Με αυτό το σημείωμα διατυπώνω δυο - τρεις σκέψεις - προτάσεις μου. Ας είναι ένα, αν όχι πετραδάκι, τουλάχιστον χαλικάκι σ' αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια.

Το κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο, έχω τη γνώμη ότι θα μπορούσε να ήταν με λιγότερα λόγια και πιο απλά. Υπάρχουν φράσεις - προτάσεις που νομίζω ότι πολλοί δεν τις καταλαβαίνουν.

Στην παράγραφο 17, σελ. 33, θίγεται το θέμα προετοιμασίας των μελών της ΚΕ για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις της ΚΕ. Προτείνω, λοιπόν, με την ταπεινή μου γνώμη, να καθιερωθεί σαν υποχρέωση, τα μέλη όχι μόνο της ΚΕ, αλλά και άλλων επιτροπών, όταν πρόκειται να συζητηθεί ένα θέμα, να βρεθεί μια λύση, να προσέρχονται (τα μέλη της επιτροπής) με δυο τουλάχιστον προτάσεις - λύσεις. Ετσι θα έχουμε να διαλέξουμε από περισσότερες προτάσεις - λύσεις. Και το σπουδαιότερο, το κάθε μέλος θα υποχρεούται να σκεφτεί περισσότερο και καλύτερα το προς συζήτηση θέμα και όχι να προτείνει - όπως γίνεται συνήθως, την πρώτη σκέψη που αβασάνιστα του ήρθε στο νου. Ο μεγάλος αστός οικονομολόγος Keynes πήγαινε στο Οικονομικό Συμβούλιο πάντα με δύο λύσεις. Κι έτσι, ενώ ήταν έξι οι σύμβουλοι, ο υπουργός Οικονομικών είχε εφτά λύσεις.

Στην παράγραφο 21, σελ. 40, αναφέρεται η αξιοποίηση φίλων και οπαδών του Κόμματος. Νομίζω ότι εδώ υπάρχει πρόβλημα με τη μη αξιοποίηση των «εξωκομματικών» και μάλιστα σοβαρό και από χρόνια. Δεν έχω αντιληφθεί, μέχρι σήμερα, να γίνεται καμιά σοβαρή προσπάθεια σ' αυτό το θέμα. Το «διαφυγόν όφελος» για το Κόμμα, κατά τη γνώμη μου, μεγάλο. Υπάρχει αρκετό, σοβαρό δυναμικό στους οπαδούς, που δεν είναι μέλη και που μένει σε αδράνεια. Δε θυμάμαι να μας κάλεσαν καμιά φορά (εκεί στο χωριό μου) οι υπεύθυνοι κατά περιοχές που επισκέπτονται την ΚΟ και να μας ρωτήσουν αν έχουμε να πούμε κάτι.

Εκτός των άλλων, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αρκετό βάρος, στην αναβάθμιση των μελών - στελεχών του Κόμματος και ειδικά στη Νεολαία. Να πλουτίζουμε τις γνώσεις μας, να βελτιώνεται η μόρφωσή μας.

Είναι και αυτά από κείνα που δυναμώνουν το «οπλοστάσιό» μας, τρόπος να αντισταθούμε πιο αποτελεσματικά στην αντεπανάσταση, που σήμερα «έχει το πάνω χέρι». Μας θέλουν νικημένους με το κεφάλι σκυμμένο, άβουλους, μοιρολάτρες, απαισιόδοξους. Οχι. Συγκλονιστικά, βέβαια, τα λόγια του Γαλάτη, αρχηγού Βρέννου (σ' αυτόν τα αποδίδουν), εδώ και 2.400 χρόνια προς τους ρωμαίους: «vae victis»- «ουαί τοις ηττημένοις».

Ομως κι αυτός χάθηκε. Δεν ξέρω αν πρόλαβε να σκεφτεί πως υπάρχουν και προσωρινά ηττημένοι.

Πίστη και αισιοδοξία λοιπόν.

Αυτά τα λίγα.

Με ευχές

Γιώργος Λομβαρδάς

ΑΘΗΝΑ