Τα προβλήματα, που «κληροδοτούνται» στους δημόσιους υπάλληλους τη νέα χρονιά από την κυβερνητική πολιτική όπως αυτή εφαρμόστηκε και το 2002, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται με μια πρώτη ματιά. Το εισοδηματικό, για ευνόητους λόγους, φαντάζει το σοβαρότερο, αλλά δεν είναι μόνο στην κορυφή της λίστας, παρά τη συνδικαλιστική τακτική της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, η οποία έθεσε στο περιθώριο μια σειρά από άλλα σημαντικά ζητήματα.

Ενα από αυτά, που το 2003 θα έχει την «τιμητική» του, αφορά στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση, με επιπτώσεις συνολικά στο λαό, αλλά και στους δημόσιους υπάλληλους. Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση εφαρμόζει όσο καλύτερα μπορεί το νομοθετημένο πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», το οποίο εκφράζεται και στο εισοδηματικό μέσω του διαβόητου νέου Μισθολογίου. Καθυστερήσεις και ανατροπές στον προγραμματισμό μπορεί να υπάρχουν, αλλά για την κυβέρνηση ο δρόμος δεν έχει γυρισμό.

Κατά τη διάρκεια του 2002, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ ελάχιστα έως καθόλου ασχολήθηκε με το «ΠΟΛΙΤΕΙΑ». Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος, όταν πιεζόταν πολύ από την Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση (ΤΑΔΗΣΥ) επικαλούνταν παλαιότερες αποφάσεις της Οργάνωσης, οι οποίες υποδήλωναν την αντίθεση της ΑΔΕΔΥ με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Η πραγματική του άποψη για το θέμα εκφράστηκε πρόσφατα, όταν σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θα προβληθεί το ζήτημα στο διεκδικητικό πλαίσιο της ΑΔΕΔΥ για την απεργία στις 5 Δεκέμβρη, απάντησε: «Είμαστε πραγματιστές. Δεν υπάρχει θέμα, γιατί δεν προβλέπεται δραχμή για το πρόγραμμα "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"».

Με λίγα λόγια, η πλειοψηφία δεν έχει καμία πρόθεση να προτάξει το θέμα, να αντισταθεί συνολικά ή έστω και σε ορισμένες πλευρές του. Αντίθετα, για μια ακόμη φορά, δίπλα στις αγωνιστικές «κορόνες» ξεδιπλώνεται από την πλευρά της και μια εμφανής «αβάντα» στην πολιτική της κυβέρνησης και μάλιστα ιδιαίτερα σημαντική. Κι αυτό την ίδια ώρα που η πλειοψηφία αποφασίζει να επιβάλει και χρηματικό χαράτσι στους υπαλλήλους, προκειμένου να στηρίξει οικονομικά το κυβερνητικό κατασκεύασμα που ακούει στο όνομα «κοινωνικό φόρουμ».

Το πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» είναι εξαιρετικά σημαντικό σχέδιο για την κυβέρνηση. Πρώτα απ' όλα έχει αναλάβει μια σαφή δέσμευση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την υλοποίησή του. Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ, ταυτόχρονα με την υλοποίηση άλλων πολιτικών ώστε να ενισχύσει την Ευρωπαϊκή Ενωση ως υπολογίσιμη οικονομική δύναμη απέναντι στις ΗΠΑ και σε άλλα καπιταλιστικά κέντρα, αναδιοργανώνει και το δημόσιο τομέα στα κράτη - μέλη, τον αναβαθμίζει και τον ρυθμίζει, προκειμένου να εξυπηρετεί καλύτερα τους οικονομικούς στόχους της. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά σε σχετικά κυβερνητικά κείμενα πως «η Ευρωπαϊκή Ενωση διατύπωσε με σαφήνεια στη Σύνοδο της Λισαβόνας ότι η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξή της συνδέεται άμεσα με τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων υπηρεσιών της. Ο διοικητικός εκσυγχρονισμός είναι επιβεβλημένος για την επιτυχή μετάβαση στην οικονομία της γνώσης και την αειφορική οικονομική ανάπτυξη που αποτελούν τους δύο μελλοντικούς στόχους της Ευρώπης».

Μια ολόκληρη «φιλολογία» έχει αναπτυχθεί για την ανάγκη καλύτερης εξυπηρέτησης του πολίτη. Αυτό όμως είναι το «κερασάκι στην τούρτα». Το σημαντικό είναι ότι απαιτείται ένας εκσυγχρονισμένος, ευέλικτος, αποτελεσματικότερος μηχανισμός για τη διευκόλυνση του κεφαλαίου της Ευρώπης. Οι υπηρεσίες του Δημοσίου και τα στελέχη του πρέπει να βοηθούν στην επενδυτική δραστηριότητα, στο άνοιγμα και το κλείσιμο επιχειρήσεων, στην κίνηση του χρήματος. Το κεφάλαιο απαιτεί λιγότερη γραφειοκρατία και μεγαλύτερη στήριξη από τους κρατικούς μηχανισμούς. Το δημόσιο συμφέρον πρέπει να ταυτιστεί περισσότερο με το δικό του συμφέρον.

Κάπως έτσι θα γίνει πράξη και η λαϊκή παροιμία «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα», όπου ο μέσος συναλλασσόμενος με τις υπηρεσίες του Δημοσίου ίσως δει να μειώνονται οι χρόνοι και οι σφραγίδες που απαιτούνταν, για να κάνει τη δουλιά του. Την ίδια ώρα, όμως, θα συνεχίζει να βλέπει τους φόρους σε βάρος του να αυξάνονται, τις συντάξεις να μειώνονται, την αστυνομία να περιορίζει τα ατομικά του δικαιώματα, τον εργοδότη να του μειώνει το μεροκάματο, τις πρώην δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, οι οποίες κτίστηκαν με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, να τον χαρατσώνουν ανελέητα και με... λιγότερη γραφειοκρατία.

Αυτό είναι επί της ουσίας και το πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ». Το οποίο έχει πολλές ακόμη ειδικότερες και δυσάρεστες πλευρές για τους ίδιους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, καθώς αυτοί είναι τα «εργαλεία», για να γίνουν όλα όσα θέλει το κεφάλαιο και ως «εργαλεία» δεν πρέπει να έχουν άποψη και αντιρρήσεις.