Νέα πλημμυρίδα... μεγάλων και ηχηρών λέξεων και συνθημάτων είχαμε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την έγκριση της Συνθήκης του λεγομένου ευρωσυντάγματος από την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Από τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση, μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τους κάθε λογής οπαδούς του ευρωμονοδρόμου, θεωρούν το γεγονός ως ένα μεγάλο και ιστορικό βήμα. Οποιος σκύψει και διαβάσει, όμως, τα βασικά σημεία της αντιδραστικής αυτής Συνθήκης, τότε θα καταλάβει ότι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν οι προηγούμενοι, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους εργαζόμενους και τους λαούς των χωρών - μελών. Κι αυτό, για τους εξής κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί το λεγόμενο ευρωσύνταγμα αποτελεί τη θεσμική κατοχύρωση των συμφερόντων της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Δεύτερον, γιατί το σύνολο των περιεχομένων στο «ευρωσύνταγμα» αλλαγών (εκλογή προέδρου και υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ. για πέντε χρόνια, κατάργηση δικαιώματος βέτο σε 50 νέους τομείς, τρόπος λήψης αποφάσεων, κλπ. κλπ.) έχουν ολοφάνερο στόχο να καταστήσουν την ΕΕ περισσότερο αποτελεσματική στην προώθηση και εφαρμογή των σημερινών αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων και περισσότερο «ευλύγιστη», ώστε να μην περιορίζονται οι... ελευθερίες και οι δυνατότητες των πλέον «ισχυρών» χωρών - μελών...