κοντοπούλι και στον Αϊ-Στράτη, για να προσγειωθεί σ' ένα οικείο, ανθρώπινο περιβάλλον. Η σπάνια αγνότητα της Φαλίτσας τονίζεται εδώ. Αλλά στη σκηνή με τα μύγδαλα στην ακρογιαλιά της Σάμου, εκτός από την αγνότητα της ψυχής της, ο Ρίτσος μας δίνει την εξής εικόνα: "η σκιά ενός γλάρου πέρασε από το χέρι της. Το χέρι της Φαλίτσας έγινε όπως το χέρι της Παναγίας σκιασμένο απ' τη φτερούγα ενός αγγέλου, το χέρι σε σχηματισμό περιστερίσιο να ευλογάει κάτι αόρατο, πέρα, μακριά, κάτι πολύ δικό μας" (VI, σ. 53). Πάλι στον 8ο τόμο λίγες σελίδες πριν από τούτα τα τρυφερά λόγια, ο Ρίτσος αναφέρεται ακόμη μία φορά στα τριαντάφυλλα της Φαλίτσας, ποτισμένα από την ίδια και από την κόρη τους, όπως μας λέει ο ίδιος: "... για να μη λείψουν τα χρώματα απ' τα γραφτά μου" (VIII, σ. 26)».

Η κηδεία της θα γίνει αύριο, στις 3.30, από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου - Μητρόπολης Αμαρουσίου, ενώ η ταφή θα γίνει στη 1 το μεσημέρι του Σαββάτου, στο Κοιμητήριο του χωριού της, Μεσαίο Καρλόβασι Σάμου.