«Εχει σημασία, με την ευκαιρία των εγκαινίων να τονίσουμε πως σε σχέση με το 1995 έχουμε σχεδόν διπλασιάσει τις δαπάνες για την Υγεία. Χάρη στην οικονομική πολιτική σταθερότητας και ανάπτυξης επενδύουμε σήμερα στη δημόσια Υγεία πάνω από το 8% του προϋπολογισμού».

Αυτά είπε χτες ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης εγκαινιάζοντας το νοσοκομείο της Θήβας.

Προϋπολογιστικά έτσι είναι. Ομως όταν «κλείνει το ταμείο» τότε τα πράγματα αλλάζουν. Να αναφέρουμε μόνο το εξής στοιχείο που προκύπτει απ' τους απολογισμούς των Προγραμμάτων Δημοσίων Επενδύσεων του προϋπολογισμού για την Υγεία - Πρόνοια από το 1989 μέχρι το 2002. Οι αποκλίσεις αρχίζουν από -3,1% και φτάνουν μέχρι -52,5% (!).

Επειτα, το 66% των συνολικών δαπανών στην Υγεία είναι ανελαστικές δαπάνες (δηλαδή μισθοί). Το κράτος καλύπτει με επιχορήγηση μόνο το 4,2% των αναγκών των νοσοκομείων και το 74,5% τα ασφαλιστικά ταμεία.

Και επειδή τα ταμεία δεν έχουν να πληρώσουν βάζει ο εργαζόμενος το χέρι βαθιά στην τσέπη, την ώρα της ανάγκης. Και πληρώνει τα 44 απ' τα 100 ευρώ που ξοδεύονται προς δόξαν της «αδιαπραγμάτευτης και αταλάντευτης προσήλωσης της κυβέρνησης στο δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ», όπως είπε χτες ο Κ. Σημίτης. Ξέχασε, δηλαδή, να πει και της δωρεάν υγείας - αλλά δεν πειράζει...