Κι όμως, «όλα είναι πολιτική». Αλλά αυτοί δε θέλουν να μιλάνε για πολιτική - πάει ο διάβολος στο λιβάνι; Και τι κάνουν; Φιμώνουν την πολιτική (υπάρχουν πολλοί τρόποι γι' αυτό) και (ένας από τους τρόπους αυτούς είναι να) καταναλίσκονται σε συζητήσεις για τις δημοσκοπήσεις ...περί την πολιτική. Ομοίως, δε θέλουν να μιλάνε για υποθέσεις σοβαρές, όπως η «17Ν». Και τι κάνουν; Μιλούν για τις δημοσκοπήσεις περί την υπόθεση «17Ν»...

«Με μια δημοσκόπηση ξεχνιέσαι», λοιπόν. Το νέο «Αρλεκιν» της «δημοκρατίας» τους...

Αλλά κάπως έτσι ο πολίτης υποπίπτει στην έννοια του «γκαλουπωμένου» ψηφοφόρου. Η δε δημοκρατία τους το πολύ πολύ να καταταγεί στο «κόμμα» του «δεν ξέρω - δεν απαντώ».

***

Η κοινωνία, από την άλλη, απαθής (;) βλέπει διάφορους «μάγκες» να της πουλούν φύκια (τουτέστιν: «επιστημονιλίκι», «δημοσιογραφιλίκι» και «πολιτιλίκι») με μια αυθάδεια που ξεπέρασε ακόμα και το «έλα παππού να σου δείξω τα αμπέλια σου»...

«Ακου κοινωνία, σε ρωτήσαμε και μας απάντησες ότι (...) επομένως θα κάνεις αυτό»! (Η διαταγή του γκαλοπατζή - επικοινωνιομπαρουφολόγου σε Χαριλάου Τρικούπη και Ρηγίλλης...).

***

Αυτοί, βεβαίως, συνεχίζουν να «ανακαλύπτουν» τον κόσμο μέσα από τα γκάλοπ.

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παραγγέλλουν γκάλοπ. Επί παντός του επιστητού. Γκάλοπ για το ένα, γκάλοπ για το άλλο, γκάλοπ και για το τι κάνει η φοράδα στο αλώνι... Και δώσ' του, από πάνω, περισπούδαστες αναλύσεις για τα «ευρήματα». Και δώσ' του «διδάγματα» προς την κοινωνία (αφού «το είπε το γκάλοπ»!). Και πάρε μετά κι άλλο ένα γκάλοπ για να χωνέψεις το προηγούμενο.

Πράγματα ανούσια. Κουραστικά. Κι εντέλει επικίνδυνα...