Η υπόθεση είναι παλιά. Κρατάει όσο και το... «κακό το ριζικό μας».

*

Θυμηθείτε την τραγωδία στην οδό Νιόβης (23/9/98). Τότε που ολόκληρη η Ελλάδα παρακολουθούσε την εγκληματική ανεπάρκεια των αρμοδίων. Ομως ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έμεινε στη θέση του. Οσο για τον επικεφαλής της τότε αστυνομικής επιχείρησης, κατόπιν... προήχθη σε προϊστάμενο της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας! Θυμηθείτε που ο Σορίν Ματέι πέθανε εντός των φυλακών του Κορυδαλλού, απαλλάσσοντας ορισμένους από την παρουσία και τις μαρτυρίες του, αλλά ο υπουργός Δικαιοσύνης... στη θέση του!

*

Θυμηθείτε εκείνο το παλικάρι, τον Γ. Κουλούρη, που εκτελέστηκε στο εν ομηρία λεωφορείο, στην Αλβανία (29/5/99), αλλά κι ο επόμενος υπουργός Δημόσιας Τάξης... στη θέση του (αυτός μάλιστα αργότερα προήχθη σε... γραμματέας).

*

Θυμηθείτε την Ελλάδα, το 1998, περικυκλωμένη από τους εμπρηστές, να καίγεται ολόκληρη, αλλά ο υπουργός Γεωργίας (που τις ώρες της κατάσβεσης βρισκόταν στον... οδοντογιατρό του)... στη θέση του.

*

Θυμηθείτε το «Γιάκοβλεφ», που έπεσε (17/12/97) και πήρε μαζί του 73 ανθρώπους, αλλά ενώ στο αεροδρόμιο δεν υπήρχε ραντάρ προσέγγισης, εντούτοις ο υπουργός Μεταφορών... στη θέση του. Τότε, αυτοί που σήμερα ζητούν ευθύνες (και δικαίως) από την κυβέρνηση επειδή κινητοποιήθηκε με τρίωρη καθυστέρηση, το έψαχναν και δεν το έβρισκαν το «Γιάκοβλεφ» για δυο μέρες! Θα έβαζαν το «μαχαίρι στο κόκαλο». Τελικά η ευθύνη αποδόθηκε στους νεκρούς πιλότους...

*

Θυμηθείτε ολόκληρη τη Βορειοδυτική Αθήνα να γκρεμίζεται από το σεισμό (7/9/1999), αλλά τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, να ανακοινώνει ότι χάθηκαν οι φάκελοι των κτιρίων (!) και να παραμένει στη θέση του. Θυμηθείτε τις δηλώσεις τους για «το μαχαίρι στο κόκαλο» που μετατράπηκαν σε δικαστικό κουκούλωμα παρά τις 143 αδικοχαμένες ψυχές...

*

Θυμηθείτε το «Φάλκον» (14/9/1999) με τον τότε υπουργό Μεταφορών (στη θέση του), να δηλώνει ότι οι «ευθύνες θα αποδοθούν εφόσον υπάρχουν, χωρίς υποχωρήσεις, συμβιβασμούς ή οτιδήποτε» και τελικά να βρίσκεται ο ένοχος στον πιλότο...

*

Θυμηθείτε το «Σαμίνα» (26/9/2000) με τους 82 νεκρούς. Τότε ήταν ο Καραμανλής που μιλούσε για «βαρύτατες πολιτικές ευθύνες». Οσο για το Σημίτη δήλωνε ότι «αυτή είναι η Ελλάδα» και μιλούσε στη Βουλή για αυτοκίνητα με... αερόσακους! Οσο για τον αρμόδιο υπουργό... στη θέση του.

*

Θυμηθείτε τις τραγωδίες με τα ελικόπτερα του ΕΚΑΒ (τρία σε 18 μήνες)! Οι υπουργοί στις θέσεις τους...

*

Θυμηθείτε τα Τέμπη (13/4/2003) με τα 21 νεκρά παιδιά που το έγκλημα έγινε πλημμέλημα, με την πλάκα που εντοίχισαν οι συγγενείς στον τόπο του δυστυχήματος να γράφει: «Στο σημείο αυτό με ευθύνη της πολιτείας, στο βωμό του κέρδους, θυσιάστηκαν 21 μαθητές του Λυκείου Μακρυχωρίου». Οσο για τον υπουργό, στη θέση του...

***

«Αυτή είναι - τελικά - η Ελλάδα»; Είχε δίκιο ο Σημίτης; Εχει δίκιο, σήμερα, ο Καραμανλής, που αποφάσισε: Καμία πολιτική ευθύνη δεν υπάρχει...

Ναι, «αυτή είναι η Ελλάδα». Αλλά όχι για όλους. Μόνο για κείνους που οι λέξεις «ευθιξία», «φιλότιμο», «τσίπα», τους είναι άγνωστες.