«Ιστορική» μέρα η σημερινή. Σαν σήμερα, μόλις πριν τέσσερα χρόνια, στις 25 του Απρίλη 1999 και ενώ τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ έσπερναν τον όλεθρο στη Γιουγκοσλαβία, οι ηγέτες των 19 κρατών - μελών της ΝΑΤΟικής Συμμαχίας (μεταξύ τους και ο Ελληνας πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης) υπέγραφαν στην Ουάσιγκτον τη Συμφωνία για το «νέο δόγμα».

Εκτοτε, σύμφωνα με το αναθεωρηθέν «Στρατηγικό Δόγμα της Συμμαχίας», στις αποστολές του ΝΑΤΟ περιλαμβάνονται οι «ειρηνευτικές επιχειρήσεις», η αντιμετώπιση της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής και η «διεθνής τρομοκρατία». Θεσμοθετείται, δηλαδή, η χωρίς όρια δράση του ΝΑΤΟ σε όλη τη Γη και η μετατροπή του (επισήμως πια) σε παγκόσμιο κατασταλτικό μηχανισμό.

Με βάση εκείνες ακριβώς τις ρυθμίσεις καλείται σήμερα το ΝΑΤΟ να περιφρουρήσει τα αμερικανικά αποκαΐδια στο Αφγανιστάν. Οι ίδιες ρυθμίσεις θα αξιοποιηθούν όταν οι Αμερικανοί θα προσκαλέσουν τους Ευρωπαίους - μέσω του ΝΑΤΟ - να «αστυνομεύσουν» το Ιράκ που μονομερώς κονιορτοποίησαν.

Σε εκείνη την πανηγυρική σύνοδο του 1999, ομόφωνα Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, συμφώνησαν την αλλαγή της σχέσης μεταξύ ΝΑΤΟ και ΟΗΕ. Το ΝΑΤΟ τοποθετήθηκε τότε υπεράνω των Ηνωμένων Εθνών και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπήρξε στις αποφάσεις καμία μνεία περί υποχρέωσης να προϋπάρχει εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όσον αφορά σε ενέργειες του ΝΑΤΟ. Ετσι καθιερώθηκε η αρχή των «ίσων συνεργατών» μεταξύ ΝΑΤΟ - ΟΗΕ, καθότι το ΝΑΤΟ με την απόφασή του δήλωσε ουσιαστικά ότι εκείνο θα επιλέγει κατά περίπτωση εάν θα «συνεργαστεί» με τα Ηνωμένα Εθνη.

Τι προκαλεί, λοιπόν, τη σημερινή δυσφορία των Ευρωπαίων για «το κακό που έπαθε ο ΟΗΕ»; Οτι οι Αμερικανοί εφαρμόζουν ακριβώς αυτό που ψήφισαν και οι Ευρωπαίοι το '99; Ή μήπως ότι οι Αμερικανοί τους έριξαν στη μοιρασιά των κλοπιμαίων;...