Αγανακτισμένος κι ακόμη παραπάνω ήταν ο αναγνώστης, που μας πήρε χτες τηλέφωνο. Αυτοί είναι κλέφτες, αρχιλήσταρχοι, μας ρουφάνε το αίμα, φώναζε. Πήγα στην τράπεζα, για να στείλω την απαιτούμενη προκαταβολή για τις λίγες μέρες του «κοινωνικού τουρισμού» και για έμβασμα δέκα (10) ευρώ, μου πήραν άλλα δύο κι εβδομήντα πέντε (2,75) προμήθεια. Πέρσι έδινα μόνον 500 δραχμές. Σχεδόν το διπλασίασαν...

Είπε κι άλλα πολλά. Για το εξευτελιστικό ποσόν της σύνταξης, που παίρνει. Για τον απροσμέτρητο πλούτο, που 'φτιαξαν τα χέρια του και πότισε ο ιδρώτας του, στις αρκετές δεκαετίες που δούλευε. Για τις σημερινές, πολύ δύσκολες συνθήκες της ζωής του. Και κατέληξε: Γράψτε τα όλα. Οχι για μένα. Ούτε για όποιον άλλο συνταξιούχο. Εμείς, λίγο - πολύ, τα φάγαμε τα ψωμιά μας. Για σας, τους νεότερους και τα παιδιά σας. Αν δεν απαλλαγείτε από την εξουσία και την καταλήστευση όλων αυτών των αρχικλεφτών, θα περάσετε ακόμη πιο μαύρες μέρες, όταν θα 'ρθετε στη δική μας θέση.

Τα γράφουμε, σύντροφε. Οπως ακριβώς τα 'πες.