Δεν πέρασαν απαρατήρητες οι αντιφάσεις των δηλώσεων του υφυπουργού Εργασίας Λ. Τζιόλα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ την Κυριακή, με αφορμή το κυβερνητικό σχέδιο επέκτασης του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο «εθνικός» στόχος της διοργάνωσης αυτών των αγώνων αποτελεί «ιδανικό» πρόσχημα για μια ακόμη πολιτική ασχήμια σε βάρος των εργαζομένων. Μόνο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά τόσο γρήγορα στη θεσμοθέτηση των ανατροπών των εργασιακών σχέσεων, που τα στελέχη της φαίνεται ότι δεν προλαβαίνουν να διαμορφώνουν κάποια, λογικοφανή έστω, επιχειρήματα όταν καλούνται να υπερασπιστούν την αντεργατική πολιτική.

Γι' αυτό ακούστηκε από τον υφυπουργό το εξής απίστευτο: Οτι σήμερα είναι δύσκολο να ελεγχθούν οι ένα εκατομμύριο επιχειρήσεις σχετικά με την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ένα γιγαντιαίο μηχανισμό ελέγχου. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ο Λ. Τζιόλας κατέρριψε κάθε ισχυρισμό της κυβέρνησης και του υπουργείου του, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων της Επιθεώρησης Εργασίας. Μόνο που λίγο νωρίτερα, δήλωνε, χωρίς κανένα δισταγμό, ότι στο θέμα του ελέγχου των εργασιακών σχέσεων δεν υπάρχει... κανένα πρόβλημα! Η λέξη αντίφαση δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί η διαδρομή του υφυπουργού ανάμεσα στα δύο άκρα. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να δηλώσει ακόμη ότι εάν ισχύσουν δυο οκτάωρες βάρδιες θα είναι περισσότερο εύκολο να ελεγχθεί η τήρηση της νομοθεσίας, επειδή θα είναι διακριτό το ωράριο εργασίας!!!

Δεν πρόκειται για παραλογισμό. Απλά η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι έχει διαμορφώσει εργασιακές σχέσεις που μπορούν να κάνουν «λάστιχο» τόσο τους εργαζόμενους όσο και το χρόνο εργασίας. Οι εργοδότες θα μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους όποια ώρα της μέρας θέλουν και για όσες ώρες τους βολεύει, με «νόμιμα» 2ωρα, 3ωρα, 6ωρα έως και 12ωρα πριν χρειαστεί να καταφύγουν στην «παρανομία». Αυτή είναι η αλήθεια και δεν πρόκειται να την ομολογήσει κανένα κυβερνητικό στέλεχος. Οπως δε θα ομολογήσει ότι τελικός σκοπός τους είναι να επιτρέπουν στους εργοδότες να ανοίγουν όσο θέλουν τα μαγαζιά τους, ενισχύοντας έτσι τις πολυεθνικές αλυσίδες και τους μεγαλεμπόρους.