Ο προϊστάμενός τους αστυνομικός διευθυντής έσπευσε να μοιράσει τα παράσημα και να επαινέσει την προσήλωση του σώματος στο καθήκον. Με ωμότητα, αλλά συνάμα και ειλικρίνεια, διέγνωσε ότι οι άνδρες τους έπραξαν αυτό που έχουν εκπαιδευτεί να πράττουν. Από κοντά και ο δήμαρχος του Σινσινάτι, η πόλη του οποίου έλαχε να φιλοξενεί τον εκκολαπτόμενο τρομοκράτη, νομιμοποίησε τον εν ψυχρώ φόνο. Το επιμύθιο έγραψε η διάγνωση των αυτουργών μπροστά στο ημιθανές κορμί του «ανυπάκουου» μαύρου: «Δεν έχει σφυγμό, αλλά αναπνέει...».

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τρομονόμοι και ευρωεντάλματα κλέβουν τη δόξα του αστυνομικού διευθυντή του Σινσινάτι και μια βιομηχανία παραγωγής παρασήμων για τους «άκαμπτους» του Ευρωστρατού δουλεύει ακατάπαυστα στην υπηρεσία των Βρυξελλών. Σε μια γωνιά της φιλόδοξης ευρωπαϊκής τρομοσυμμαχίας, που εποφθαλμιά τις δάφνες του υπερατλαντικού ΝΑΤΟικού εταίρου, τον Αύγουστο οι ελλανοδίκες των πολυεθνικών σηκώνουν την αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε μια Αθήνα που θα φροντίσουν να καθαρίσει από υπέρβαρους Αφροαμερικανούς και Πακιστανούς, Ινδούς και Αφγανούς, μα προπάντων καθαρή από εργαζόμενους του καθημερινού μόχθου, διαδηλωτές και διαμαρτυρόμενους.