Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Οτι η «Gazprom» δεν είναι μια αθώα εταιρία, αλλά μια εταιρία σύμβολο της επικράτησης της αντεπανάστασης, μια εταιρία λήσταρχος της περιουσίας των λαών της πρώην Σοβιετικής Ενωσης αναφέρεται μόνο στον «Ρ». Οτι η διαμάχη δεν αφορά την τιμή, αλλά τον γεωπολιτικό έλεγχο, την ενδοϊμπεριαλιστική αντίθεση, επίσης μόνο στον «Ρ» θα το συναντήσεις.

Στα «δικά μας» τώρα: Εχει μια διαστροφή αυτή η επιλογή κάθε Μάρτη να κουβεντιάζουν στην ΕΕ για το πώς θα γίνει πιο βαθύς ο χειμώνας στις εργασιακές σχέσεις. Στα κείμενα, βέβαια, ορισμένων αυτό φαντάζει πρόοδος. Καθείς και η θέση του εντός της ταξικής διαμάχης.

Το πιο ωραίο «ευρωπαϊκό επίτευγμα» είναι αυτό που αποκαλύπτεται με αφορμή την απαγωγή των Πακιστανών. Οτι η Ιντέλιτζες Σέρβις (αυτή είναι η MI6) δρούσε από παλιά εδώ ήταν γνωστό. Το νέο είναι ότι αυτό γίνεται με επίσημη συμφωνία και το πιο νέο ότι γροθιές, σκαμπίλια και απειλές δε συνιστούν κακοποίηση. Κι αυτό στα «θετικά» της ΕΕ πιστώνεται.

Εξι εργατικές κινητοποιήσεις με το έμπα του χρόνου, ούτε λέξη στον Τύπο των αστών (μία έγραψε στα ψιλά κάτι για την κατάληψη στη «Σεξ Φορμ»). Βρίσκουν και κάνουν. Οχι τυχαία, μόλις χτες ο «Ρ» είχε τίτλο την ανάγκη για εργατική απάντηση με μαζικό πολιτικό αγώνα. Δεν καταλαβαίνουν αλλιώς. Αρκεί να το καταλάβεις κι εσύ...