«Θεωρώ απαράδεκτο το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που εγκρίθηκε από την πολιτική επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 14/12/2005 στο Παρίσι και το οποίο προωθείται για ψήφιση στην κοινοβουλευτική συνέλευση στις 24 με 27 Ιανουαρίου 2006.

Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια εκτροπή από τις δημοκρατικές παραδόσεις της Ευρώπης, παραδόσεις που έχουν σαν ρίζα τα ιστορικά εργατικά κινήματα, τα οποία, μεταξύ των άλλων, τροφοδότησαν και τα μεγάλα πολιτικά οράματα και προτάγματα της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, ιστορικά, τα συγκεκριμένα προτάγματα ρίζωσαν στις ανθρώπινες συνειδήσεις και έγιναν στοιχεία της εργατικής αυτοσυνείδησης, μέσα από την πολιτική δράση των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κινημάτων.

Δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι αυτά τα οράματα ενέπνευσαν τους αγώνες και τις θυσίες των λαών ενάντια στη φασιστική και χιτλερική βαρβαρότητα. Με αυτή την έννοια ο αφορισμός που επιχειρείται είναι αφορισμός της ίδιας της σύγχρονης ιστορίας της Ευρώπης, των αγώνων και των θυσιών των λαών για ένα καλύτερο αύριο.

Είναι, λοιπόν, απαράδεκτη η εξομοίωση που επιχειρείται του κομμουνισμού με το ναζισμό, καθώς παραχαράσσει κατάφωρα την ιστορική αλήθεια. Το ζήτημα είναι ότι ανεξάρτητα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός όλοι μας πρέπει να είμαστε αντίθετοι σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις που πλήττουν τη δημοκρατία και περιορίζουν την πολιτική νομιμότητα, τα δικαιώματα και τις εκφράσεις των πολιτών.

Η Ευρώπη έχει μια μακρά πολιτική παράδοση εντός της οποίας αναπτύχθηκαν όλα τα πολιτικά ρεύματα και με αυτή την έννοια πρέπει να παραμείνει δημοκρατική και πλουραλιστική».