Αυξάνονται οι κάθε λογής ανησυχίες στις γραμμές της κυβερνώσας παράταξης. Τόσο αυτές, που αφορούν στη συνεχή όξυνση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων και των αναπόφευκτων λαϊκών αντιδράσεων, όσο και αυτές, που έχουν να κάνουν με τα ιδιαίτερα συμφέροντα μερίδων της ολιγαρχίας, που τόσα χρόνια τώρα δε βρίσκονταν στο «προνομιακό» κλαμπ των κυβερνητικών και κρατικών συναλλαγών.

Και ...δικαίως αυξάνονται. Οι προσδοκίες των λαϊκών στρωμάτων, που καταψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του και ανέδειξαν τη ΝΔ στη διακυβέρνηση της χώρας, κάθε άλλο παρά μπορούν να ικανοποιηθούν από την εφαρμογή της ίδιας με την προηγούμενη κυβέρνηση αντιλαϊκής πολιτικής. Ούτε, βέβαια, υπάρχει πολιτική, η οποία θα καταφέρει να έχει και την πίτα το ταψί και το σκύλο χορτάτο, που λέει και η γνωστή λαϊκή παροιμία. Δεν υπάρχει πολιτική, η οποία θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις της πλουτοκρατίας και θα δίνει γην και ύδωρ στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων, από τη μια, και, από την άλλη, θα μειώνει τις κοινωνικές ανισότητες και τη φτώχεια. `Η το ένα θα γίνει, ή το άλλο. Και η ΝΔ έχει αποδείξει με ποια πλευρά είναι...

Το ίδιο βάσιμες είναι οι ανησυχίες των προαναφερομένων και για τα «ιδιαίτερα» συμφέροντά τους. Η ηγεσία της ΝΔ δεν εφαρμόζει μόνο την ίδια, στην ουσία, αντιλαϊκή πολιτική με το ΠΑΣΟΚ, αλλά «δανείζεται» και τα ανάλογα «κόλπα». Στα πλαίσια της δήθεν μετατροπής της ΝΔ σε κόμμα του «κοινωνικού κέντρου», ακολουθεί τακτική «συναίνεσης» και «κοινωνικού διαλόγου», προσεταιρισμού των οικονομικών και άλλων στηριγμάτων της απελθούσας κυβέρνησης, κλπ. Τακτική, που δε φαίνεται να χαροποιεί όσους βρίσκονταν «εκτός νυμφώνος» μέχρι σήμερα...