Εγινα μέλος του ΚΚΕ από 22 χρόνων, το 1945.

Από τότε μέχρι σήμερα δεν έκαμα καμιά διακοπή από την κομματική επαναστατική δράση, παρότι κατά καιρούς υπήρξαν διαταραχές μέσα στο κόμμα, ακόμα και την περίοδο της δικτατορίας.

Ο χρόνος με δικαίωσε ότι είμαι σε σωστό δρόμο, το δρόμο της ταξικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης - είμαι τώρα 82 χρόνων.

Η πείρα μου είναι πλούσια από την ταξική πάλη, κράτησα ό,τι θετικό πέρα από συναισθηματισμούς, φιλίες και άλλα αρνητικά που παρουσιάζει η κοινωνία στο διάβα της καπιταλιστικής πορείας.

Τέλος, το πιο θετικό απ' όλα τα στοιχεία της κομματικής μου πορείας αποδείχτηκε το ότι δεν έμεινα έξω από την κομματική δράση.

Μερικοί σ. έχουν τη γνώμη ότι μπορεί να ασπάζονται τις αρχές του ΚΚΕ, αλλά να σέρνουν μαζί τους και απόψεις όπως: Εχω το δικαίωμα να κάνω την κριτική μου σε χώρους έξω από το Κόμμα, σε μαγαζιά, συγκεντρώσεις ή όπου αλλού, να λέω τις αντιρρήσεις μου, με στόχο να βοηθήσω το κόμμα από τα λάθη του και εκεί βλέπεις λογιών, λογιών απόψεις, που όχι μόνο δε βοηθάνε το Κόμμα αλλά τον ταξικό αντίπαλο. Εκεί έρχεται σ' αντίθεση με τις αρχές του Κόμματος και το μόνο που βγαίνει, οι σ. αυτοί είναι να μένουν εκτός Κόμματος και ενάντια στο Κόμμα.

Ο συναισθηματισμός είναι μια μεγάλη πληγή των κομματικών μελών, ξεχνώντας τους αγώνες που έκαμαν στην επαναστατική διαδρομή τους.

Πιο πολύ, σ., αρνούνται να πάρουν δουλιά στην πρακτική δράση και γράφουν βιβλία από τη δράση τους, με στόχο από τη μια μεριά να ενημερώσουν τους σ. που μπαίνουν μπροστά στη δράση, αλλά και να δυναμώσουν και τα προσωπικά τους οικονομικά. Εδώ γίνεται και αποπροσανατολισμός, γι' αυτό πολλοί σ. έρχονται σε σύγκρουση με τις αρχές και με την επιμονή τους να μένουν έξω από το Κόμμα.

Σύντροφοι, πολλά μπορούσαμε να πούμε γι' αυτές και άλλες αδυναμίες, που πολλούς συντρόφους και συναγωνιστές κρατούν εκτός δράσης.

Αυτό το πείσμα είναι μεγάλη πληγή που κρατάει όλο το κίνημα ακόμα πίσω και μπροστά στο συνέδριό μας πρέπει να δούνε όλοι αυτοί οι σ. τη ζωή τη δική μας, των παιδιών μας και των γενιών που έρχονται πίσω μας.

Με την ευκαιρία του 17ου Συνεδρίου, πέρα από τον κόσμο που περπάτησε στην πορεία του Αγώνα για μια καλύτερη ζωή στον πλανήτη.

Ολα τα κοινωνικά στρώματα, αγρότες, γυναίκες, μαθητές, κληρικοί, μικρομεσαίοι, συνταξιούχοι, οι πάντες πρέπει να ασχοληθούν με τις Θέσεις του Συνεδρίου του Κόμματος, να μπουν μέσα στη δράση μέσω των φορέων που συνεχίζουν την πάλη τους για την ανατροπή της καπιταλιστικής πολιτικής, για να φτιαχτεί με τη δράση όλων μας η πολιτική για μια κοινωνία της Ειρήνης, της Προόδου και του Σοσιαλισμού.

Κώστας Σπυρόπουλος

Ν. Ιωνία