Είναι πάγια τακτική της άρχουσας τάξης και του πολιτικού προσωπικού της να «εκμεταλλεύονται» την κρίση που οι ίδιοι δημιουργούν και πληρώνει πανάκριβα ο λαός, προκειμένου να δώσουν «διέξοδο» στην κατεύθυνση που επιθυμούν και βέβαια τους συμφέρει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δημόσιο τομέα και ειδικά στη δημόσια διοίκηση. Ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι ο υπάρχον κρατικός μηχανισμός έχει συγκροτηθεί στη βάση της επιβολής της κυρίαρχης πολιτικής και έχει στελεχωθεί πρώτα και κύρια από «τα δικά τους παιδιά», δε διστάζουν, επειδή ακριβώς θέλουν να τον εκσυγχρονίσουν και να τον κάνουν πιο αποτελεσματικό, να τον βάζουν στο στόχαστρο, αποποιούμενοι ταυτόχρονα κάθε ευθύνη για την άθλια κατάσταση που έχει διαμορφωθεί!

Εμφανίζονται έτσι ξεδιάντροπα τιμητές και κατήγοροι για «τα χάλια των δημοσίων υπηρεσιών» ή για την «ταλαιπωρία των πολιτών», ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους ίδιους και την πολιτική που εφάρμοσαν επί δεκαετίες. Ειδικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 20 χρόνια έχουν σε τέτοιο βαθμό κυριαρχήσει στον κρατικό μηχανισμό ώστε με μεγάλη άνεση τον χρησιμοποιούν για να εξυπηρετεί και στενά κομματικά συμφέροντά τους. Εχει έρθει όμως «το πλήρωμα του χρόνου» που η κρατική μηχανή πρέπει να γίνει περισσότερο ευέλικτη, αποδοτική και αποτελεσματική και βέβαια οι πρώτοι που πρέπει να το «συνειδητοποιήσουν» είναι οι εργαζόμενοι στην κρατική μηχανή. Αυτός είναι ο λόγος που χρόνια τώρα έχει ξεκινήσει «απ' έξω» μια συστηματική προπαγανδιστική εκστρατεία κατασυκοφάντησής τους, πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της μετατροπής τους σε πειθήνια όργανα. Στην κατεύθυνση αυτή χρησιμοποιούνται σχεδόν σε καθημερινή βάση διάφορα «επικοινωνιακά εργαλεία» (έρευνες κοινής γνώμης, «μαύρα» ρεπορτάζ, εκθέσεις ελεγκτών, κ.λπ).

Μια τέτοια έκθεση ήταν η τελευταία ετήσια έκθεση των επιθεωρητών - ελεγκτών δημόσιας διοίκησης. Η κυβέρνηση επιχείρησε να την εκμεταλλευτεί για να «υπογραμμίσει» τη «διαφθορά» και την «ανικανότητα» των υπαλλήλων. Η πραγματικότητα όμως δε θα μπορούσε να αποκρυβεί από τις «διαπιστώσεις» των ελεγκτών. Αυτές ακριβώς οι διαπιστώσεις -«άλλου παπά ευαγγέλιο» οι προτάσεις τους - είναι που αναδεικνύουν περίτρανα τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων τόσο για τα φαινόμενα κακοδιοίκησης όσο και για τις άθλιες υπηρεσίες που παρέχονται στο λαό. Δεν υπάρχει δημόσια υπηρεσία όπου να μη διαπιστώθηκε δραματική έλλειψη προσωπικού, άθλια κατάσταση υλικοτεχνικής υποδομής, ανυπαρξία μηχανισμών ελέγχου για την προστασία των λαϊκών συμφερόντων κ.ο.κ. Αρκεί να αναφερθεί το παράδειγμα ότι οι δασικές υπηρεσίες δε γνωρίζουν ποιες είναι οι δασικές εκτάσεις, ακριβώς επειδή δεν έχουν - όχι φυσικά τυχαία - στη διάθεσή τους ούτε προσωπικό, ούτε δασολόγιο, ούτε τακτικές αεροφωτογραφήσεις!

Κι όμως η κυβέρνηση δεν έχει την παραμικρή διάθεση να βελτιώσει την κατάσταση στις δημόσιες υπηρεσίες και άρα τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Αυτό που θέλει είναι να συρρικνώσει τον κρατικό μηχανισμό, εκχωρώντας υπηρεσίες και λειτουργίες στους ιδιώτες, οι υπηρεσίες να κοστίζουν λιγότερο και να πληρώνονται ακριβότερα από τις λαϊκές μάζες, να επιβάλει ευέλικτες εργασιακές σχέσεις στους εργαζόμενους, να διαμορφώσει υπαλλήλους «νέου τύπου», δηλαδή υπαλλήλους «που να πιστεύουν στην αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων» (πρόγραμμα «Πολιτεία»). Είναι φανερό ότι αν δεν υπάρξει οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση κόντρα στη συναινετική και διαλυτική στάση των πλειοψηφιών των συνδικαλιστικών οργάνων, ο επιχειρούμενος «εκσυγχρονισμός» της δημόσιας διοίκησης θα εξελιχθεί σε μεγάλο εφιάλτη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.