Διαπίστωσαν στις ομιλίες τους τις «χαριστικές ρυθμίσεις σε τραπεζίτες εργοδότες και εφοπλιστές» και τη «διεύρυνση της ανεργίας και την αύξηση των απολύσεων». Δεν είπαν κουβέντα για τις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ ή τις αντιλαϊκές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που χτυπούν τους εργαζόμενους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης. Εκαναν πως δεν καταλαβαίνουν ότι όλα τα δεινά για την εργατική τάξη πηγάζουν από τις επιταγές του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Εβγαλαν λάδι την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα αντεργατικά της πεπραγμένα. Ζήτησαν τα στρατηγικά σχέδια ανάπτυξης των δημόσιων επιχειρήσεων να γίνονται με «σεβασμό στα δικαιώματα παλιών και νέων εργαζομένων», όταν οι ίδιοι πρωτοστάτησαν στην ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και τώρα - σε ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες - ζητούν... σεβασμό. Μίλησαν δημαγωγικά για τη ρύθμιση που οι ομογάλακτοί τους ψήφισαν στον ΟΤΕ ως «ασφαλιστικό πραξικόπημα, πρωτοφανούς προχειρότητας, παράνομο και αντισυνταγματικό»! Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ζήτησαν και «το σεβασμό και τη διατήρηση του υπάρχοντος ωραρίου λειτουργίας», που έχει ήδη κάνει τους εργαζόμενους κουρέλια. Και αφού τελείωσαν τις φαμφάρες, οι συνδικαλιστές της συναίνεσης στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, αποφάσισαν να οδηγήσουν τους εργαζόμενους σε πορεία από το Σύνταγμα (Φιλελλήνων) μέχρι τη... Βουλή.