Στις 7 του Οκτώβρη του 1967, το αγλάισμα των επαναστατικών ιδεών, ο γεριγέρο Τσε Γκεβάρα, αφήνει την τελευταία του πνοή. Αψήφησε τις κάθε είδους αντιξοότητες. Εμεινε μέχρι το τέλος πιστός στις σοσιαλιστικές ιδέες, στους συντρόφους του. Επεσε όρθιος, με το όπλο στο χέρι, αντιμετωπίζοντας περήφανα τους δημίους του. Δολοφονήθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Βολιβίας και τη CIA. Για τη μυθική προσπάθειά του ν' ανάψει την επαναστατική φωτιά σ' όλην την καταπιεσμένη Λατινική Αμερική, σ' όλον τον κόσμο. Πολεμήθηκε αγρίως από τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Δικαίως τιμάται από τους καταπιεσμένους λαούς ως ο κορυφαίος θρύλος. Το άστρο της επανάστασης δεν έσβησε. Συνεχίζει να είναι σύμβολο ζωντανό, αντάρτης, ρομαντικός. Να εμπνέει τις συνειδήσεις μας, τις διαδικασίες για την επαναστατική συγκρότησή μας. Αυτό καταγράφουν και οι ποιητές μας...

«

Κάποιο αποφασιστικό χέρι / σ' έριξε στο σούρουπο της Λατινικής Αμερικής. / Στις πέτρες του Περού. / Είσαι συγχρόνως στο Σαλβαδόρ / και στη Βολιβία. / Βρέχει στα βουνά της Βολιβίας. / Δεν ξεκουράζεσαι Γκουεριελιέρο Τσε. / Δεν έχεις δικαίωμα όπως οι άλλοι, / να μεριμνήσεις για τον έρωτα. / Ερωτεύεσαι την αγκαλιά των λαών. / Η Σιέρα Μαέστρα είναι στο μυαλό σου. / Ο Μάρκος, ο Μιγκέλ και ο Μπραούλια ξεκινάνε. / Ο Χάκιν και ο Πέδρο / σκαρφαλώνουν στα βράχια. / Ο Μπενίνο ξυπόλυτος περνάει το ποτάμι. / Εσύ στέκεσαι ολόρθος. / Στη μέση του Μάρτη. / Στη μέση της Λατινικής Αμερικής. / Στη μέση της καρδιάς μας / ο Ιντι, ο Ουρπλιάνο, ο Ρικάρντο. / Κι αυτοί οι πρόγονοι / που σας σπρώχνουν μέχρι την άκρη / μετακομίζοντας την Ιστορία προς τα εμπρός / και κάνοντας μια απλή πορεία σε έφοδο» (Θάνος Ασίκης).

Ο βετεράνος της Κουβανικής Επανάστασης Νικολάς Γκιγιέν (15 του Οκτώβρη 1967) έγραφε: «Νεκρός κι αν έπεσες / σε τίποτε το φως σου δε λιγόστεψε. / Ενα πύρινο άτι ανακρατάει το παρτιζάνικο όραμά σου ψηλά. / Σταυραδελφέ, τώρα βρίσκεσαι όπου Γης. / Στον Ινδιάνο, / που από όνειρα είναι καμωμένος και χαλκό. / Και στο Μαύρο, / που 'χει ξεσηκωθεί φουσκωμένη ανθρωποθάλασσα / και στον πετρελαιοεργάτη / στο δουλευτή του νίτρου / στους απέραντους κάμπους με τους κρυψώνες, / στη ζάχαρη, στ' αλάτι, στις φυτείες καφέ, / παντού εσύ ένα κινούμενο αιμάτινο άγαλμα, / έτσι όπως έπεσες ζωντανός. / Τώρα η Κούβα και με τα σφαλιστά τα μάτια / σε θωρεί μπροστά της. / Μάγουλο μ' ανάρια γενειάδα / και την κρεατοελιά του νεαρού άγιου / περνάς με το ξεθωριασμένο, κουρελιάρικο, / γεμάτο τρύπες αμπέχονό σου... / Κι απ' τις αμερικάνικες ακόμα κρύπτες καρτέρα μας. / Θα βαδίσουμε μαζί» (Μτφ. Στάθης Κανναβός).

«

Ηρθες με τα τραγούδια του Μάη και την πνοή των τροπικών, / χαράζοντας τα μονοπάτια της Ιστορίας / στο χρώμα της Επανάστασης. / Σαν ούριος άνεμος Ερνέστο Κομπανιέρο / στο χώρο και στο χρόνο θα ταξιδέψουμε. / Πνευστά της Κόρντοβα, έγχορδα του Λα Πλάτα / της Σάντα Κλάρα και του Οριέντε τα κρουστά / πλέξαν εφόδους. / Γινήκαν διαβατήρια του αγώνα / γκρεμίζοντας τα σύνορα» (Μάκης Αποστολάτος). Ο Τσε Γκεβάρα κατέχει την πιο υψηλή επαναστατική θέση στις καρδιές μας, στα οράματα όλων των «κολασμένων», όπου Γης. Ηταν επαναστάτης διά βίου. Το ιστορικό του εγχείρημα ζει. Πολέμησε μέχρι θανάτου τον καπιταλισμό.