«Αν περνούσε από το χέρι μου θα έβαζα λουκέτο και θα την ενταφίαζα. Κλέβεις μια φραντζόλα από τον φούρνο; E, τότε σε μπουζουριάζουν στο Τμήμα και σε πλακώνουν οι μπάτσοι. Παίρνεις στον τάφο 121 νοματαίους; E, τότε εξακολουθείς να ίπτασαι καμαρωτός καμαρωτός στους γαλάζιους αιθέρες της Κύπρου και της Ελλάδας. Με τόσα περιστατικά βλαβών, τόσες καταθέσεις ειδικών και τόσες μαρτυρίες επιβατών, η Helios θα έπρεπε να είχε καταλήξει στον σκουπιδοτενεκέ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Να είστε βέβαιοι: Αν οι πτώσεις δεν κατέληγαν σε μοιραίες τραγωδίες, αν - ας πούμε - μοναδική συνέπεια είχαν αόρατες καρκινικές επιπτώσεις όπως τα κινητά, τότε τα αεροπλάνα θα έπεφταν σαν τις μύγες. Στον μονόδρομο της κερδοσκοπίας και τον ίλιγγο του ανταγωνισμού δεν υπάρχει η παραμικρή προστασία. Ακόμα και τα παιδιά τους να θυσιαστούν στον βωμό της απληστίας και της κερδοφορίας. Τα λίγα λεφτά βγαίνουν με κόπο, μόχθο, ιδρώτα. Τα πολλά, τα πάρα πολλά, συνήθως, με έγκλημα!» Του Δημ. Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».