Τρίτον: Δικαιώνεται το ΚΚΕ, το οποίο υπογράμμιζε, από το 1992 ακόμη και όταν όλα τ' άλλα κόμματα σήκωναν τη σημαία του εθνικισμού και διοργάνωναν συλλαλητήρια, ότι η ονομασία της γειτονικής χώρας δεν ήταν το κύριο θέμα, προτάσσοντας ως όρο αναγνώρισης τον γεωγραφικό προσδιορισμό και την αφαίρεση των όποιων αλυτρωτικών τάσεων υπήρχαν στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Εάν αυτή η πολιτική είχε από την αρχή προωθηθεί με συνέπεια, πέρα κι έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, δε θα υπήρχε η σημερινή κατάσταση.

Τέταρτον: Αναδείχνονται οι σοβαρότατες ευθύνες πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ασκούσε την κυβερνητική εξουσία, σε όλο σχεδόν το επίμαχο χρονικό διάστημα (φθινόπωρο 1993 - άνοιξη 2004), όσο και της ΝΔ, η οποία συναινούσε στην πολιτική αυτή και τώρα τη συνεχίζει.

Πέμπτον: Ο λαός μας πρέπει αποφασιστικά να αντιμετωπίσει και να βάλει στο περιθώριο όλους όσοι θελήσουν να ξαναφέρουν στη χώρα ανάλογες συνθήκες εθνικιστικού παροξυσμού με αυτές του 1992. Με άλλα λόγια, να βάλει στο περιθώριο όλους όσοι επιδιώξουν να μετατρέψουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε πρώτη ύλη, για την ιμπεριαλιστική κρεατομηχανή του «διαίρει και βασίλευε», πουλώντας εθνοκαπηλία, ψεύτικο πατριωτισμό και ανούσιο αντιαμερικανισμό.