Από την άλλη, όμως, πρέπει να αναγνωρίσουμε κι ένα «δίκιο», που έχει η ηγεσία της ΝΔ. Πράγματι, η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας επιβάλλει το πέρασμά της σε παραγωγές μεγάλης κλίμακας. Τούτο, όμως, μπορεί να γίνει με δύο δρόμους. Ο ένας είναι αυτός που περιγράφεται στο πρόγραμμα της ΝΔ και ήδη τον προωθεί η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - έστω και με τους αργούς ρυθμούς, που της καταλογίζει η πρώτη. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός του αγροτικού παραγωγικού συνεταιρισμού των μικρομεσαίων αγροτών - και όχι οι ανώνυμες εταιρίες, που λανσάρει η κυβέρνηση, η ΝΔ και ο ΣΥΝ - στα πλαίσια ενός καθεστώτος λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπως περιγράφεται στην πρόταση του ΚΚΕ.

Ο πρώτος έχει ως κινητήριο μοχλό το καπιταλιστικό κέρδος και απαιτεί τη συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των προϊόντων στα χέρια λίγων κεφαλαιοκρατών. Οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεκληρίζονται και μετατρέπονται σε σύγχρονους κολίγους ή πυκνώνουν τις στρατιές των ανέργων στα αστικά κέντρα. Ο δεύτερος έχει ως κινητήριο μοχλό την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με την παραγωγή φτηνών, καλής ποιότητας και σε επαρκείς ποσότητες αγροτικών προϊόντων. Οι μικρομεσαίοι αγρότες, συνενωμένοι στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και έχοντας την ολόπλευρη στήριξη της λαϊκής εξουσίας, απαλλάσσονται από τη μέγκενη των μονοπωλίων και καθίστανται ουσιαστικά αφέντες του μόχθου τους.

Ετσι έχουν τα πράγματα και καθείς εφ ω ετάχθη, που έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι...