«Στην εκλογική μάχη μπορούμε να συναντηθούμε και με όλους εκείνους που έχουμε δράσει από κοινού, συμφωνώντας σε συγκεκριμένα κρίσιμης όμως σημασίας θέματα. Με όλους εκείνους που με τα σημερινά δεδομένα συμφωνούν ότι έχει αξία η συνεργασία με το ΚΚΕ και η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που θα στηρίξει. Με όλους εκείνους που βλέπουν ότι το ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να γίνει γερό στήριγμα για την προώθηση της συμμαχίας, της ανάπτυξης του λαϊκού αγώνα». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στη χτεσινή εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τις θέσεις του Κόμματος αναφορικά με την επικείμενη αναμέτρηση των εθνικών εκλογών και τη συσπείρωση-συνεργασία των ριζοσπαστικών δυνάμεων που προσβλέπουν σε ουσιαστικές αλλαγές σε όφελος του λαού. Παραθέτουμε, στη συνέχεια, ολόκληρη την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Δε γνωρίζουμε αν οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους ή πιο πριν. Αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Ετσι και αλλιώς η ατζέντα της αναμέτρησης έχει ανοιχτεί.

Εμείς δε βάζουμε αυστηρά σύνορα ανάμεσα στην κανονική και στην προεκλογική περίοδο.

Μόνιμα και σταθερά προσπαθούμε να πληροφορούμε και να διαφωτίζουμε το λαό, να ενθαρρύνουμε και να στηρίζουμε τον αγώνα του. Προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι έχει όχι μόνο δίκιο να διαμαρτύρεται και να αγανακτεί, αλλά μπορεί, αν το αποφασίσει, να αναμετρηθεί με την κυρίαρχη πολιτική. Μπορεί να αποσπάσει νίκες, να τις σιγουρέψει και να τις διευρύνει προσπαθώντας να φθάσει ως την τελική θετική έκβαση. Να κατακτήσει την εξουσία. Βεβαίως, χρειάζονται προϋποθέσεις. Γι' αυτές τις προϋποθέσεις εργαζόμαστε σταθερά, με επιμονή και υπομονή.

Με τα σημερινά δεδομένα η κάλπη δε θα δείξει μόνον ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ, αλλά και σε ποιο επίπεδο βρίσκεται ο λαϊκός ριζοσπαστισμός. Ποια είναι η τάση. Αν ο λαϊκός ριζοσπαστισμός εκφραστεί πιο μαζικά τότε θα δώσει μήνυμα ελπίδας, δίπλα στα άλλα μηνύματα που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια, με τις λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας, στην Ευρώπη, με τα δημοψηφίσματα, όπως έγινε πρόσφατα στη Σουηδία.

Θέτουμε τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στην ίδια μοίρα γιατί πορεύονται με την ίδια στρατηγική, ανεξάρτητα από όποιες διαφορές εμφανίζονται μεταξύ τους. Η πιο ουσιαστική διαφορά τους αφορά στο τιμόνι της διακυβέρνησης. Ούτε καν στη διαχειριστική αντίληψη δεν έχουν σοβαρές διαφορές.

Το ζητούμενο είναι η εκλογική μάχη να εκφράσει μετακινήσεις-αποσκιρτήσεις και από τα δύο κόμματα προς ριζοσπαστική κατεύθυνση, που για μας εκφράζεται με την ενίσχυση των ψηφοδελτίων που θα στηρίξει το ΚΚΕ.

Αυτό που έχει σημασία είναι, την άλλη μέρα από τις εκλογές τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση να αισθάνονται δέος και ανασφάλεια, να δυσκολεύονται να περνούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη στα συρτάρια.

Είναι εφικτές οι μετακινήσεις;

Είναι στο βαθμό που κριτήριο ψήφου αποτελέσει η πείρα μας, η ίδια η πείρα του λαού όσον αφορά στις στρατηγικές επιλογές της τελευταίας 15ετίας κυρίως, στην ταύτιση προγραμμάτων ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας.

Δεν είμαστε στις αρχές της 10ετίας του '90, ούτε στις πρώτες μέρες του 2000.

Πολλοί περισσότεροι από χτες και προχτές γνωρίζουν τι σημαίνει Μάαστριχτ, ΟΝΕ, ιδιωτικοποιήσεις, εξαγορές και συγχωνεύσεις. Τι σημαίνει αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις, ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, μερική απασχόληση. Τι αντιπροσωπεύει η αναμόρφωση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, μεταρρύθμιση στην Παιδεία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Τι σημαίνει "νέα τάξη πραγμάτων", αγώνας κατά της τρομοκρατίας, τι σημαίνει ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ποια ουσία περικλείεται στον ουδέτερο όρο "παγκοσμιοποίηση".

ΠΡΩΤΟ

Δε διατρέχουμε μια συνηθισμένη "ειρηνική" περίοδο. Είμαστε στην τροχιά της επιτάχυνσης στην εφαρμογή αλλεπάλληλων αντιδραστικών, νεοφιλελεύθερων μέτρων που έχουν εσωτερική συνοχή και στόχευση για πολλά χρόνια, για δεκαετίες. Πρόκειται για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που δεν αποτελούν μια μορφή διαχείρισης αλλά εσωτερική βαθύτερη ανάγκη του συστήματος. Ολοι οι τομείς που αφορούν στην ανθρώπινη, στην καθημερινή ζωή είναι στο στόχαστρο. Οι αναδιαρθρώσεις ξεκινάνε από το πεδίο της οικονομίας, την αγορά, και επεκτείνονται σε όλο το εποικοδόμημα. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο γεγονός της ανατροπής των κατακτήσεων, άλλωστε ορισμένες από αυτές είχαν χάσει την όποια θετική δυναμική περιέκλειαν. Το βασικό είναι ότι κτίζεται μια σύγχρονη φυλακή για τα δικαιώματα και τα όνειρα του λαού.

Η διεύρυνση - ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη επιβολή, ανισοτιμία, μεγαλύτερη λιτότητα, πιο βαθιά ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, μεγαλύτερο αυταρχισμό και καταστολή.

Με την υιοθέτηση του Ευρωσυντάγματος αφαιρούνται ακόμα περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα, θα αδυνατίσουν και οι τυπικές δημοκρατικές διαδικασίες. Θα κοιμόμαστε το βράδυ ενδεχομένως ανυποψίαστοι και το πρωί θα κρέμονται επάνω μας νέες τραγικές επιλογές. Ούτε στα Κοινοβούλια δε θα γίνεται συζήτηση για κρίσιμα ζητήματα. Ιδιαίτερα οξυμένα είναι τα προβλήματα που προκύπτουν από τη συμμετοχή μας στη νέα δομή του ΝΑΤΟ.

Δεν είναι δυνατόν να αισθανόμαστε ασφάλεια όταν γύρω μας μαίνεται η μάχη για τις αγορές και τις σφαίρες επιρροής. Οταν η Ελλάδα είναι μέρος αυτού του ανελέητου ανταγωνισμού ως δύναμη της ευρωπαϊκής και ευρωατλαντικής συμμαχίας. Ο ανταγωνισμός για τις αγορές δεν έχει αρχές, δεν έχει όρια, γίνεται με όλα τα μέσα. Δε σέβεται ούτε συνθήκες, ούτε συμμαχίες. Χτυπά η καμπάνα πιο δυνατά για τη Συρία ύστερα από την ισραηλινή επίθεση.

Ολα τα μέτρα που παίρνονται αποβλέπουν σε ένα στόχο: Να συγκεντρωθεί περισσότερος πλούτος και μέσα καταστολής σε όλο και λιγότερα χέρια, να γίνει πιο φθηνή, πιο χειραγωγημένη η εργατική δύναμη, ο λαός. Να μετέχει ενεργά η Ελλάδα στη διεθνή ιμπεριαλιστική πολιτική, στις πολεμικές επιχειρήσεις. Σταχυολογούμε μερικά:

Νέα αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση θα γίνει ο φτωχός συγγενής της ιδιωτικής. Θα περάσουμε σε συστήματα προσλήψεων και αμοιβής σε ατομική βάση, χωρίς κλαδική συμφωνία, χωρίς κλαδική αντίληψη σε ζητήματα συνθηκών δουλιάς.

Η τάση είναι να γενικευτεί η μερική απασχόληση.

Είναι ετοιμοπαράδοτοι νέοι τομείς και σφαίρες δράσης στην ιδιοκτησία και εκμετάλλευση των επιχειρηματιών, της Παιδείας και της Υγείας, της Πρόνοιας.

Πάρτε την περίπτωση των δασών, της γης. Υπολογίζουν να τα παραδώσουν για οικοπεδοποίηση στην ιδιοκτησία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Δεν έχει καμία σχέση η επιλογή με τη λαϊκή στέγη ή με μια άλλη χωροταξική κατανομή για να ανακουφιστούμε από την απάνθρωπη ζωή στα αστικά κέντρα. Πρόκειται για έγκλημα διαρκείας.

Να πάρουμε υπόψη το κυριότερο, ότι οι ηλικίες κάτω των 40 ετών μπαίνουν σε μεγάλη περιπέτεια. Βεβαίως αυτά θα συμβούν αν υπάρχει απάθεια, συμβιβασμός, παθητικότητα και συναίνεση. Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν αλλαγές και ανακατατάξεις μέσω του λαϊκού παράγοντα και της πρωτοπόρας δράσης των ριζοσπαστικών δυνάμεων.

Τα επόμενα χρόνια, αν δεν υπάρχει υπολογίσιμη αντίσταση, ανακατατάξεις, θα έχουμε να κάνουμε όχι απλώς με ένα συνολικό γκρέμισμα των κατακτήσεων αλλά θα αντιμετωπίζουμε ένα νέο οικοδόμημα, μέσα στο οποίο θα ασφυκτιά κυριολεκτικά ο λαός για πολλά χρόνια.

Επομένως, η συνολική γραμμή, η συνολική στρατηγική πρέπει να μπει στο στόχαστρο. Δεν είναι δυνατόν να διεκδικούνται λύσεις σε κοινωνικά προβλήματα αποσπασμένες από αντίστοιχες αλλαγές στο πεδίο της οικονομίας, της δημοκρατίας. Αποσπασμένες από την ανάγκη να αλλάξει και να ανατραπεί στην πορεία ο συσχετισμός δύναμης. Η πολιτική που έχουμε απέναντι έχει ενότητα. Ενότητα λοιπόν πρέπει να έχει και η δική μας απάντηση.

ΔΕΥΤΕΡΟ

Στις εκλογές ο λαός δεν έχει απέναντί του αποκλειστικά και μόνον το δίδυμο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και τα ταξικά συμφέροντα που αυτά εκπροσωπούν. Ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τότε ψηφίζεις για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Ο δικομματισμός είναι από τη φύση του διαπλεκόμενος με τους επιχειρηματικούς ομίλους, το μεγάλο κεφάλαιο, τους βιομηχάνους και τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και μεγαλέμπορους, την ολιγαρχία του πλούτου. Η αστική τάξη στη χώρα μας υποστηρίζει και τα δύο κόμματα, ανεξάρτητα αν εκτιμά ότι το ένα από τα δύο σε συγκεκριμένη φάση μπορεί να χειριστεί την κοινή γνώμη καλύτερα. Ποντάρει ακόμα και σε εφεδρείες, που θα τις χρησιμοποιήσει όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, μέσω κυβερνήσεων συνεργασίας.

Επομένως το ΟΧΙ στο ΠΑΣΟΚ και το ταυτόχρονο ΟΧΙ στη ΝΔ αφορά και στον ΣΕΒ, στις οργανώσεις των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις πολυεθνικές, αυτούς δηλαδή που είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του πλούτου και των μέσων παραγωγής. Που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, καθορίζουν την κοινωνική, την εκπαιδευτική, την αθλητική και πολιτιστική πολιτική, ελέγχουν τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας.

Οσοι ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ για να μην έρθει η ΝΔ, στην ουσία, ανεξάρτητα τι σκέπτονται και πόσο δυσαρεστημένοι είναι, του δίνουν "πράσινο φως" να συνεχίσει, να κάνει ακόμα χειρότερα. Οσοι ψηφίσουν ΝΔ για να τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να δίνουν εντολή στη ΝΔ να συνεχίσει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ δε μας κάνει να υποφέρουμε επειδή είναι πολλά χρόνια στην εξουσία, αλλά γιατί έχει αντιλαϊκή πολιτική.

Η ΝΔ δεν άλλαξε γιατί είναι χρόνια μακριά από την κυβερνητική εξουσία. Θα υποφέρουμε και από αυτήν εξαιτίας του προγράμματος και των συμφερόντων που αντιπροσωπεύει.

Και τα δύο κόμματα είναι δεσμευμένα στην αντιλαϊκή πολιτική, λόγω του ταξικού τους χαρακτήρα. Είναι κόμματα αποκρυσταλλωμένα.

Η καταδίκη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μαζί με την ενίσχυση του ριζοσπαστισμού θα επιφέρει σοβαρή αλλαγή στην κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα. Θα ανεβάσει το αγωνιστικό ηθικό, θα επιφέρει ένα πρώτο ηχηρό χτύπημα στη μοιρολατρία, στην κινδυνολογία και στα τεχνητά διλήμματα.

ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Η καταδίκη του δικομματισμού πρέπει να γίνει από τη σκοπιά εναλλακτικής πολιτικής λύσης και προοπτικής, που βρίσκεται στον αντίποδα της στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Η εναλλακτική πρόταση που προτείνει το ΚΚΕ έχει ένα το κρατούμενο:

Πρέπει να συγκροτηθεί αγωνιστική ριζοσπαστική λαϊκή πλειοψηφία ικανή να κατακτά αποτελέσματα και, με εφαλτήριο αυτά, να περνά στην αντεπίθεση, να οδηγήσει τα πράγματα σε ριζική αλλαγή.

Βεβαίως, όλες αυτές οι εξελίξεις δεν καθορίζονται από την επικείμενη εκλογική μάχη. Αυτή μπορεί να βοηθήσει να μπει ένα λιθαράκι προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η μαχητική λαϊκή πλειοψηφία θα πάρει τη μορφή κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, που θα δρα με όρους κινήματος, και από τα πάνω και από τα κάτω. Θα συναποτελείται από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, τα κινήματα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου, τα μαζικά αγωνιστικά κινήματα γενικότερα, αλλά και δραστήριους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες. Θα υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, πράγμα φυσικό, αλλά και συναντίληψη σε ζητήματα κατεύθυνσης, στρατηγικής.

Είναι Συμμαχία όλων εκείνων που δε συμφωνούν με το μονόδρομο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τα προγράμματα και την πρακτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Από την πλευρά μας δεν απαιτούμε συμφωνία για το σοσιαλισμό. Είναι συμμαχία αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική με στόχο τη λαϊκή εξουσία με αντίστοιχη αντίληψη και συνακόλουθη πρακτική για την οργάνωση της οικονομίας, της δημοκρατίας. Στη συμμαχία δεν έχουν θέση οι δυνάμεις που εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, δυνάμεις που τελικά συμβάλλουν στην υποταγή και στην ενσωμάτωση. Υπολογίζουμε στις ανακατατάξεις που θα συμβούν και στη διαμόρφωση νέου πολιτικού χάρτη κάτω από την πολιτική επίδραση του κινήματος.

Η αμοιβαία σχέση και αλληλεπίδραση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών είναι το δυναμικό στοιχείο, που την ξεχωρίζει από κάθε άλλη μορφή συμμαχίας. Δρα και από τα πάνω και από τα κάτω.

Αλλά και οι όροι συγκρότησής της διαφέρουν. Θα προκύψει ως πανελλαδική συμφωνία με προγραμματικές θέσεις μέσα από τη συνάντηση και αλληλεπίδραση επιμέρους συσπειρώσεων και κινημάτων, εν θερμώ, μέσα από τους αγώνες και το διάλογο. Εξασφαλίζει την αυτοτέλεια των συμμετεχόντων.

Εχετε ήδη στα χέρια σας τη συνολική μας πρόταση.

Βεβαίως, η πρότασή μας αφορά στη γενικότερη πολιτική συνεργασία, και στη διαδικασία για την επίτευξή της.

Στην εκλογική μάχη μπορούμε να συναντηθούμε και με όλους εκείνους που έχουμε δράσει από κοινού, συμφωνώντας σε συγκεκριμένα κρίσιμης όμως σημασίας θέματα. Με όλους εκείνους που με τα σημερινά δεδομένα συμφωνούν ότι έχει αξία η συνεργασία με το ΚΚΕ και η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που θα στηρίξει. Με όλους εκείνους που βλέπουν ότι το ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να γίνει γερό στήριγμα για την προώθηση της συμμαχίας, της ανάπτυξης του λαϊκού αγώνα.

Μπορούμε να δώσουμε από κοινού την εκλογική μάχη με εκείνους που συμφωνούν μαζί μας ή έχουν παραπλήσιες θέσεις σε ζητήματα οικονομίας και κοινωνικής πολιτικής, ανεργίας, ιδιωτικοποιήσεων. Με εκείνους που συμφωνούν για τις συνέπειες της ΚΑΠ και υιοθετούν θέσεις που στηρίζουν τη μικρομεσαία αγροτιά.

Να έχουμε κοινή εκλογική δράση με όλους εκείνους που συμφωνούν στις θέσεις μας για τους ΕΒΕ.

Με εκείνους που συμφωνούν στα ζητήματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων, των συνεπειών από τις ΝΑΤΟικές επιλογές και δεσμεύσεις.

Η ψήφος στα ψηφοδέλτια που θα στηρίξει το ΚΚΕ είναι ψήφος αυθεντικά αντιδικομματική. Δεν πρόκειται μετά τις εκλογές να αξιοποιηθεί ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τη ΝΔ. Δεν πελαγοδρομούμε σε συνεχείς αναζητήσεις. Πατάμε γερά στην πείρα, στις αντικειμενικές εξελίξεις. Προσπαθούμε να βρούμε τον καλύτερο δρόμο για να προωθήσουμε τους σκοπούς και στόχους μας με βάση τη διαμόρφωση λαϊκής πλειοψηφίας.

Ο ρεαλισμός για μας πηγάζει από τις ίδιες τις εξελίξεις, την αντικειμενική πραγματικότητα. Αν δεν ήμαστε ρεαλιστές δε θα υιοθετούσαμε τη λογική των αναγκαίων, όχι όμως επιζήμιων, συμβιβασμών για το λαϊκό κίνημα. Συμβιβασμοί ναι, αλλά να μην κλείνουν την προοπτική. Να ανοίγουν δρόμο προς την προοπτική.

Υπάρχει ο "ρεαλισμός" της συναίνεσης και ενσωμάτωσης, υπάρχει και ο ρεαλισμός της αντίστασης και της αντεπίθεσης.

Μας καταλογίζουν ορισμένοι, επίσης, πως δεν παίρνουμε υπόψη ότι έχουμε τα νέα φαινόμενα, τις "καινούριες προκλήσεις".

Νέα φαινόμενα έχουμε, καινούρια προβλήματα έχουμε, ακριβώς γι' αυτό πρέπει να κοιτάμε μπροστά και όχι πίσω, στη 10ετία του '70, του '80 ακόμα και του '90.

Ομως, όλα αυτά τα καινούρια δεν αναιρούν το κύριο: Οτι έχουμε να κάνουμε με τον ιμπεριαλισμό, ότι σε τελευταία ανάλυση το ζήτημα κρίνεται στο συσχετισμό δύναμης.

Η πρότασή μας είναι ρεαλιστική γιατί παίρνει υπόψη τη δράση που πρέπει να αναπτυχθεί για την αλλαγή συσχετισμού δύναμης. Υπολογίζουμε στην ενέργεια του λαϊκού παράγοντα. Παίρνουμε υπόψη το σύνολο των αντιθέσεων και αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το σύστημα. Δε θα σταματήσει η ιστορική εξέλιξη, ακριβώς γιατί υπάρχουν αντιθέσεις και αντιφάσεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι λαοί βρέθηκαν μπροστά σε εντελώς καινούρια φαινόμενα.

Πάρτε τη φάση εκείνη που ο καπιταλισμός ξεπέρασε την ιδιοκτησία του μεμονωμένου καπιταλιστή με τον συλλογικό καπιταλιστή, τη μετοχική εταιρία, και στη συνέχεια εμφανίστηκε το μονοπώλιο. Μικρή αλλαγή ήταν για εκείνη την περίοδο;

Δεν ήταν καινούριο φαινόμενο η εμφάνιση της μεγάλης βιομηχανίας;

Σήμερα ακούμε πολλά για την κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας. Πρόκειται για σκόπιμη απομόνωση ενός στοιχείου, μόνο και μόνο για να δημιουργηθεί η αντίληψη ότι μπορεί να καταργηθούν οι ταξικές διαφορές με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας, ότι μπορεί να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός.

Αλλά οι εργαζόμενοι βιώνουν διαφορετικά τα πράγματα. Οι νέες τεχνολογίες, η επιστήμη, χρησιμοποιούνται σε βάρος τους, η άνοδος της παραγωγικότητας γίνεται σε βάρος τους. Γιατί τα μέσα παραγωγής, που σήμερα έχουν εκσυγχρονιστεί, δεν είναι στην ιδιοκτησία τους.

Τώρα ανακαλύφθηκε η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Το λεγόμενη αναφέρεται στον ουδέτερο χαρακτήρα του όρου, στην πραγματικότητα είναι η καπιταλιστική διεθνοποίηση. Για την παγκόσμια αγορά μίλησε ο Μαρξ στην εποχή του. Σαφώς υπάρχουν νέα φαινόμενα, και επίσης παλαιά με νέα μορφή. Βεβαίως, έχουμε πορεία επιτάχυνσης διαδικασιών, όμως το κύριο δεν αναιρείται, ότι έχουμε να κάνουμε με τον παγκόσμιο καπιταλισμό, το διεθνές δηλαδή ιμπεριαλιστικό σύστημα, που οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις, τους ανταγωνισμούς, την ανισοτιμία και ανισότητα.

Η επίκληση της "παγκοσμιοποίησης" γίνεται με στόχο να δικαιολογηθεί το σύνθημα της υποταγής. Ο διεθνής συσχετισμός δε θα αλλάξει αν σε κάθε χώρα το κάθε κίνημα δεν οδηγήσει τα πράγματα στη ριζική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας, αν δε γίνει η ρήξη με τις ενώσεις και τους οργανισμούς του ιμπεριαλισμού.

Η διεθνοποίηση της δράσης του κεφαλαίου συνεπάγεται και τη διεθνοποίηση της πάλης. Ο διεθνής παράγοντας παίζει μεγαλύτερο ρόλο απ' ό,τι στο παρελθόν, όμως δεν καταργείται η σημασία του πεδίου πάλης σε εθνικό επίπεδο, αφού η διεθνοποίηση δεν καταργεί την εθνοκρατική οργάνωση.

Η προβολή της "παγκοσμιοποίησης" σε συνδυασμό με την υποκριτική και παραπλανητική τοποθέτηση ότι έχει ξεπεραστεί η εθνοκρατική οργάνωση εκπορεύεται από τα επιτελεία της συντήρησης, από τους πολυεθνικούς ομίλους. Αίγλη ασκούν και στο ρεύμα εκείνο που ξέκοψε από το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα υιοθετώντας μάλιστα την απολιτική και αφηρημένη ορολογία του ανανεωτισμού.

Ας επανέλθουμε στο επίκαιρο ζήτημα των εθνικών εκλογών.

Σας καλούμε να συζητήσετε μαζί μας, να εκφράσετε τις απόψεις και διαφωνίες σας. Πιστεύουμε ότι με τους περισσότερους μάς συνδέουν πιο πολλά απ' ό,τι μας χωρίζουν.

Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να σταθεροποιηθούν συνεργασίες που έγιναν στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, να διευρυνθούν με νέες δυνάμεις.

Ας μην αφήσουμε καμία ευκαιρία ή δυνατότητα χαμένη».