«Και μόνο στην ιδέα, με διαπερνάει ηλεκτροσόκ. Σκέψου να ήμουν κι εγώ εκεί. Μπρρρ! Γιατί όχι; Κάθε περαστικός, από τη μια στιγμή στην άλλη υποψήφιος όμηρος και νεκρός! Τι να κάνουμε; Ξέρω κι εγώ; Πάντως στις ΗΠΑ περισσότερη Αστυνομία, περισσότερη ανεξέλεγκτη βία. Το ένα χέρι πλένει το άλλο και τα δυο το ίδιο πρόσωπο. Για δύο λόγους. Ο πρώτος, ότι όσο η κοινωνική αδικία αυξάνεται τόσο το αστυνομικό δελτίο μεγαλώνει. Ενας ας πούμε που έχει κερδίσει στο ΑΣΕΠ και από το 1998 περιμένει το κράτος να εφαρμόσει το νόμο, μπορεί πάνω στη μούρλια του ν' αρπάξει κατσαβίδι και να το χώσει στην κοιλιά του πρώτου τυχόντα κυβερνητικού που θα πέσει μπροστά του. Ο δεύτερος είναι οργανωμένο έγκλημα, μαφία, ναρκωτικά, όπλα, προστασία. Οσο το σύστημα επιδίδεται σε ακραίες μορφές αχαλίνωτης κερδοφορίας τόσο θα αγριεύει και η ασύμμετρη, "εσωτερική", εγκληματική βία. Τέτοια κοινωνία, τέτοια "λεωφορεία". Να το ξέρετε: Με τέτοιο σύστημα, καλοντυμένοι μεν, γυμνοί ανάμεσα σε λύκους δε!»...

Του Δημήτρη Δανίκα, από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».