Ορισμένες φορές δεν έχει τόση σημασία μόνο τι γράφει στο χαρτί, αλλά και ποιος. Ας κρατήσει ο αναγνώστης τα ονόματα που τις κρίσιμες ώρες βγαίνουν στο μεϊντάνι σε συμπληρωματικούς ρόλους.

Ο ένας μιλάει για τον κίνδυνο να επικρατήσει χάος αν υπάρξει κενό εξουσίας. Οπότε να λέμε κι ευχαριστώ που υπάρχει η υπερδύναμη.

Ο άλλος εντοπίζει το πρόβλημα σε μια κλίκα. Οπως τον καιρό που ο Κλίντον βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία και κάτι τύποι τον έδειχναν σαν πρότυπο της «σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς».

Για την περίπτωση που δεν πιάνουν τόπο τα γραπτά των κραγμένων υπάρχουν και εφεδρείες. Με τη μια προβιά ανακαλύπτουν πως τέλειωσε το ΝΑΤΟ! Προφανώς το νέο αμυντικό δόγμα ανήκει σε κάποιον άλλο οργανισμό που μας τον κρατάνε μυστικό. Με την ίδια προβιά εκτιμούν ότι δεν υπάρχει οδός διαφυγής έτσι που την έχουν στημένη τη δουλιά οι κακοί εκ των Αμερικανών. «Τρομάξτε ρε» είναι το μήνυμα προς όσους επιμένουν ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Πολύ περισσότερο που η ίδια η πραγματικότητά του κάνει την επανάσταση επίκαιρη όσο ποτέ. Λείπει ο υποκειμενικός παράγοντας; Ε, γι' αυτό υπάρχει και η άλλη προβιά.

Με την άλλη προβιά, λοιπόν, κάνουνε σημαία τα ξερατά που και κραγμένοι τροτσκιστές δε θα τολμούσαν. Εδώ πλέον ο αγώνας τους είναι νυν υπέρ πάντων μη και σκεφτούν οι λαοί ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος πέρα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Το βόθρο δε θα κάνουνε σπίτι τους;

Κατά τ' άλλα, το θέατρο γύρω από το ποιος θα παραμυθιάσει καλύτερα το πόπολο συνεχίζεται. Απ' τον κυβερνητικό που βλέπει την Ελλάδα να απογειώνεται την ώρα που πέφτει το «Σινούκ» ως το κολλητάρι του που ανακαλύπτει πολίτες που δίνουν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση. Απ' τον χτεσινό παρατρεχάμενο της Βασούλας και του Σκανδαλίδη που ανακαλύπτει τώρα πια κομματισμό στο δημόσιο, ως το τρωκτικό που μασάει χρήμα εργατών, όλοι τελάληδες στην ίδια απάτη είναι: Εδώ οι καλοί διαχειριστές της μιζέριας, προτιμήστε μας.

Ε, όχι πια.