Δημοσιοποιήθηκε προχτές η απόφαση της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα» που ανοίγει το δρόμο, ώστε οι κάμερες της Αστυνομίας να χρησιμοποιούνται και για άλλους «σκοπούς», πέραν της διαχείρισης της κυκλοφορίας. Από αυτήν την απόφαση και το πώς πάρθηκε προκύπτουν δυο κύρια συμπεράσματα. Πρώτον, ουδέποτε οι μηχανισμοί καταστολής - και οι κυβερνήσεις που στηρίζουν - ήθελαν τις κάμερες μόνο για το κυκλοφοριακό. Ως πρόσχημα το χρησιμοποίησαν ώστε αργότερα να επεκτείνουν τη δράση τους στην επιτήρηση του λαϊκού κινήματος και των αγώνων του ενάντια στις εφαρμοζόμενες πολιτικές.

Αυτό αποδεικνύεται π.χ. με τα όσα ζήτησε η ΕΛ.ΑΣ. από την «Αρχή». Δηλαδή να νομιμοποιηθεί η χρήση των καμερών «κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων ή συναθροίσεων» ή στη «διαχείριση σοβαρών περιστατικών ασφάλειας και κρίσεων», στην «προστασία ευπαθών στόχων (δημοσίων κτιρίων, πρεσβειών κλπ.)» κλπ. `Η να νομιμοποιηθεί «η δυνατότητα προσωρινής άρσης της απαγόρευσης που αφορά την αλλαγή της οπτικής γωνίας λήψης και την απόκρυψη εικόνας της εισόδου ή του εσωτερικού κατοικιών σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και κατόπιν ειδικής αδείας της Αρχής». Σημειωτέον ότι αυτά ήδη γίνονται και το πρόβλημά τους είναι το πώς θα δοθεί μια επίφαση νομιμότητας. Αλλωστε πολλοί μαζικοί φορείς καταγγέλλουν ότι σε διαδηλώσεις τους οι κάμερες στρέφονται στην πορεία εστιάζοντας σε πρόσωπα. Γι' αυτές τις καταγγελίες υποτίθεται ότι η «Αρχή» ξεκίνησε έρευνα, για την πορεία της οποίας όμως ουδέν ακούστηκε.

Δεύτερο κύριο συμπέρασμα είναι ο πραγματικός ρόλος της «Αρχής» και κάθε τέτοιας «ανεξάρτητης» υπηρεσίας. Επί μήνες Ομοσπονδίες και Κινήσεις, της ζητούν να μην παρέχει άλλο άλλοθι για την παραβίαση όσων υποτίθεται ότι προστατεύει. Ποια ήταν η «απάντησή» της; Στις 2/8/2005 με βαρύγδουπη ανακοίνωση επαιρόταν ότι «απορρίπτει το αίτημα της ΕΛ.ΑΣ. για επέκταση της λειτουργίας του συστήματος για οποιονδήποτε άλλο σκοπό πέραν αυτού της διαχείρισης της κυκλοφορίας». Ωσπου καθαρογράφτηκε η απόφαση για να φανεί ότι δεν έλεγε δα όλη την αλήθεια... Καθότι «δεν αποκλείει το ενδεχόμενο, σε περίπτωση έκτακτης και ειδικής ανάγκης, να επιτραπεί η χρήση δεδομένων για άλλο σκοπό», συμπληρώνοντας κάποιες εύηχες προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα το επιτρέψει. Προϋποθέσεις που τελικά μένουν στα χαρτιά της καθώς η εμπειρία της ΕΕ και της καλλιεργούμενης «τρομο-υστερίας» αποδεικνύει ότι άπαξ και ανοίξει η κερκόπορτα στην προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων, δύσκολα κλείνει. Ειδικά από μια υπηρεσία που είτε δε θέλει, είτε δεν μπορεί. Εξ ου και στην τωρινή της απόφαση ζητά την αφαίρεση 32 καμερών που δεν πληρούν τις «προϋποθέσεις» που έχει θέσει στη λειτουργία τους. Πρόκειται για τις ίδιες ακριβώς κάμερες των οποίων την αφαίρεση ζητούσε και στις 24/11/2004. Μέσα σε εννιά μήνες δεν μπόρεσε ή δε θέλησε πραγματικά, ούτε 32 κάμερες να απομακρύνει.

Απέναντι σε όλα αυτά, τους μηχανισμούς καταστολής και τις νομιμοποιητικές «ανεξάρτητες» «Αρχές» τους, μια είναι η απάντηση, χωρίς περιστροφές και αποπροσανατολισμούς: Αποκαθήλωση όλων των ηλεκτρονικών χαφιέδων τώρα, με κινητοποίηση κάθε δημοκράτη, κάθε προοδευτικού ανθρώπου προς αυτή την κατεύθυνση.